De Buurjongen | Samuel Leijten

13.

Een week later was Samuel weer helemaal de oude. Hij was thuis van het ziekenhuis en mocht hopelijk snel weer naar school. Ik had elke middag zijn huiswerk meegenomen uit school, zodat hij niet heel veel zou achterlopen.

Wat wij hadden, was tussen ons gebleven. Ik had het aan niemand verteld, zelfs niet aan de meisjes. Samuel vond het een goed idee om het tussen ons te houden. Er was al zoveel gebeurd.

Elke dag ging ik na schooltijd gelijk naar huis. Ik zette mijn spullen thuis af en liep daarna naar Samuel. Meestal was zijn moeder thuis - wat ik wel fijn vond want met zijn vader was zo ongemakkelijk.

Deze keer was anders. Toen ik aanklopte bij Samuel deed niet zijn moeder open. Zijn vader was deze keer thuis.

'Dag, Sophia.' groette hij me vriendelijk. 'Je bent hier voor mijn zoon, vermoed ik?'

'Uh, goedemiddag meneer Leijten. Inderdaad ja, is hij wakker?' vroeg ik voorzichtig. Samuel sliep veel deze dagen, en ik wou hem niet wakker maken.

'Zeker, hij is op zijn kamer. Loop maar door.' hij glimlachte naar me en hield de deur open zodat ik naar binnen kon lopen.

Ik gaf me een knikje en een glimlach voordat ik de trap op liep naar Samuel zijn kamer. Meneer Leijten wist dat ik de weg wist dus nam geen aandacht aan te vertellen welke kant ik op moest.

'Sam?' vroeg ik zachtjes. Zijn kamerdeur stond op een kiertje. Voorzichtig liep ik naar binnen.

'Je maakt huiswerk?!' riep ik geschrokken. Samuel keek op van zijn werk om mij te zien staan. Hij had geen shirt aan, wat ik niet zo heel erg vond om eerlijk te zijn.

'Gek, he?' lachte hij. Ik knikte verward. De stapel papiertjes die ik in mijn hand had legde ik op zijn bureau.

'Je bent zeker mijn vader tegen gekomen?' vroeg hij gelijk. Ik zuchtte en liet me op zijn bed vallen.

'Zo ongemakkelijk gewoon. Denk je dat hij weet dat ik het weet?' vroeg ik voorzichtig. Ik had met Samuel eigenlijk zo min mogelijk over de situatie. Het was niet echt ons lievelingsonderwerp en daarbij hadden we het er al zo veel over.

'Waarschijnlijk niet, hij is bijna nooit hier.' hij liep naar zijn kast en haalde er een shirt uit om aan te trekken. 'Hij is er alleen vandaag omdat mijn moeder weg is, en er iemand moet zijn om op me te letten. Mijn vader weet namelijk wel dat het een van die mannen was.'

'Oke, maar heeft hij met je moeder gepraat?' ik lag nog steeds op zijn bed.

Hij keek me glazig aan, wat slecht nieuws betekende wist ik. We hadden het hier al over gehad, en ik wou graag dat zijn vader met haar ging praten. Als dat niet zou gebeuren zou ze naar mij toe komen en dat was wel het laatste wat ik wou. Al helemaal omdat ik er eigenlijk niks mee te maken had.

'Ik wil het haar niet de hele tijd vragen, ze is in zo een emotionele staat nu.' zuchtte hij. Hij kwam naast me zitten en liet zijn hoofd in zijn handen vallen.

'Het is oke, ik wil je nergens toe dwingen.' ik sloeg mijn arm om hem heen en gaf hem een kus op zijn wang.

Hij draaide zich naar me toe en keek me glimlachend aan. Ik kende deze blik uit duizenden, hij wou iets van me.

'Wat?' vroeg ik met mijn ogen rollend.

'Je bent mooi.' zei hij.

'Wat wil je?' ik keek hem doordringend aan.

'Kan je me helpen? Ik snap biologie niet.' smeekte hij bijna.

Ik gaf hem een speelse duw en wou naar zijn bureau lopen toen hij me terugtrok. Hij trok me tussen zijn benen, pakte mijn hoofd tussen mijn handen en kuste me op mijn mond. Vol liefde en passie zoende hij me, en eigenlijk wou ik hem niet onderbreken..

'Aan het werk, nerdje!' ik tikte op zijn neus voordat we in de schoolboeken doken.

-

RELATIEGOALS ON FLEEK