20/07/2015 Pazartesi.
Bak be günlük. Saat, 07:01. Ve ben sabahın bu saatinde yine sana yazıyorum. Çünkü yanımda olan, bugün de sadece sen varsın. Çünkü bu saatte beni, senden başkası dinleyemez, senden başkasına güvenip anlatamam hiçbir şey. Çünkü sen benim, ciddi anlamda güvendiğim bir arkadaşımsın. Çoğu kişi seni normal kağıt parçalarından ibaret bir defter olarak bilselerde, benim için öyle değilsin. Sen benim acılarımı ne hafifletiyorsun, nede geçiriyorsun. Ama bu yükü omuzlamama seni yazmaya başladığım andan itibaren yardım ediyorsun, bu beni bir nebze de olsa rahatlatıyor. Çünkü benim yanımda öz babam bile durmamışken, bir günlüğün durması. Ne biliyim. Anlatılır türden de değil ki bu acı. Anlatılmıyor, tarifi bile yok. Ama izi var, bıraktığı acı var. Çok derin bir acı. Ve benim bildiğim tek şey var. Baba sıfatına tâbi tutulan adamdan, nefret ediyorum. Hep nefret ettim. Bizi acı içinde bırakıp,ağlatırken, başkalarını mutlu ettiği için, güldürdüğü için hep nefret ettim.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Babasız Bir Genç Kızın Günlüğü #GözdeElitok
Literatura KobiecaBabasının onu 10 yaşında terkettiği metafizik deli bir kızın günlüğü..