Different World creates Different Love(KathNiel)

Chapter 20 (Unexpected Visitor)

Chapter 20 (Unexpected Visitor)

KATH’S POV

Whoo anlamig! Ang lakas ng ulan ah? May bagyo ba?

Nagluto ako ng soup, particullarly sopas. Pampainit lang ng sikmura!

Tok!Tok!Tok!Tok!Tok!

Hmmmm…… Bagyo tapos may kumakatok? Creepy. Tsinek ko muna ang kumakatok sa bintana. Hmmpp… Wala naman eh!

Tok!Tok!Tok!Tok!Tok!

Putek… kinikilabutan ako! Kumuha muna ako ng walis tambo, bubuksan ko ang pinto in 1,2,3

“WAHHHHHHHH!!!” muntik ko na siyang ma-palo! Si deejay lang pala! Takte! Nahapo ko ang dibdib ko. Pero wait basang basa siya and naka higa na sa daan!

“Hoy Tumayo ka dyan!” sabi ko pero di siya sumasagot, nanginginig siya. Shettt may dala siyang maleto na malapit nading mabasa.

“t-tulungan mo ako Kath!” sabi niya na parang lasing!

Inalalayan ko siya sa sala. Napa higa siya dahil pasuray suray kami! Ang bigat niya kaya!

“Sandali lang! kukuha lang ako ng pamunas!” pagbalik ko pinunsan ko siya. Hala basang basa kaya siya!

“Bakit ba andito ka? Gabi na ahh? Tapos umuulan tapos may dala ka pang maleta?” hindi siya sumasagot. Hayyy…

Binuksan ko ang maleta niya at naghanap ng damit niya.

“Oh magbihis kana! Dito nalang. >///< syempre aalis naman ako. Aakyat na ako sigaw ka lang pag tapos kana!” sabi ko tapos nagmadali ako sa paglakad.

“W-wait.. di ko talaga kaya!K-kath kahit t-shirt l-lang! Brrr… P-please!” takte kawawa naman siya!

“Hmm..Sige na nga! Damit lang ahh?!” so ano pa nga ba ang gagawin? Hinubad ko ang t-shirt niya. P*ta! 6 packs nga! Totoo nga ang bali balita! I looked away, baka mamaya…

“Wag kanang m-maarte p-please?! A-alam ko namang hot ako pero bukas m-mo na ako pag-nn-nasaan!” -_- May sakit yan ah? Nasa gantong sitwasyon nagyayabang padin?

“Okay! Pero para sabihin ko sayo, kung hot ka? Bat ka giniginaw dyan at nanginginig?” di naman siya sumagot. Tapos na! Umakyat na ako. Kasi baka pati yun ipasuot niya sakin… Sh*t ano bang iniisip ko?

“KATH!!!!!” sigaw niya. Ahh, tapos na siguro siya. Bumaba na ako.

“Teka kuha lang ako ng sopas para naman mabasan ang lamig.” Sabi ko diretso sa kusina.

“Oh, kainin mo! Para naman uminit ang sikmura mo!” sabi ko sa kanya. Siya naman naka tingin lang sakin.

“d-di ko kaya!” Oh please! Bati ba naman kumain? Hmm… yaan na! May Sakit eh! Kawawa naman!

“oh! Ahhhh!” sabi ko na parang baby ang sinusubuan.

“AWWWW!!” hala napaso siya!

“Sorry! Blew Blew Blew! Oh yan!” sabi ko, takte kailangan talaga iihipan pa?

naubos nadin sa wakas! Kinapa ko ang noo niya! Buti nalang naging sinat nalang at medyo hindi na mainit.

“S-salamat.” Pero hindi padin siya tumitigil sa panginginig.

“Higa ka muna! Ayy, dun ka nalang sa kwarto!”

“T-teka, ang m-mommy mo diba nandito?”

“Wala eh! Umuwi ng probinsya!” sabi ko.

‘” Tara na! “inakay ko siya sa kwarto KO! Tama yan, ako ang walang kwarto, sa sala ako matutulog nyan! -_-

Kumuha ako ng basang bimpo at pinatong sa ulo niya.

“S-saan ka matutulog?” tanong niya na nanginginig padin.

“Sa sala. Dito kana matulog,kasi pag ikaw ang natulog sa sala malamig don baka lumala pa ang lagnat mo kaya dito ka nalang!” sabi ko sakanya.

“A-at sssino namang nagsabi sayo na sa labas ka matutulog brrr…!!!” sabi niya. May lagnat yan ah! -_- nagsusungt padin! Ampupu

“Bakit? Do you have something to do with it?!” tinarayan ko din! Haha, ano namang isusuggest niya? Matulog kaming magkatabi? Hahahahha. Epic.

“Dito kana matulog, malaki naman ang kama mo eh!” Oww..  o.0 mind reader? NO WAY!!

“Hindi pwede!!!!!!!” sabi ko, OA ata?

“I insist! Wal kang kasama dun, babae ka kahit di man halata! Brr.. Delikado. Tsaka sabi mo nga diba malamig? Dito kana. Tabi tayo!” sabi niya? Minsan sweet minsan mataray? Mood Swings? Gayan ba siya pag may sakit?

At the end of the day, siya padin ang nanalo. -_- Gosh! Parusa! Tabi kami pero s-syempre 2 rulers away! May mga unan pa nga sa gitna e!

“A-ang lamig! Brrrrr…” biglang sambit ni Daniel.

“Kath, I-I need Bo-Bo-Bo *cough * cough* Body H-heat!” sabi niya. Putek? Abuso na?

“” Body Heat mo mukha mo!” sabi ko, hmmm..

“Kath, I-I’m ssserious! Baka lumala ang sakit ko. K-kath mahirap ako magkasakit.” Sabi niya.

“P-please! Walang m-malisya!”pagmamaka awa niya.

Seryoso?! Parang this is too much?! Pero alam ko hindi siya umaarte.

A/N: Sana po patuloy niyo itong masuportahan! happy 4,300 reads!! You made it all posible! Muahps :*

VOMMENT! Follow Me! I'll follow you back! :))