ตอนที่ 21

118 4 0
                                    

เช้าวันเสาร์

ปกติวันนี้แม่จะเปิดร้าน แต่เห็นบอกว่ามีธุระกับเพื่อน ก็เลยต้องปิดร้าน แล้วปลุกลูกสาวสุดที่รักตั้งแต่ 7 โมงเช้า ให้อยู่เฝ้าบ้านแล้วก็รีบบึ่งออกจากบ้านไป ใจร้ายจริงๆเลยแม่

ฉันเดินหาของกินด้วยความสะลึมสะลือ เปิดตู้เย็นหาของกินที่พอจะหลงเหลืออยู่บ้าง พลางหันไปเห็นกระป๋องน้ำอัดลมที่ได้มาจากคน คนหนึ่งตั้งนานแล้ว แต่ไม่กินสักที ผ่านมา 1 อาทิตย์แล้ว ฉันได้เจอตาลุงแค่วันศุกร์วันเดียว ก็อย่างว่า เค้าน่ะโตแล้ว มีงานทำ ไม่มีเหตุผลอะไรให้แถวนั้นทุกวันนิ

'ไลน์'เสียงแจ้งเตือนไลน์ดังขึ้น ใครมันทักมาแต่เช้านะเนี่ย

Ritthiron:สวัสดีเช้าวันเสาร์

Biw:สวัสดีค่ะ ทักเหมือนคนแก่เลยค่ะ 555

Ritthiron:แล้วให้ฉันทักว่าไง

สวัสดี เด็กบ้า

Biw: ลุงงงงง เรียกงี้ได้ไง

Ritthiron:ทีเธอยังเรียกฉันว่า ลุงๆๆๆๆๆๆ เลย หน้าฉันก็ใช่ว่าจะแก่ขนาดนั้น

Biw:ก็เรียกเล่นๆเองค่ะ

Ritthiron:นี่ก็เรียกเล่นๆเหมือนกัน

Ritthiron:ทำอะไรอยู่

Biw:เฝ้าบ้านค่ะ

Ritthiron:มานี่มา เจ้าตูบ

Biw:ลุงงงงงงงง

ถึงไม่ได้เจอกันบ่อย แต่ก็ได้คุยกันตลอด เล็กๆน้อยๆ บอกเรื่องต่างๆได้ อาจจะเพราะเค้าอยู่ในอีกสังคมหนึ่ง ฉันจึงสามารถ บอกเล่าทุกเรื่องราวในสังคมของฉันได้อย่างสนิทใจ และตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้ที่เราเริ่มสนิทกันแบบนี้ รู้ตัวอีกที ฉันก็คุยกับคนแปลกหน้าที่ให้เค้ายืมร่มวันนั้นได้อย่างสนิทสนมแล้ว ตาลุงที่ชอบทำหน้าโหด ถ้าเป็นเมื่อก่อน จะให้ดูกี่ที ฉันก็คิดว่า ไม่สามารถคุยกัน หรือปรึกษาอะไรได้ แต่พอได้คุย ได้รู้จักจริงๆแล้ว ตาลุงกลับเป็นคนหนึ่งที่ฉันรู้สึกวางใจและพึ่งพาได้ ถึงฉันจะพยายามหาเหตุผลที่มันสมเหตุสมผล ว่าทำไมคนต่างอายุ ต่างฐานะ ต่างสังคม อย่างเราสองคนถึงมาคุยกันได้ แต่หาเท่าไหร่ฉันก็ไม่ได้คำตอบ จากนี้ฉันเลยเลือกที่จะไม่หาเหตุผล คุยกับเค้าอย่างสนิทใจ ในเมื่อเราคุยกันมาได้ขนาดนี้แล้ว ฉันว่ามันคงไม่ผิดที่จะคุยกันต่อไป ปัญหาหนึ่งที่ตามมา ฉันพบว่า ฉันไม่สามมารถห้ามหัวใจตัวเองได้ ไอ้อาการที่ใจเต้นแรงตลอดเวลาเจอเค้า เวลาอยู่ใกล้ มันทำให้ฉันรู้ว่าใจกำลังถลำไปชอบเค้า ใช่ ฉันชอบเค้า ทุกการกระทำของเค้า ทำให้ฉันชอบเค้ามากขึ้นไปเรื่อยๆ อย่างหนึ่งที่ฉันต้องเลือกอีกครั้ง และฉันก็ได้ตัดสินใจเลือกแล้ว ฉันจะชอบเค้า จะชอบตาลุงต่อไป ฉันเจ็บจากการรักข้างเดียวมาตลอดจนฉันเก่งเรื่องนี้ซะแล้ว สุดท้ายแล้ว ฉันก็แค่เจ็บเพิ่มอีกครั้งหนึ่ง ในเมื่อห้ามหัวใจไม่ได้ ก็คงต้องดำเนินไปตามที่ใจต้องการ

Sixteen ต่างเท่าไร ใจก็รักDonde viven las historias. Descúbrelo ahora