TW~Drown in the night

47

Pov Liam
Luna zit gefrustreerd voor haar uit te kijken. 'Wat is er?' Vraag ik. 'Ik wordt er gek van dat dit zoveel gedoe met zich mee brengt.' Zegt ze terwijl ze me verdrietig aan kijkt. 'Wat als die enge gast terugkomt?' Ze kijkt me angstig aan. 'Dan verslaan we hem toch gewoon.' Zegt Stiles. 'Met een honkbal knuppel.' Zegt hij er lachend achteraan. 'Ja goed plan.' Zegt ze lachend. 'We zorgen er allemaal voor dat elkaar niets overkomt.' Zeg ik bemoedigend. 'Als ik nu gewoon jullie niet had leren kennen had dit niet zoveel problemen met zich meegebracht.' Zegt ze verdrietig. Ik kijk haar aan en ik zie dat ze het er moeilijk mee heeft.

'Luna, wat zou ik zonder jou moeten, weet je wel hóé gelukkig ik ben met jou, zeg zoiets nooit meer. Want ik houd van je.'

Pov Luna
Het is nu tien uur en ik zit op mijn bed met mijn telefoon. Ik heb gelukkig geen hoofdpijn meer gehad vandaag. Ik leg mijn telefoon weg en loop naar beneden. 'Luna kun je me helpen?' Hoor ik Melissa zeggen. 'Ja tuurlijk.' Ik zie een kist in de gang staan. 'Wat is dat?' Vraag ik. 'Geen idee, erfstuk van je ouders, het kwam uit de opslag en geen idee waarom het nu hier bezorgd is. Hij zit op slot, er is geen sleutel dus open kan de kist niet.' Zucht ze. 'Dat is jammer.' Zeg ik met een glimlach. Ik open simpel het slot doormiddel van telekinesse. 'Top, cool dat dat ook kan.' Zegt ze. Ik open de kist en bekijk de inhoud. Er zit wat kleding in en wat boeken. Gewoon simpele leesboeken en ook nog wat andere gewone spullen. 'Zal ik hem boven zetten?' Hoor ik Scott achter me. 'Mhm hoeft niet.' Zeg ik. 'Doe ik wel.' Scott lacht. 'Dat kan je nooit tillen.' Ik zucht. 'Weet ik.' Scott gaat naast me staan. Ik laat de kist omhoog zweven maar Scott duwd hem omlaag met zijn hand. 'Je moet er even mee stoppen, je moet je energie terugkrijgen, weet je nog?' Ik zucht en Scott tilt de kist met gemak op. 'Dankje.' Zeg ik zacht.

Even later staat de kist in mijn kamer en ik besluit hem eens te bekijken. Ik haal de boeken eruit en zie dat het inderdaad gewoon simpele leesboeken zijn. De kledingstukken bestaan vooral uit ouderwetse stukken. Ik bewaar ze toch omdat ze van mijn ouders zijn geweest. Onder de kledingstukken ligt een mooi versierd houten doosje. Ik pak het op en open het. Er ligt een ketting in. Het is een gouden ketting en er hangt een steen aan. Een zeeblauwe edelsteen. Hij glinsterd en ziet er mooi uit. Om de steen zit een soort van gouden versiering met weer kleine zeeblauwe steentjes erin. Onderop ligt een klein geel briefje.
Voor degene die hun energie niet onder controle hebben, zodat je het gewoon kan.
Vreemde boodschap dat "zodat je het gewoon kan". Ik besluit de ketting in het doosje op mijn bureau te zetten. Ik zie nog een boekje liggen en pak het. Het is een leren boekje met vergeelde bladzijdes. Ik open het en zie verscheidene datums staan. 'Dagboek.' Zeg ik zachtjes. Ik zie achter elke nieuwe datum mijn moeders naam. Ik leg het terug in de kist en besluit er later nog eens naar te kijken. Onderop ligt een soort hoes met een briefje erop geplakt. De jurk van de avond dat ik je vader ontmoette. Lees ik. Ik hap naar adem. Ze wist dus dat ik deze kist vroeg of laat zou zien. Ik pak de hoes voorzichtig en open hem op mijn schoot. Ik kijk mijn ogen uit. Er zit een prachtige lange nachtblauwe jurk in. Er zit een schuin bandje aan, de rok van de jurk is wijd en bezet met kleine blauwe steentjes. 'Wow.' Zeg ik zacht. Ik stop alles weer in de kist en doe hem weer dicht.

Ik ben echt super erg geinspireerd de laatste paar dagen! Alweer 47!

Xxx
Feline