Ver-ander

10. Oeps-foutje

'Cava of Gin-Tonic?' Alexander stond met twee flessen in zijn handen. 'Doe maar Gin-Tonic, da's lang geleden',antwoordde ik hem vlug. We waren naar zijn kamer gegaan waar hij een "geheimpje" had dat hij met alle plezier met mij wou delen. Hij had een soort van bar vol sterke drank gewoon midden in zijn kamer staan. 'Wees maar blij dat je iets krijgt',zei hij sarcastisch tegen mij,'normaal gezien deel ik alleen met het stof dat hier rondvliegt'. Ik keek hem niet begrijpend aan. Hij zuchtte-alsof ik één of ander dom kind was dat niet wist dat twee plus twee vier was:'Met andere woorden: ik verwacht jouw discretie'. 'Is een minibar dan zo een overtreding op de wet misschien?' lachte ik. 'Nee, serieus, als mijn pa hiervan weet dan wordt alles onmiddellijk weggesmeten-en da's zonde van de drank...' Hij kuchte eens en wees naar zijn glas:'Zeg Katie mag jij dit spul eigenlijk wel al drinken?' Ik werd rood, het laatste jaar had ik ondervonden dat leeftijd echt een probleem was om geloofwaardig over te komen bij mensen die ouder waren. 'Oké, laat maar schatje, ik heb het al door... Nog geen 18 hé? Foei, foei, foei...'Alexander kreeg de slappe lach. 'Alsof jij nog nooit iets hebt gedaan wat je niet mocht doen...'gaf ik hem onder zijn voeten.'Kijk, de wet is er om gebroken te worden. Maar nu even genoeg gezaagd over regels: wat zie jij nu eigenlijk in die broer van mij?''Wel, hij is lief, vriendelijk, behulpzaam en natuurlijk''Saaaaai!!!' Alexander geeuwde en rekte zich vervolgens uit.'Geef zelf toe, wat voor spannende dingen hebben jullie al samen gedaan-en kom nu niet af van midden in de nacht wat dansen hé!' Ik zweeg, dit vond ik nu echt geen leuk gesprek meer. 'Het gaat je niet aan Alexander!''Woed nu niet kwaad! Ik zeg alleen de waarheid...'hij probeerde me te kalmeren door zijn hand op mijn rug te leggen. Hij boog zijn hoofd wat naar voor, schoof mijn haar opzij en fluisterde:'Weet dat ik er altijd zal zijn voor jou'. Ik draaide me om:'Ik ben samen met Thomas je broér!' Alexander trok me terug tegen zich aan-wat rook hij toch lekker-en legde mijn gezicht in zijn handen. 'Bij mij heb je veel minder verplichtingen dan bij mijn broer: ik ben de jongste van ons twee. Het land verwacht dus niets van mij... Ik kan je tenminste een leven geven!'Alexander keek me indringend aan met zijn prachtige donkere ogen. Hij was in veel opzichten de tegenpool van Thomas: Alexander was stoer en absoluut niet verlegen, hij had overal wel een antwoord op. Dat was Thomas niet, hij was altijd vriendelijk en berekend. Maar één ding hadden de broers gemeen: ze waren abnormaal knap. Ik keek terug naar Alexander-die me nog steeds tegen zich aanhield- en boog me nog iets meer naar hem toe. Ik wou zijn geur wat beter in me opnemen en plots botsten mijn lippen per ongeluk tegen de zijne-het waren de mooiste lippen die ik ooit al gezien had. Hij keek me met een wilde blik aan en duwde zijn lippen terug op de mijne. Heel mijn hoofd vulde zich met zijn geur en ik kuste hem terug.

'Waar bleef je voor het diner,K...' Ik liet Alexander los en draaide me geschrokken om-dit kon niet waar zijn!'Thomas!'riep ik naar hem.'Sorry dat ik jullie romantische afspraakje verstoord heb, vanaf nu zal je nooit meer last hebben van mij!'Thomas draaide zich woedend om en begon weg te lopen. Ik snikte:'Thomas, het is niet wat je denkt dat het is.'Alexander kwam erbij staan:'Eigenlijk broertje, is het exact wat je denkt." Ik gaf Alexander een klap in zijn gezicht en liep Thomas achterna. Maar na een uur zoeken had ik hem nog steeds niet gevonden. Misschien wou hij gewoon alleen zijn. Ik zal hem tijd moeten geven, waarschijnlijk zou hij nooit meer met mij willen praten. 

Klop-klop-klop Ik liep met een bang hartje- ja eerlijk gezegd het is echt raar als je in mijn situatie zou zitten, dat ken ik je verzekeren-naar de deur. Het voelde alsof ik de grootste bedriegster van de wereld was dus stiekem hoopte ik dat het Thomas niet was- hij was waarschijnlijk woedend op mij (nogal zacht uitgedrukt). Maar tegelijk wou ik hem zien zodat ik het allemaal kon uitleggen-niet dat er veel uit te leggen was natuurlijk: ik had in een half-zatte bui zijn broer gekust voor zijn ogen.'Dat duurde nogal zeg! Toch niet in slaap gevallen, Sleeping Beauty?'Ik gaf Alexander een kwade blik:'Wel, Prince Philippe misschien kan je vertrekken en mij voor de rest van mijn leven met rust laten want ik denk dat je mijn leven nu wel al genoeg om zeep heb geholpen'. Ik duwde hem op de gang, wou de deur toedoen maar hij duwde er met zijn volle gewicht tegenaan waardoor ik op de grond viel, hij naar binnen kon en zo de deur sloot. 'Ah, staat mijn neus er nog op? Of lijk ik nu op Voldemort?''Ga weg!'zei ik geïrriteerd.'Ik denk nochtans dat ik je van alles kan uitleggen waardoor je je misschien iets minder rot zal voelen. Maar als je liever heb dat ik wegga dan...' hij maakte aanstalten om de deur terug open te doen. 'Wat voor dingen?''Hoor ik daar enige interesse?'Alexander kreeg een grijns op zijn lippen. 

'Hoe bedoel je: Thomas is eigenlijk niet kwaad op mij?' ik zat op één van de poefen in de luxueuze zitkamer.'Kijk ik ben duidelijk: ik ben niet in de stemming voor grapjes dus doe alsjeblieft normaal of ik ben weg, oké!' Alexander maakte mijn humeur alleen nog maar slechter met zijn 'Thomas is kwaad op zijn broer en niet op zijn lief-speech'. Ik zette me recht- ik had geen zin in een dwaas gesprek met een nog dwazere gast. 'Als je nu weggaat kan je achter de waarheid fluisteren, Katherine Marie Peter Jacobussen!' Alexander was furieus geworden omdat ik hem maar niet wou geloven (oké, ik had gewoon geen zin om naar zo'n strekenkind te luisteren-niet dat ik veel keus had natuurlijk). Maar nu hij mijn volledige naam zei had hij plots mijn aandacht helemaal voor zich gewonnen, alsof hij zojuist met zijn vingers had geknipt. 'Hoe ken je mijn naam?'zei ik een verbaasd. Hij lachte geheimzinnig naar me:'Ik weet meer over jou dan je zelf over je eigen weet.'