TW~Drown in the night

76

Luna

'Zullen we vandaag gaan zwemmen?' Vraagt Liam aan me als we even later zitten te ontbijten. De ouders van Liam zijn boodschappen doen. Ze hadden een briefje achtergelaten in de woonkamer. 'Is het water koud?' Vraag ik. 'Nee, het lekker hoor.' Zegt hij. 'Je hebt nog niet eens gezwommen. Hoe kan je dat dan weten?' Kaats ik terug met een lach. 'Geen idee.' Zegt hij
We doen samen de afwas en Liam kleed zich eerst om. Daarna kleed ik me om en ga ik ook naar buiten. Ik was deze zomervakantie nog weggeweest naar Spanje maar al het bruine is er al aardig af. Ik heb een simpele lichtblauwe bikini. Ik pak een handdoek en ga naar buiten. Ik doe nog vlug mijn haar in een vlecht en loop dan richting het strand. Ik zie Liam nergens en kijk even rond. Hij gaat me zeker laten schrikken. 'Liam!' Roep ik. 'Niet grappig!' Roep ik weer. Opeens hoor ik keihard; 'Boe!' Ik schrik en maak een sprongetje van schrik. 'Jemig Liam, niet cool.' Zeg ik. 'Kom we gaan zwemmen.' Zegt hij. 'Wat als het water koud is?' Vraag ik met puppy ogen. 'Dan heb je pech.' Zegt Liam met een geheimzinnige grijns. Ik heb een vermoeden wat hij van plan is en ren weg. 'Dacht he niet Dunbar!' Roep ik. Hij rent me achterna. Helaas gaat rennen door het zand iets minder snel. Ik struikel dan ook half en wankel even. Hierdoor wint Liam tijd en pakt hij me vast. 'Wat ga je..?' Vraag ik. Opeens tilt hij me op en ik heb door wat hij gaat doen. 'Nee! Waag het niet Liam! Zet me neer!' Roep ik lachend. Hij gooit me over zijn schouder en rent het water in. 'Neee!' Gil ik. Maar het is al telaat. Hij gooit me in het water en ik ga onderwater. Ik kom naar boven en kijk hem boos aan. 'Daar ga je voor boeten!' Roep ik. Hij lacht en ik ren door het water achter hem aan. 'Liam!' Roep ik. Als hij onderwater wegduikt. Ik kijk om me heen als hij me laat schrikken. Blijkbaar is hij naar achteren gezwommen. Hij trekt me onderwater en ik gil. 'Je bent gemeen!' Zeg ik lachend. 'Sure.' Zegt hij. 'oh, oh.' Zegt Liam. Liams ouders komen aanlopen. Met handoeken en zwemkleding. 'Nee.' Zegt hij. 'Zo erg is het toch niet?' Vraag ik. Eigen is het ergens wel erg, maar het zijn Liams ouders. 'Het zijn jou ouders Liam...' Zeg ik met een zucht. 'Maar toch.' Zucht hij. Opeens tilt hij me op en gooit hij me weer in het water. 'Jij bent echt gemeen, vals en stom.' Zeg ik nep boos. 'Dankje.' Zegt hij. 'Geen dank.' Lach ik. 'Hey Liam, Luna!' Roept de moeder van Liam. 'Hoi.' Roep ik terug. Net als Liam. Hij let even niet op en ik probeer hem achteruit te trekken. Jup, probeer, het lukt me niet. 'Lukt je niet.' Zegt hij lachend. 'Niet eerlijk.' Zucht ik. Hij lacht en trekt me mee het diepe in. 'Zitten hier vissen?' Vraag ik. 'Tuurlijk, het is de zee.' Zegt Liam. 'Nee, ik bedoel in het ondiepe.' Hij lacht. 'Misschien, geen idee.' Ik grijns. 'Vissen zijn cool.' Zeg ik. 'We zouden trouwends gaan zwemmen niet mij in het water gooien.' Zeg ik. 'Dan gaan we zwemmen.' Zegt Liam. 'Yes.' Ik duik onderwater en pak Liams been vast. Ik trek aan zijn been en Yeah! Hij valt om. 'Yeah!' Roep ik keihard. Hij komt bovenwater en lacht naar me. 'Je kan het dus wel?' Zegt hij lachend. 'Juppp.' Zeg ik met een duivelse lach. 'Ouders alarm.' Zegt hij. Ik moet lachen. 'Wauw.'

Zwemmen!
Ohmy nog iets van 20 hoofdstukken en dan al weer...
NEEE!
Is het nog leuk?
DOEI
Feline

Muziekschrijfenleesverslaafd!