TW~Drown in the night

36

Pov Liam.
Rustig fiets ik naar Luna's huis, ik zet mijn fiets op slot en loop naar de deur. Ik bel aan. Geen antwoord. Haar fiets staat nog p de oprit. Ik bel opnieuw. Ik besluit ook even te kloppen. Niets. Ik begin me nu ech zorgen te maken dus ik besluit even te kijken door het raam. Mijn adem in mijn keel. Ik heb geen sleutel.ik weet een fractie van een seconde niets maar dan schiet et me te binnen. Ik trap tegen de deur. De eerste trap heeft amper effect maar dan ram ik mezelf tegen de deur, één keer, twéé keer. En dan val ik naar binnen. 'Waarom ram je de deur open?' Hoor ik de sten van Scott vragend achter me. 'Geen tijd. Er is iets met Luna.' Roep ik terwijl ik naar binnen ren. 'Luna?' Vraag ik zacht. Geen antwoord, ik check snel haar hartslag. 'Luna!' Schreeuw ik nu bijna. Gelukkig leeft ze nog maar haar polsslag is zwak. Er ligt bloed op de grond en ik leg mijn hand in die van Luna. Ik zie een veel bloed rondom haar zij en zie dat ze is neergestoken. Het bloed verried natuurlijk dat er es aan de hand was. Toen ik haar zag liggen met bloed vanuit het raam... 'Shit, we moeten snel naar het ziekenhuis.' Zeg ik in paniek. 'Nee.' Scott begint te vloeken. 'Dat kan nu niet ze moet naar Deaton, bel Stiles nu.' Ik pak met trillende vingers mijn telefoon. 'Stiles?' Zeg ik trillend. 'Yo Liam,is er...' 'Je moet nu komen zo snel mogelijk maakt niet uit hoe hard je rijdt, Luna is neergestoken.' 'Ik kom er nu aan.' Zegt Stiles vlug en hij hangt op. Ik pak Luna's hand en ik knijp er zachtjes in. 'Liam wat ga je doen?' Vraagt Scott. 'Haar pijn weghalen.' Zeg ik vastberaden. 'Kan je dat?' Vraagt hij. 'Nu wel, zeg ik.' Ik concentreer me erop. Mijn adereren kleuren zwart, het werkt dus. Opeens gaat er een stekende pijn door me heen. Ik hap naar adem. Niet verwacht dat het zo'n pijn zou doen. 'Liam?' Hoor ik de stem van Luna heel zacht. 'Ja ik ben bij je.' Zeg ik zachtjes. 'Het doet heel veel pijn.' Zegt ze zwak. Ik pak haar hoofd vast wanneer ik haar ogen dicht zie gaan. 'Luna, het komt wel goed.' Stel ik haar gerust. 'Kijk me aan, blijf me aankijken.' Ze knippert moeizaam en haar groene ogen boren zich in de mijne. 'Luna wakker blijven.' Zegt Scott. Stiles komt naar binnen gelopen aangezien de deur nog open is. 'Snel.' Zeg ik smekend. Ik til haar op in bruidstijl en ik breng haar naar buiten. Scott had ondertussen een schone doek gepakt voor over de wond. Ik leg haar op mijn schoot. 'Luna, blijf me aankijken.' Zeg ik zachtjes. 'Waarom konden we niet naar het ziekenhuis?' Vraagt Stiles terwijl hij zijn ogen op de weg houd, we weten allemaal dat hij het niet op bloederige taferelen heeft. 'Ik denk dat Deaton dat wel kan laten zien, maar sommige dingen wekken argwaan op in de gewone wereld.' Zegt Scott.
'Luna?' Blijf me aankijken.' Zeg ik streng. 'Ik kan niet.' Zegt ze. 'Het doet zo veel pijn.' Ik zie dat ze steeds meer bloed. De doek, hij was eerst schoon maar is nu vol met bloed. Ik besluit dat er maar een ding te doen valt. Ik trek mijn shirt uit en verbind het om de wond. 'We zijn er bijna Luna, hou nog even vol.' zegt Scott.

