De Buurjongen | Samuel Leijten

15.

Rosa en Kate liepen achter mij aan naar de kluisjes. Gelijk toen ik mijn kluis opentrok en een foto van mij en Samuel zag, voelde ik me schuldig. Ik had hem zo niet achter moeten laten. Het was oneerlijk, en hij is waarschijnlijk hartstikke in de war.

'Soof, waar ging dat over?' vroeg Kate met een frons. We hadden zo Engels, dus pakte we die boeken uit onze kluis.

'Gewoon, dat kleffe gedoe.' ik haalde mijn schouders op.

'Kom op, we kennen je lang genoeg om te weten dat er iets anders aan de hand is.' Rosa had haar wenkbrauwen opgetrokken. Beide waren ze aan het wachten op een uitleg.

'Ik wil gewoon niet dat mensen denken dat ik als een soort van domme kut achter Sam aanhuppel. Alsof ik geen eigen leven meer heb. Kaj en Cass hebben me alles verteld over hoe hij vroeger was met meisjes.' vertelde ik.

Rosa kwam naast me staan en wreef over mijn arm. 'Luister, Kate en ik hebben lang genoeg met Sam in de klas gezeten. We weten dat hij een van de grootste players van de school is, maar sinds jij hier bent heeft hij geen oog meer op andere meisjes gelegd. Je hebt zijn hart veroverd.'

'Denk je dat echt?' vroeg ik een beetje onzeker.

'Dat weten we wel zeker.' zei Kate met een glimlach. Ik trok ze in een groepsknuffel. Ik hield van mijn twee beste vriendinnetjes. Altijd als er iets was, kon ik bij ze terecht en dat was zo ontzettend fijn.

Met zijn drieën liepen we richting Engels. Engels was zo een lesuur waar je gewoon de hele les kon zitten kloten en de docent zou het nog steeds niet merken. Het was niet erg leerzaam, maar als je in 4VWO zit en in 2015 leeft, moet je goed genoeg Engels kunnen.

Na de les liep ik met Rosa en Kate naar de kantine toen Samuel me wenkte. Oh nee, hij ging zeker vragen waarom ik zo tegen hem deed. Ik zei tegen de meisjes dat ze vast bij de jongens moesten gaan zitten en liep op Samuel af. Hij trok me mee naar een donker hoekje.

'Wat is er met jou?' siste hij. Was hij nu boos?

'Met mij? Waarom ben jij zo belachelijk klef?' vroeg ik.

'Beantwoord geen vraag met een vraag.' kaatste hij terug. Ik zuchtte.

'Het spijt me dat ik niet een van die stomme hoertjes wil zijn die alleen maar achter je aan loopt.' zei ik boos. Zijn gezichtsuitdrukking veranderde gelijk.

'Serieus Soof? Is dat waar het om ging?' vroeg hij.

'Nee, ik maak een grap. Ja, dat is waar het om ging.' gaf ik toe.

Hij draaide zich om en zuchtte luid terwijl hij zijn armen in zijn nek legde. Wat was er met hem aan de hand? Ik had hem nog nooit zo gezien. Daarvoor, wist ik ook niet hoe ik hem moest helpen.

'Waarom is dit zo een probleem eigenlijk?' vroeg ik hem. Ik was een beetje in de war, hij deed zo vaag.

'Omdat..' begon hij. Hij draaide zich weer naar me toe. 'Omdat ik van je hou, Soof. En ik dacht dat je je voor me schaamde.'

Zijn woorden zorgde dat ik stopte met ademen. Hij.. hij hield van me? Het duurde een tijdje voordat mijn hersenen het konden verwerken. Maar zelfs na enkele seconden wachten, kon ik het nog steeds niet geloven.

'Oh Sam.' is alles wat ik zei. Ik sloeg mijn armen om hem heen en begroef mijn hoofd in zijn borst. Hij sloeg zijn armen ook om mij heen. 'Ik schaam me nooit voor je. Je betekend heel veel voor me en.. ik hou ook van jou.'

Ik voelde hoe hij moest glimlachen tegen mijn voorhoofd. Zachtjes gaf hij me een kus op mijn voorhoofd. Ik leunde een beetje naar achteren zodat ik hem aan kon kijken en drukte mijn lippen op de zijne. Hij beantwoorde mijn kus gelijk.

'Dame en heer, er wordt niet gezoend in de gangen!' hoorde ik een zware mannenstem.

Ik keek op om niemand minder dat meneer Voort van Wiskunde te zien. Samuel moest lachen. Snel pakte we onze tassen en liepen terug naar de vriendengroep. Voordat hij mijn hand vastpakte keek hij me vragend aan. Als antwoord drukte ik een kus op zijn lippen en pakte zijn hand.

-

Vlammend laatste hoofdstuk als 17 jarige!! Volgende week word ik 18 en ik heb het zo druk dat ik waarschijnlijk geen tijd heb om nog te schrijven. Geniet hiervan!!

En voor een shipnaam; wat dachten jullie van Sophuel? Of misschien Samia?