Ver-ander

2.Tatata-tango

Mijn haar was juist gedroogd en ik stond zenuwachtig heen en weer te springen voor de badkamerspiegel van de slaapzaal terwijl ik mijn tanden poetste. De kleine kinderen lagen al te slapen en dus moest ik stil zijn want als één mij zou zien dan mocht ik zwaaien naar mijn date met Thomas. Thomas... Ik wist niet waarom ik zoveel stress had om deze-iets te-charmante jongen terug te zien (na vier uur). Ik trok een gewoon kleedje aan, niet te stom maar ook niet te galakleedachtig en sloop de slaapzaal uit.

Daar stond ik dan, om half tien op het grote plein. Helemaal alleen. Ik wachtte en wachtte en wachtte en... Plots weerklonk er een vrolijk deuntje vanuit de verte. Ik haastte me naar de plek en zag hem daar staan, in een zwart kostuum met zo'n draagbare radio aan het sukkelen. Toen hij mij zag liet hij de radio vallen en maakte die mafkees een buiging voor mij, alsof ik Victoria Beckham in hoogst eigen persoon was. 

'Schoonheid, uw aanwezigheid blaast mij omver. Mag ik deze dans van u?' Thomas drukte op play  en de radio begon de macarena te spelen. Dit had ik natuurlijk kunnen verwachten, danslessen nemen Yeah, alright... Maar het hele gebeuren was wel aanstekelig. Hij begon te dansen en zong luidkeels mee op de muziek. Plots nam hij mijn hand en sleepte hij me mee naast hem op de geïmproviseerde dansvloer. We lachten en toen de muziek stopte bleven we zo nog een hele tijd verder doen. Hoe cool was dit? We stonden hier om tien uur buiten te dansen op het speelplein terwijl de rest al sliep, ik voelde mij dolgelukkig. 

'En eten voor mevrouw...' Thomas grijnsde en haalde een pak chips uit zijn rugzak,'En natuurlijk een fles van een goed jaar,' hij nam een fles cola, 'uit 2016.'

 'Het beste jaar tot nu toe, al zeg ik het zelf.' antwoordde ik hem lachend. 

'Daar ben ik het helemaal mee eens. En euh, ik had je echt een diner bij kaarslicht willen geven op onze eerste date maar ik heb al veel moeite moeten doen om dit binnen te smokkelen.'

'Het is perfect, die danslessen hebben toch hun vruchten afgeworpen, je danst fantastisch!'

'Dank u, dank u.'Thomas boog zich voorover alsof hij een applaus in ontvangst nam. Ik lachte. 'Je hebt nog niet alles gezien van wat ik kan, wat dacht je van een tango?'

'Wel ik weet niet of dat een goed idee is...' En daar ging de plezante avond want zoals ik al gezegd heb is dansen iets wat ik ECHT niet kan. Maar Thomas ging gewoon verder met zijn uitleg alsof hij mijn reactie niet had gezien-wat hij wel degelijk had gedaan. 

'Een tango is een dans die je uitvoert met twee, het volgt steeds dezelfde passencombinatie maar maakt ondertussen toch variaties, zo blijft de dans toch interessant. En... het is de dans van de liefde, mi amore',hij knipoogde. 

'Laat me raden dat weet je van die danslessen?'

'Nope wikipedia.'antwoordde hij doodserieus. 

'Maar goed genoeg gepraat voor vandaag, let's dance.' Hij zette de muziek terug op, het was een zuiders liedje wat wel paste bij de sfeer van vanavond. Thomas legde zijn hand op mijn middel en trok me dicht tegen zich aan. 

'Oké, hier gaan we dan...' hij slikte, was hij nu verlegen? 'Eerst zet je je rechtervoet voor en dan je linker, of was het nu omgekeerd?' Hij was duidelijk gestresseerd, wat was hij schattig als hij zo deed.' Het maakt allemaal niet uit Thomas, laten we gewoon beginnen, we zien wel wat er komt.' En zo begonnen we, in het begin was het nogal onwennig. Hij had maar evenveel danservaring als mij dus het viel allemaal nog mee. Maar na een paar minuten leek het alsof we zweefden, we dansten alsof we het elke dag deden. En toen maakte ik een fout, tot nu toe was het mij gelukt om mijn koelheid en zelfcontrole te behouden, maar daar moest natuurlijk weer verandering in komen toen ik als een complete sukkel in zijn ogen keek. En wat voor ogen. Ze waren prachtig, betoverend- ik weet het te cliché voor woorden, maar toch is het waar- Ik verdronk gewoon in die machtige ogen die mij vragend aanstaarden. Thomas merkte het op dat ik hem maar bleef aanstaren en onze dans vertraagde totdat we bijna stilstonden. Hij trok me dichter tegen zich aan en zei: 'Ik voel me zo raar, alsof ik ergens in een luchtbel rondzweef... Heb jij dat ook?''Als je bedoelt dat het lijkt alsof mijn borst zou kunnen openspringen van geluk, dan voel ik hetzelfde.' zei ik zonder blozen. Meer had Thomas niet nodig, hij boog zich voorover een drukte zijn lippen zacht op de mijne. Het was een voorzichtige, afwachtende kus. Maar hij zette mijn hele wereld op zijn kop. Ik haalde adem en keek terug in zijn ogen, ik zag dat hij hetzelfde voelde. Ik wou hem zo blijven vasthouden en nooit meer loslaten. Hij voelde aan als mijn wederhelft, alsof ik al 16 jaar lang de helft van mijn ziel kwijt was en hem nu door één korte kus terug had. Thomas stopte met kussen maar hield me nog steviger vast. 'Ik beloof dat ik er altijd voor jou zal zijn, wat er ook gebeurd. Meer dan deze belofte kan ik je niet geven, Kate.''Dat is voldoende, Thomas.' Hij gaf me een kus op mijn voorhoofd en zo bleven we nog een hele tijd staan: om half één, op het grote plein, met op de achtergrond tangomuziek, elkaar vasthoudend alsof we nooit meer zouden loslaten.

Ik wist het zeker deze jongen had mij tot in het diepste van mijn ziel geraakt en had mijn hard gestolen. Maar in ruil had hij mij zijn hart geschonken. Deze avond was de meest fantastische van mijn hele leven. Ik had nooit gedacht dat dit saaie kamp zoveel zou kunnen veranderen en bij nader inzien veranderde het kamp ook niets: Thomas veranderde alles, Thomas maakte mij gelukkig en bij hem zou ik blijven, hij zal er altijd voor mij zijn. Kamp of niet.