Kader Miydi Bu ?

19.Bölüm: "Fesleğen"

Bu sabah güne daha enerjik başlamıştım. Sonunda o Gökçe pisliğini sinir edecek şeyleri bulmuştum.

Önce hangisinden başlasam diye düşünerek evdeki koridorda yürürken her zamankinden farklı bir şey olduğunu farketmiştim. Mutfaktan tabak bardak sesleri gelmiyordu.

Hızla masaya bakmak için salona gitmiştim ve masanın boş olduğunu gördüm. Bu hiç normal değildi. Birden kitaplıkta bulunan saate gitmişti gözüm.

"7.30 mu?"

Saat 7.30'du ve Esra hala kalmamış mıydı? Normalde 6.00'da kalkıp yürüyüşe giderdi. Daha sonra gelip kahvaltı hazırlar ve beni uyandırırdı. Hemen Esra'yı kaldırmalıydım. Koşarak odasına gittim.

Önce kapıyı tıklamıştım.

"Esra! Esraa! Esraa!!!"

Aklımdan kötü şeyler geçiyordu. Hızlıca kapıyı açtım.

"Esra!"

Beklediğim bir manzara değildi. Esra odasında yoktu. Yatağı düzenlenmişti ve pijamaları katlı bir şekilde yatağın üzerinde duruyordu.

Nerede olabilirdi ki?
Odadan çıkıp kapısını kapatmıştım. Ara hole geldiğimde gözüme bir şey takılmıştı. Dış kapının karşısında bulunan aynaya yapışmış bir kağıt vardı. Üzerinde bir şeyler yazıyordu. Aynaya yaklaşıp okumak için kağıdı elime aldım.

"Defne, benim okul kütüphanesine bırakmam gereken kitaplar var. Bu yüzden erken çıkmam gerekiyor. Oradan hastaneye geçicem akşam seni gelip seni alırım.

Esra

"
Şaşırılmayacak bir durum değildi. Bir kaç saniye aynada kendi yansımam ile bakışmıştım. Daha sonra hazırlanmak için odama geçtim.

Aklımda bir sürü soru işareti vardı. Ama en çok merak ettiğim de, Esra bana mı bozulmuştu?

Esra olmadığı için otobüsle gitmek zorunda kalacaktım ama bu nerden baksan bir saatimi alırdı.

Hızlıca formalarımı giyip şal çekmecemi açtım. Elime ilk geçen şalı kafama geçirdim ve aceleyle evden çıktım.

8.00'den önce orda olmam gerekiyordu ve ben saat 7.30'da uyanmıştım.

***

Ne kadar acele etmeye çalışsamda, hastanenin önüne geldiğimde saat 9u bile geçiyordu.

Bir yandan hemşire odasına doğru koşuyor, bir yandan Gökçeyle karşılaşmamak için dua ediyordum.

Neyse ki korktuğum başıma gelmemişti. Görünmediğine göre lavaboda felan olmalıydı. Sevinçle hemşire odasının kapısını açtım ve kendimi içeriye attım. Söylenmekten kendimi alamamıştım.