ILGAZ'IN ADA'SI [Aşk ve İntikam serisi 2] DÜZENLENİYOR

Ahirim-1-

Bu hafta Ilgaz'ın Ada'sıyla başladı canlar. sırayla Son sefer aşka ve diğerlerine bölümler gelecek.

Keyifli okumalar;)

******

"Benim unuttuğum gibi, Ilgaz da beni unutur mu Aras?" Ne desindi şimdi Aras, ne desindi de unutmayacağına ikna etseydi miniğini? Bilmiyor muydu küçük kardeşinin inadını, Ilgaz'dan başka kimseye inanmak istemediğini...

Küçük bedeni kolları arasına aldığında hiç bırakmayacak gibi sarıldı bir süre. "Bilmiyor musun abicim unutmaz o seni? Kendini unutur yine de seni unutmaz. Ne aklına ne kalbine unutturmaz seni."

"Nerede o zaman, neden gelmiyor geriye. Bilmiyor mu benim hatırladığımı?" konuşmak için bir şey bulmadığında buz tutmaya başlayan havuza kaydı gözü. Vakit kazanmaya çalışırken, gözlerinin içine bakan Ada'nın farkında değil gibi yapıyordu.

"Küçük kız" Sertaç ağaçların arasından çıktığında korkuyla kendine dönen bedene gülümseyerek baktı. "Ben küçük değilim!" yumruklarını sıkarak ayağını yere vuran Ada, kendisine gülümseyen kıvırcık saçlı çocuğa kaşlarını çatarak bakmaya devam etti.

"Evet sen küçük bir cadısın?" Aras, Sertaç'ın yapmak istediğini anladığında minnetle baktı yüzüne. Ada'nın aklını dağıtmaya çalışıyor ve bunda da oldukça başarılı oluyordu.

"Cadı değilim ben, Ada'yım. Duydun mu kıvırcık çocuk Ada'yım ben?" çığlık atarcasına bağırırken önünde duran çocuğa başını geriye atarak bakmaya başladı. Sertaç, Ada'nın güzelliğine dalmış bakarken, dizine inen tekmeyle yüzünü buruşturdu. Aras uyarı maiyetinde attığı tekmeden pişman olmazken ayağını denk alsın istiyordu.

"Abi ne yapıyorsun ya?" mırıldandığında, Aras sırıtarak Ada'yı kollarının arasına aldı ve göz kırptı. "Kardeşim cadı değil, kıvırcık duydun mu? Gözlerinde dilinde kendine mukayyet olsun?" uyarısını açıkça dile getirdiğinde miniğinin saçlarını öptü.

"Kıvırcık değilim ben psikopat ikili, benim bir adım var." Ada, kıkırdadığında sahte bir hüzünle dudaklarını büktü.

"Ilgaz'dan başka kimsenin adıyla ilgilenmiyorum ben çocuk. O yüzden ne yaparsanız yapın onu bana bir daha unutturamayacaksınız." Omuzlarını silkerek kendisine şaşkınca bakan çocuklara bakma gereği duymadan koşarak eve doğru yöneldi. Ilgaz kendisi gittiği gibi abisini de götürmüştü yanında, yeniden gözleri dolarken evin kapısından girdi.

Salonda annesiyle tartışma halinde olan babasının sesini duyarken, iç çekti. Geceden beri annesi ile babasının abisinin gidişiyle ilgili olan tartışmalarını duyuyordu. Kulaklarını ne kadar çok kapattıysa da bir çaresi olmamıştı. Annesinin babası ne derse ' oğlumu bul' diyerek sözünü kesişleri bağırtıları hiç kesilmemişti.

Sesleri daha fazla duymamak için yorganın altına girdiğinde" Ilgaz kadar olayım bende gidicem görürsünüz!" diye tepinmişti dakikalarca. Yine aynı tartışmanın olduğunu duyduğunda onları görmezden gelerek merdivenlere yürüdü. Odasına çıkıp uyumak istiyordu.

"Ada, kızım." Babasının seslenmesiyle ilk basamakta durup bekledi. Yüzünü dönmeden beklerken babasının yorgun nefeslerini dinliyordu. Biliyordu babası da çok üzgündü ama ne olursa olsun kızgındı ona. "Miniğim mutlu olacağın bir haberim var." Küçük kalbi yerinden çıkacak gibi olduğunda gülerek geriye döndü.

"Ilgaz mı geliyor?" çıktığı basamağı geri inip babasının yanına yaklaşarak başını geriye attığında umutla baktı. Uraz konuya yanlış yerden girdiğini anladığında iş işten çoktan geçip gitmişti. Kızının mavi boncuk gözleri sevinçle parlarken nasıl hayır diyeceğini bilemiyordu. Ada çenesi titrerken babasına bakmaya devam etti. Beklediği yanıt gelmedikçe yine kendisini avutacak sözlerin geleceğini anlamaya başladı.