Best Friends Brother (fanfic bankzitters)

34.

POV LISA.

Het is begin in de avond. Samen hebben we Freddie in bed gelegd. Straks komen mijn ouders hierheen om op hem te passen. Gelukkig kent hij mijn ouders en vond het ook prima. Maar waarschijnlijk slaapt hij toch. Vanavond ga ik een avond genieten met zijn tweeën. De bel gaat en ik hoor dat Louis de deur al open heeft gedaan.  Snel trek ik mijn hakken aan en loop naar beneden. 'Hey pap en mam.' zeg ik als ik de keuken ingelopen kom. 'Hey lieverd.' zegt mijn vader en geeft me een kus op mijn hoofd. Ik glimlach. 'Zullen we gaan?' vraagt Louis en ik knik. 'Tot vanavond.' zeg ik dan tegen mijn ouders. 'Veel plezier.' 'Dank jullie wel.' zegt Louis en samen lopen we het huis uit. 'Wat gaan we doen?' vraag ik, terwijl Louis de auto deur voor mij open houd. 'Verassing.' zegt hij en haalt zijn wenkbrauwen op.  Dan gooit hij de autodeur dicht en stap ook in. 'Freddie, heeft sinds jij weg bent, niet zo snel meer geslapen als nu. Hij miste het altijd erg als jij er niet bij was.' Ik kijk Louis aan, hij kijkt geconcentreerd op de weg. 'Ach Fredje toch. Hij is natuurlijk niet anders gewend.' Louis schud zijn hoofd. 'Nee, sinds 2 jaae was je er altijd er al bij. 'Heb je Harry nog veel gesproken?' vraag ik dan. 'Nee, niet heel vaak. Minder nu jij er niet meer bent. Jij wel?' Ik schud mijn hoofd. 'Ook niet echt heel vaak. Heel eventjes bellen we soms. We zitten vaak in andere tijdzone en komt het vaak niet echt uit om te bellen.'  Hij glimlacht en kijkt me met glinsterende ogen aan. De ogen die mij voor het eerst kennis leerde maken met verliefd zijn. Zijn vertrouwde blik die jaren er voor mij was. En duizende dingen in mij zag. Hij was echt een soulmate. Hij voelt als mij wat dwars zit. Als ik opgewonden ben en laat me altijd de positieve tijd in het leven zien.

Samen zijn we aangekomen bij het haventje en lopen we daar een terrasje op. Er zijn weinig mensen en de heaters houden het op het terras warm. Hij schuift de stoel van de tafel af zodat ik kan zitten. 'Dankjewel' zeg ik beleefd en dan neemt hij plaats naast me. We zaten altijd naast elkaar in plaats van tegenover elkaar. zo konden we samen naar alles om ons heen kijken en erover roddelen. Beiden bestellen we een wijntje en proosten erop. Ik nip een slokje uit mijn glas en Louis ook. Samen schieten we in de lach. We snappen elkaar direct. 'Zie jij wat ik zie?' zegt Louis dan. Ik knik. Ik probeer niet om keihard te gaan lachen. Er loopt een man ontzettend raar gekleed langs ons heen. 'Hoe gaat het echt met je Lou, Laatste tijd is het voor jou en de jongens niet de makkelijkste tijd geweest.' 'Opzich wel oké. Gewoon zoveel mogelijk doorgaan en proberen van de tijd die ik heb.' 
Ik knik. 'Je kan altijd met me praten hé.' Hij kijkt me dankbaar aan en geeft me een knuffel.

Na heel veel bijgekletst en gelachen te hebben. Veel wijntjes gedronken te hebben. Zet de taxi ons af bij mijn huisje. Wankelend loop ik arm in arm met Louis de pad op naar de voordeur. Ik probeer de sleutels eruit te halen en de juiste te vinden. Louis giecheld. 'sssh' probeer ik te verluisteren. 'Straks maken we de rest wakker.' sis ik erachter aan. 'Sorry babe.' Eindelijk open ik de deur met de juiste sleutel en gaan we nog onder de carport zitten kijkend samen naar de sterren. 'Elke avond kijk ik op mijn balkon, naar de sterren. Ik vraag ze om zo veel mogelijk te schijnen op de plek waar jij bent om te laten weten hoe prachtig je bent.' Mijn hart smelt en met kleine glazige ogen kijkt hij me aan. 'Nouu, Louuu. dat is zooo lief!' Louis haalt zijn schouders op als ik hem terug aan kijk. 'Het is gewoon de waarheid.' Hij trekt me in een knuffel en ik rust mijn hoofd op zijn schouders. 'Ik wou soms dat we elkaar later ontmoet hadden'  zegt hij en zucht een keer hard. 'Hoe bedoel je?' vraag ik hem. 'Ik realiseer me hoe jong en naïef we waren. Elke avond spookt me door het hoofd dat jij toch altijd mijn meisje bent.' Ik kijk op en onze ogen kijken elkaar diepzinnig aan. Hij haalt zijn hand door me haren richting mijn kin. Zachtjes brengt hij mij gezicht naar zijn gezicht met zijn hand. Dit leid tot een diepe zoen.  Het voelde even of de tijd stil staat. Mijn gedachten zijn leeg en alles geniet van deze zoen.

De volgende ochtend wordt ik wakker met hoofdpijn. Ik kijk naast me, maar ik merk dat ik alleen lig. Nog steeds met de kleren van gisteren aan. Snel stap ik me onder de douche om mij op te frissen en loop naar beneden. 'Hey' zegt Louis die een ei aan het bakken is. Freddie zit te tekenen aan de eettafel met oordopjes in en zwaait met een glimlach naar mij. Ik zwaai terug en neem plaats bij de keuken. 'Sorry van die zoen van gisteren.' zegt Louis en Kijkt op van het ei wat hij aan het bakken is. Ik haal mijn schouder op. Mijn gedachten zijn in de war. Ik dacht dat ik zo verliefd was op Matthy. Maar die kus voelde zo speciaal. 'Ik had het niet mogen doen. Ik weet dat je een nieuwe vriend hebt. Maar het is wel de waarheid wat ik sprak.' Ik glimlach. 'Geeft niet.'  zeg ik zacht. 'Ik deed net zo hard mee.' 'Ik mis je meer dan wat Freddie doet. Ook ik heb constant slapeloze nachten. Je was of bent eigenlijk nog steeds alles voor mij!' de kriebels gieren door mijn buik. Ik slik een keer diep. 'Jij bent ook alles voor mij. Maar toch hebben we toen de keuze niets voor niets gemaakt. We wisten dat we nog van elkaar hielden. Alleen lag er steeds te veel dingen in ons wegen dat het niet werkte. Hoe denk je dat het nu wel gaat werken?' Louis staart even naar het ei. 'Wist ik dat maar.'