We komen met topsnelheid aan. 'Er is nog iemand binnen, laat mij dit maar doen.' Zegt Scott. Hij rent naar binnen en met 10 seconden is hij weer buiten. Iemand volgt hem en Deaton zet het bordje op gesloten en de klant loopt gelukkig de hoek om met zijn hond. We gaan zo snel mogelijk de auto uit en ik ren naar binnen. Deaton legt gekijk de tafel leeg en ik hou haar hand nog vast. Dit keer ben ik niet instaat de pijn weg te halen, ik voel me daar schuldig over. 'Degene die dit shirt erom heeft gedaan heeft juist gehandeld.' Zegt hij. 'Van wie, ah.' Zegt hij wanneer zijn blik op mij valt. 'Pak maar een doktersjas, er ligt er daar een.' Zgt hij tereijl hij zijn hoofd naar de kast beweegt. 'Dankje.' Zeg ik vlug. 'Weet een van jullie wat er gebeurd is?' 'Nee.' Zeg ik. 'Er was een man, hij, hij.' Zegt Luna moeizaam. 'Hij kende mijn naam.' Verteld ze. 'Jongens dit is niet goed, volgens mij heeft iemand Dolor op haar gebruikt, oftewel uitzonderlijk sterk pijngif. We moeten snel handelen.' Stiles kijkt weg. 'Ja ik eh.' Zegt hij. 'Is dat dat gif?' Vraag ik terwijl ik naar de blauwe substantie rondom de wond kijk, de blauwe substantie was me niet eerder opgevallen. 'Daarom konden we dus niet naar het ziekenhuis.' Zegt Stiles. Terwijl hij wit wegtrekt. 'Luna ik ga je nu verdoven.' Zegt Deaton. Ik pak haar hand vast. 'Kan ze, je weet wel?' Vraag ik trillerig. Deaton knikt bedroefd. 'Maar jullie hebben juist gehandeld door haar hier te brengen, het ziekenhuis zou er niets mee kunnen, behalve de wond verzorgen. Ze zouden niets van het gif weten en dan zal het gif alsnog haar dood worden.' Verteld hij. Ik voel me vreselijk op dit moment. Degene die dit gedaan heeft, die gaat eraan. 'Luna ik houd van je.' Fluister ik zacht in haar oor. 'Ik ook van jou.' Zegt ze zacht terug. Ik geef en kus op haar voorhoofd. 'Slaap lekker.' Zeg ik zacht. 'Gaan jullie maar, dit gaat er niet bepaald lekker uit zien.' Zegt Deaton. 'Scott je werkt hier al lang, je kan me wel helpen.' Zegt hij. Stiles trekt me mee de wacht ruimte in. Stiles is nog steeds wit en ik vraag of hij wat water wilt. 'Ik haal wel.' Zegt hij. 'Oké.' Zeg ik trillerig. Mijn hart bonsd hard en snel. Ik ben doodsbang haar te verliezen. Als Stiles terugkomt vraag ik het hem. 'Stiles wat moet ik doen als?' Vraag ik. 'Liam maak je geen zorgen ze red het wel, en anders weet ik het niet, je zou het aan Scott moeten vragen denk ik.' Zegt hij er zachtjes  achteraan. 'Ja.' Zeg ik ook zacht. 'Je geeft echt heel veel om haar, dat zie je.' Zegt Stiles. 'Weet ik.' Zeg ik met een heel klein glimlachje rondom mijn lippen.

Na uren gewacht te hebben, mijn ouders te moeten bellen met een normale stem dat ik logeer bij Mason, wat me heel moeilijk afging, en na uren te hebben paniekeren, komt Scott eindelijk ons halen. 'Ze slaapt nu.' Zegt hij. Ik spring meteen op en vlieg naar de behandel kamer. Luna ligt heel lief te slapen. Haar haar ligt als een sluier om haar heen. Er zit een verband rondom haar zij waar ze is gestoken. 'Dankje Deaton, dankje dat je haar hebt gered.' Zeg ik dankbaar. Hij glimlacht alleen maar. 'Jullie zouden haar naar het ziekenhuis kunnen brengen, al zou dat niet veel uitmaken nu.  Ze noet alleen nog rusten.' Verteld Deaton ons. 'Ze kan beter nu naar huis, meld haar ziek, het liefst geen bezoek van vrienden. En het allerbelangrijkste, zorg dat er iemand bij haar blijft. Een week rust is genoeg. We hebben een speciaal kruid gebruikt. Als het goed is geneest ze sneller. Dat kruid heeft haar leven gered.' Ik glimlach. 'Dankje.' 'Geen dank.'  Ik pak Luna's hand en veeg een plukje haar uit haar ogen.  Ik ben super gelukkig dat ze nu in orde is.
Ik kijk naar haar rustige slapende gezicht en ik voel me beter. Maar ergens ook niet, omdat de persoon die Luna heeft neergestoken nog ergens rondloopt. En ik ben vastberaden hem of haar te stoppen.

Tamtamtan
Almost dead, nah dit boek is nog lang niet afgelopen hoor 💕🎈❤️