TW~Drown in the night

32

Pov Luna

Scott en Stiles waren van mening dat het beter was om Liam aan een boom vast te binden. Ik vond het er wel grappig uit zien en Liam keek een beetje chagrijnig om hem heen. 'En wat als er nu iemand langskomt?' Vroeg ik. 'Nah, dat zal vast niet, en anders mag jij wel even zorgen dat die gene weggaat.' Zei Stiles lachend. Het begon al donker te worden. Omdat zijn ouders een feestje niet zouden geloven op een maandag hadden we iets anders bedacht: Liam sliep zogenaamd bij Mason. Alleen bleef hij dan nu de hele nacht aan een boom vastgebonden. Ik grinnikte bij het idee. Het werd langzaam donker en Liam begon al een beetje zenuwachtig te doen. Het werd langzaam donker en de maan stond aan de lucht. Nog even... In Engeland keek ik 's avonds ook vaak naar het raam. Ik had een klein frans balkon en dan zette ik de ramen open en kon ik zo uren naar buiten staren. We woonde aan aande kust bij de plaats Overcombe. Het was er prachtig. Ik keek naar de jongens. Ook Scott leek een beetje zenuwachtig maar hij ademde diep in en alles was weer normaal. Waarschijnlijk kwamen de zenuwen van Scott ergens anders van. Liam daarin tegen hijgde zwaar en hield zijn ogen dicht. 'Luna... Niet kijken.' Hijgde hij. 'Ik wil niet dat je me zo ziet.' Ik had al die tijd naar de maan gestaard. 'Dan heb je pech.' Zei ik zacht. Ik draaide me naar hem toe. 'Liam.' Zei ik zacht. 'Kijk me aan, alstjeblieft.' Zei ik zacht. Hij opende zijn nu gloeiende gele ogen. 'Het maakt me niets uit.' Ik keek hem in zijn ogen. Langzaam werden zijn ogen weer normaal. 'Echt?' Vroeg Liam rustig. 'Vind je me niet eng?' Vroeg hij. 'Nee.' Zei ik vastberaden. 'Luna jij bent zijn anchor.' Zei Scott ineens met een lichte bewondering in zijn stem. Ik keek Scott niet begrijpend aan. 'Wat is dat?' 'Als je dat bent van iemand, dan kan je die gene een soort van rustig houden.' Legde Stiles uit. Ik knikte. Ik ging naast Liam zitten. Ik staarde naar de maan. Na een tijden begon het te vervelen dus ik besloot wat te doen met de bladeren die op de grond lagen. Ik liet ze omhoog zweven. Stiles keek toe vanaf zijn auto. Scott gaapte en ging zitten op de grond. 'Dat is echt heel cool.' Zei Stiles. 'Liam alles goed?' Vroeg Scott. 'Ja.' Zei hij. 'We kunnen wel gaan. Slaap maar op de logeerkamer.' Zei hij. 'Dankje.' Zei hij toen Stiles hem losmaakte. 'Stukken beter.' Ik glimlachte naar hem en hij naar mij. 'We liepen naar de jeep van Stiles en ik liet me slaperig op de achterbank vallen. Ik leunde met mijn hoofd tegen Liam en hij tegen mij.

Thuis aangekomen waren we allemaal zo moe dat we niet eens de moeite namen om het luchtbed op te pompen maar Liam gewoon bij mij mocht komen liggen. Scott ging meteen naar bed. Liam had zijn trainingsbroek aangetrokken want morgen had hij Lacrosse dus die had hij bij zich. 'Liam, wat zit er op je handen?' Vroeg ik hem. 'Niets.' 'Jawel laat zien.' Hij opende zijn handen en ik zag krassen en opgedroogd bloed. 'Waarom heb je dat niet gezegd, dat was aan het begin. Ik wilde het je niet laten zien, maar doordat ik jou in je ogen keek ging het wel weg. Zei hij met een glimlach. 'Oh.' Zei ik zacht. 'Slaaplekker.' Zei ik. Ik lag met mijn hoofd op zijn borst en hij had zijn armen om me heen geslagen. 'Weltrusten.' Hij gaf me een kus op mijn voorhoofd. 'Ik hou van je.' Zei hij zacht. 'Ik ook van jou.'

Awh
Ik hoop btw dat ik het woord anchor goed heb ik weet niet 100000% zeker of dat nou het goede woord was. 😇❤️
Xxxx
Feline