De Buurjongen | Samuel Leijten

9.

   Ik werd wakker van het harde gepiep van mijn wekker. Het was weer een schooldag. God, ik haatte woensdagen zo erg. Het was namelijk midden in de week waardoor je niet dichterbij er weekend kwam.

   Zuchtend en kreunend kwam ik mijn bed uit. Ik liep rechtstreeks door naar de badkamer waar ik een snelle douche nam. Vervolgens trok ik een donkere skinny-jeans aan met een zwarte blouse met hartjes erop, föhnde mijn haar, koesterde mijn wenkbrauwen en deed een beetje mascara op.

   Mijn ouders waren allebei al weg toen ik beneden kwam, ik had ook het eerste uur vrij. Ik liep naar de keuken en maakte mijn ontbijt klaar die ik in stilte op had. Scrollend door mijn telefoon dronk ik mijn restje thee op voordat ik naar boven liep.

   Ik poetste mijn tanden, pakte mijn tas en liep weer naar beneden waar ik mijn schoenen aan deed. Vandaag koos ik voor mijn clarks. Ik was moe, en het waren de meest comfortabele schoenen ooit terwijl je er nog leuk uit zag ook. Ik trok mijn spijkerjasje aan, pakte mijn sleutels en liep de deur uit.

   De garage stond nog open, mijn ouders deden dat altijd als ik later wegging dan zijzelf. Mijn fiets stond tegen de werkbank aan. Ik trok hem eruit en zette hem buiten tegen een boom aan. Vervolgens sloot ik de garage deur en deed hem op slot.

   Snel zochten mijn ogen naar het crèmekleurige huis naast mij. Het was donker. Op de opritstonden geen auto's dus het leek alsof er niemand thuis was. Toch besloot ik even achterom te kijken, of ik niks door de tuindeuren kon zien.

   Ik parkeerde mijn fiets tegen een boom en liep richting de schutting deur. Het gevoel dat er iets fout was kwam al snel toen ik de schutting deur open aantrof. Het slot was kapot. Ik hoopte maar dat er niet ingebroken was.

    Voorzichtig liep ik de tuin in. Het zag er uit als altijd. Keurig gesnoeid met bloeiend bloemetjes. Samuel zijn moeder was erg trots op hoe hun tuin eruit zag, en ik gaf haar groot gelijk.

    Ik draaide me om naar de achterdeur, die ook open stond. Zo stil als ik kon duwde ik hem open en analyseerde ik de keuken. Het was donker. Er waren geen sporen van dat er iets gebeurd was, dus liep ik verder naar de woonkamer.

   Nergens was een spoor van leven. Mijn vermoede gingen uit naar dat zijn beide ouders op zakenreis waren, dat was meestal wel zo. Samuel was veel alleen thuis, wat af en toe een beetje zielig was. Hij leek misschien hard van de buitenkant, maar hij had zijn ouders net zo hard nodig als een normale tiener.

    De eetkamer was net zo stil als de keuken. Alleen stond er op de tafel een bord en een glas. Waarschijnlijk had Samuel hier vanmorgen ontbeten. In een fractie van een seconde hoorde ik een zware kreun uit de woonkamer komen. Het duurde niet lang voordat ik er naartoe snelde en Samuel op de grond aantrof.

    'Fie?' fluisterde hij. Ik pakte zijn gezicht vast. Er zaten een paar schrammen op en een snee in zijn wenkbrauw en lip.

    'Sam, wie heeft dit gedaan?' vroeg ik bezorgd. In plaats van te antwoorden pakte hij mijn hand was. Zijn hand zat onder het bloed. Ik fronste en keek toen naar zijn buik waar een grote bloedplek op zat.

   'Sam! Sam! Blijf bij me! Kijk me aan!' riep ik. Hij bleef me aan kijken terwijl ik mijn telefoon pakte en snel het alarmnummer intoetste. Ik hield Samuel zijn hand stevig vast.

   '112 alarmcentrale, wat kan ik voor u doen?' klonk een mannenstem.

   'Mijn buurjongen is net neergestoken! U moet een ambulance sturen! Het adres is Kraterweg 15.' de tranen stroomde over mijn wangen heen.

   'Mevrouw, u moet rustig blijven. We sturen nu een ambulance, die moet er over 10 minuten zijn.' de meneer vertelde alles op een rustige toon, ik werd er zelf ook rustig van.

   Samuel keek mij glazig aan. Hij mocht niet doodgaan. Stevig hield ik hem vast, terwijl we samen op de ambulance wachtte.

   'Laat me niet alleen.' fluisterde ik.

-

Woooooooppsss, sorry voor deze late update! Ik was erg druk bezig met de eerste twee weken van mijn nieuwe studie, dus vandaar dat ik weinig schrijf tijd had. Maar hopelijk genieten jullie hiervan. 

Dit verhaal komt wel langzamerhand tot zijn eind, nog ongeveer 5 à 6 hoofdstukken!

x bel