Ver-ander

6.Radio-interview

'En dan luisteren we nu naar een nieuw nummer, ingezonden door een trouwe luisteraar, maar gezongen door zijn dochter. Hier is speciaal voor u: Kate Jacobussen met 'I stay here'', de presentator van klavertje vier was zoals gewoonlijk veel te opgewekt toen hij mijn liedje voor de vijfde-VIJFDE!-keer vandaag al aankondigde. En dus werd ik zo verplicht om mijn eigen gezaag-voor de vijfde keer vandaag-te aanhoren. Rot dag, rot wereld, rot leven, rot Thomas. Vooral die laatste was stom... Terwijl ik zo mistroostig aan het denken was hoorde ik terug de omroeper van de radio:'Hallo, wie heb ik aan de lijn?'Vroeg hij. Oh help, het was tijd voor het wekelijkse programma 'ik wil een interview', normaal gezien vond ik dat nog het enige leuke programma, maar vandaag? Ik weet het niet. Maar de radio vervolgde:'Goedendag meneer, U spreekt met Jurgen De Schipper, hoofd van de bodes van de president.''Wow een bode van de president!'vervolgde de omroeper een beetje onbeleefd,'en met wie wil u een interview?' De bode antwoordde hem geërgerd: 'Ik wil geen interview, de zoon van de president wil een interview met Kate Jacobussen, de zangeres van het vorige liedje. De zoon van de president heeft mij de opdracht gegeven om een briefje voor te lezen. Ik citeer: 

Beste mevrouw Jacobussen,                                                                                                                                                       ik heb uit goede bron al veel over U vernomen. Daarom verzoek ik u om in te gaan op mijn uitnodiging, het zou mij veel plezier doen om met mijn eigen ogen te kunnen ontdekken of alles wat men mij gezegd heeft klopt.                                                                                                                                                       Hoogachtend,

 Mr. Leloup-zoon van de president

En lap, omdat mijn miserie nog niet genoeg was zou ik ook nog zo'n stom interview moeten doen met de zoon van de president/de oorzaak van al mijn problemen. Maar als ik dit verzoek zou afwijzen dan zouden mijn ouders teleurgesteld zijn, iedereen vragen beginnen stellen en ik zou moeten antwoorden. En wat moest ik dan zeggen? Ik heb op kamp een jongen ontmoet, ben verliefd op hem geworden, maar hij heeft mij verraden en was heel de tijd op een soort geheime missie om een vrouw te zoeken voor de zoon van de president... Dat was geen goed idee. Even op mijn tanden bijten dus.

Beep-beep-beep 'Hallo, met Kate', zei ik een beetje nerveus, het was een anonieme nummer. 'Hey Kate, hier is radio Klavertje Vier. Ik bel u in verband met een interview' de stem aan de andere kant van de lijn klonk irritant opgewekt.'Ja, ik heb er al iets over gehoord', vervolgde ik zo vrolijk mogelijk. 'Fantastisch, is het goed als je over een uurtje naar hier komt dan?' zei hij doodserieus. WAT over een UURTJE. Moest ik nu echt dat strekenventje over een uur spreken. Ik moest een excuus bedenken, maar wat... 'Hallo Kate, ben je er nog?' de presentator klonk bezorgd. 'Euh ja,' oh chips wat moest ik zeggen... Omdat ik maar geen excuus vond antwoordde ik: Ik zal er over een uur zijn'. Tuuuuuuuut

Omdat ik toch niet zoals een normaal persoon kon liegen of iets afwimpelen moest ik me nog haasten om op tijd in de radiostudio te zijn.Ik nam mijn fiets en kwam juist op tijd en helemaal bezweet aan. De studio was gebouwd in een oud rijhuis in het midden van de kamer stond een zetel en een klein salontafeltje. Tegen de muur hadden ze een bureau gezet met daarop muziekapparatuur en microfoons. De grote tafel en de zetel werden van elkaar gescheiden door een glazen muur. 'Hij zal de weg toch wel vinden?'de presentator-Walter-was zoals gewoonlijk zijn gestresseerde zelf,'Als hij maar op tijd komt... Dit moet het hoogtepunt van het jaar worden!' We waren al vijf minuten aan het wachten op 'meneer Leloup' alias het rot verwende kind van de president. 'Hey, sorry dat ik te laat ben',de deur ging eindelijk open en Walter sprong recht en liep naar de deur, als hij maar niet verwachtte dat ik mij zou rechtzetten voor iemand zoals hij.'Ik moest mijn kleine broertje nog bij mijn oma brengen en ik was het uur uit het oog verloren.'Wacht! Dit kan niet! Die zin had ik al gehoord! Nee, ik was erin geluisd!'Welkom meneer Leloup,'vervolgde Walter alsof er niets gebeurd was 'Alstublieft zet u maar neer hier naast mevrouw Jacobussen. Zo kunnen jullie alvast kennis maken terwijl ik koffie en thee ga halen.' Walter draaide zich om en liep een deur door, enzo bleef ik achter met 'meneer Leloup'. We bleven daar maar zwijgend zitten tot de stilte hem teveel werd:'Mevrouw Jacobussen, aangename kennismaking, ik ben meneer Leloup...''Och zwijg alsjeblieft,'antwoordde ik bits,'waarom wil je nu een radio-interview met mij?''Sorry Kate, ik weet dat het flauw is van mij om zo anoniem te doen maar ik was bang dat ik je anders nooit meer zou kunnen spreken... Ik ben gewoon stom en stomme mensen doen nu eenmaal stomme dingen, maar vergeef mij!'bedoelde hij nu dat ik het hem moest vergeven dat hij mij gebruikt had of dat hij als meneer Leloup naar hier was gekomen? Ik keek hem aan recht in zijn prachtige even sprookjesachtige ogen, oh god, wat had ik hem gemist. Oké, ik was kwaad en ik had duizend vragen over hem maar die ogen... 'Euh, mag ik je iets vragen, maar wees eerlijk',vervolgde ik een beetje ongemakkelijk. 'Thomas, ben jij echt de zoon van de president?''Ik weet dat je liever  iets anders wou horen, maar ja, Leloup is wel degelijk mijn achternaam.' Dit had ik kunnen weten Thomas De Wolf is dezelfde persoon als Thomas Leloup. Walter kwam binnen en zette een plateau op het salontafeltje.'Goed, we hebben niet veel tijd maar laten we eerst nog een paar dingen afspreken voor tijdens het interview'Walter nam een lijst met aandachtspunten:'Oké, hoe willen jullie aangesproken worden door elkaar?''Thomas', zei Thomas op vastberaden toon. 'Weet u het zeker meneer...''Ik wil door mevrouw aangesproken worden met Thomas' Walter schreef iets op zijn stapel papieren.'En u, mevrouw Jacobussen?''Kate is goed',antwoordde ik vlug. Walter vervolgde zijn aandachtspunten:'Tijdens het interview zullen enkel jullie twee een gesprek voeren, ik onderbreek jullie dus niet en zal ook geen vragen stellen. Denk dus goed na over welke interessante onderwerpen jullie kunnen spreken',Walter keek ons streng aan 'Dat wil dus zeggen wat er ook gebeurd blijf beleefd en respectvol. Maar goed laten we dan maar beginnen!' Walter nam de microfoons en maakte ze klaar voor gebruik. Ik zal dus twee minuten mijn best moeten doen om 'beleefd en respectvol' te zijn.