De Buurjongen | Samuel Leijten

8.

   Kort nadat Samuel vertrokken was kwamen mijn ouders binnen. Samen. Lachend. Waren ze nu toch wel zo verliefd als ik hoopte dat ze waren? Samuel zijn woorden spookte door mijn hoofd; Het zijn de problemen van je ouders. Jij hoeft die niet op te lossen.

   'Dag liefje.' groette mijn vader mij. Ik glimlachte naar hem.

   'Hoi pap, mam.' zei ik. Mijn moeder gaf me een kus op mijn haar en zetten de boodschappen tas op het aanrecht.

   'Twee kopjes?' vroeg mijn moeder terwijl ze naar de theekopjes wees. 'Had je bezoek?'

   'Samuel was langs gekomen, ik heb hem geholpen met biologie.' antwoordde ik.

   'Oh, was het gezellig?' vroeg mijn vader nu. Ik knikte.

   Nadat we het dagelijkse rondje hadden gedaan van 'hoe gaat het met jou?', vetrok ik naar mijn kamer. Ik had geen zin in de diep gaande gesprekken van mijn ouders. Meestal ging het over werk. En ik wist niks van advocatuur af.

   Mijn moeder riep me even later voor het eten. Ik sjokte naar beneden en schoof moe aan tafel aan. We aten mijn nachtmerrie: andijvie-stampot.

  'Voor jou heb ik pasta salade, lieverd.'  stelde mijn moeder me gerust toen ze mijn blik zag.

   'Dankjewel.' ik glimlachte zwakjes. 

   Ik at netjes mijn bak sla leeg, en wachtte op mijn ouders tot ze klaar waren. We tafelde nog wat na voordat ik ze welterusten wenste en naar boven liep.

   Ik liet me achterop op het bed vallen. Het was zo een warboel in mijn hoofd. Wat voelde ik voor Samuel? Hoe zou het verder gaan met zijn vader? De vragen spookten door mijn hoofd heen. Ik wou het Samuel vandaag vragen, maar hij was zo blij. Dat wou ik niet verpesten. Het pling-geluidje van mijn telefoon haalde me uit mijn gedachten. Ik had een berichtje van Samuel.

Nog bedankt dat je me
hebt geholpen met
biologie. Als er iets is
dan kan jij ook bij mij
terecht, oké? Slaaplekker.

   Ik glimlachte. Ondanks zijn attitude op school, was hij als buurjongen wonderbaarlijk lief. Mensen zouden deze Samuel moeten kennen inplaats van de badass versie. Snel typte ik een berichtje terug.

Geen probleem,
ik ben hier zolang jij er
ook bent. Slaaplekker.

   Was het te romantisch? Ik vond van niet. Nog nadenkend over mijn berichtje liep ik naar de badkamer. Ik haalde mijn make-up eraf, reinigde mijn gezicht en poetste grondig mijn tanden. Ik hield niet van vies zijn. Van mijn moeder geërfd.

   Onder mijn kussen lag mijn pyjama, die ik aantrok. Ik haalde mijn oorbellen eruit. Mijn telefoon knipperde dat ik een berichtje had. Toch niet weer van Samuel? En nee, het was van Rosa.

   Het ging erover dat Kate niet zou komen, en ze daarom liever naast mij zat. Ik stuurde terug dat het prima was.  Ik begon me wel zorgen te maken over wat er aan de hand was. Ze deden allebei zo raar de laatste tijd. En Noa was grotendeels niet op school.

   Ik besloot het voor nu even los te laten en kroop onder de dekens. Al snel was ik in slaap gesukkeld en vond mijn weg naar dromenland.