Sanki havada süzülüyormuşum gibi hissediyordum. Gözlerimi açtığımda saçlarım yüzümü kaplamıştı onları yüzümden çekmeye çalışıyordum ama olmuyordu,saçlarım...uçuyordu! Amanın! Doğruldum ve doğrulmamla yana savruldum. O zaman fark ettim bir kapsül gibi bir şeyin içindeydim. Yanımdaki pencereden de Dünya gözüküyordu. Hay büyük maymun ne oluyor ya?
Kapsülün kapağı açıldı,kapsülden indim ama belli ki hata etmişim daha yere deyemeden uçmaya başladım. Demek yer çekimsiz ortam böyle bir şeymiş,karnımda kelebekler uçuşuyor,kollarım ve bacaklarım karıncalanıyordu ve ellerim yeteri kadar uyuşmuştu. Kadın sesine benzeyen bir ses duyuldu ama uzaylıca konuşuyordu
"Danye yarekalt farte" ve yere çakıldım belli ki "yer çekimi devrede" gibi bir şey söylemişti.
Yerden kalkmaya çalışırken kapı açıldı ve Neptarya koşarak yanıma geldi "Takaya forst?" ona avak avak baktım "Sen iyi misin?" diye düzeltti başımı olumlu şekilde salladım "Harikayım" yerden kalktım. Netarya bana biraz baktı sonra sarıldı çokda sıkı sarılmıyordu şevkatli sarılıyordu ve içinde özlem duygusu da vardı. Bende sarıldım bu aynı anneme sarılmak gibi bir şeydi,ilk defa kendimi bu kadar rahatlamış hissediyordum.
Birbirimizden ayrıldığımızda "Nerdeyim ben?" diye sordum "Uzay gemisindesin yani insanlar böyle diyor,bu bizim savaş gemimiz"
"Savaş gemisi mi?"
"Gel hadi,bunca yıl sana ne yaptığımı anlatayım"
Geminin koridorlarında dolanıyorduk,koridor boydan boya camdı ve Dünya olduğu gibi görünüyordu "Normalde biz ikiziz ama Marselin olarak doğduğum için çabuk büyüdüm ve ben dört yaşında görünürken sen insan olduğun için daha yeni doğmuştun"
"Bir dakika yani bende Marselinlerde olan güç yok bu güç sadece sende mi?"
"Evet ama sende de bir nevi alieno DNA'sı var"
"Yaniii...Uzaylı DNA'sı"
Neptarya anipden durdu
"Hayır. Uzaylı demedim alieno dedim"
"Evet bu İtalyanca uzaylı demek"
Neptarya ellerini beline koydu "Biz size göre uzaylıyız ama sizde bize göre uzaylısınız"
Gayet sakin ve umursamaz şekilde omuz silktim "Eh. Olabilir ama uzaylı ismini ilk insanlar buldu şimdi tekrar et 'insanlar süperdir'"
Neptarya yüzünü buruşturdu "Ben insanları aşalamadım ki"
"Olabilir ama izlediğim tüm uzaylı filmlerinde uzaylılar insanları küçük görüyorlardı"
Neptarya bir süre bana deliymişim gibi baktı sonra yürümeye devam etti
"mars kraliçesi taşını Bell'e hamileyken bilerek yuttum. Taşı yuttuğumda Bell'in bedeninde belireceğini biliyordum ama nerede olduğunu bilmiyordum. Bell o taşla bütünleşti onun tüm gücüne sahip oldu artık o taşla yaşıyor,o taşı bedeninden ayırırsak Bell de ölür bunun olmasına izin veremem."
Başımla onayladım "biliyorum ve merak etme buna izin vermem. Ve aklıma gelmişken alieno ne demek?"
"Marslı gücüne bürünmüş insan.Marslı haline geçtiğinde alieno olursun ve benden beslenirsin, hiç alieno oldun mu?"
"Evet çocukları oradan kurtarırken."
"Demek ki o yüzden tüm gün boyunca uyudum.Ee benimle kalmak ister misin?"
Yüzümü buruşturdum.Kız kardeşimle kalmak iyi fikirdi ama ne yalan söyliyeyim yükseklik korkum vardı ve uzay düşündüğümden daha korkunç ve daha az ilgi çekiciydi. Neptarya yüzümü buruşturmamdan anlamıştı ve omzumu sıktı
"Merak etme anladım. Sen Dünyaya ben buraya aitim sorun değil ama Will'e dikkat et o göründüğü gibi biri değil"
"Onun hayalimdeki gibi olmadığını buraya gelmeden birkaç gün önce öğrendim."
Neptarya bana gülümsedi ve birden tüm gözü yeşille kaplandı ve etraf bulanıklaştı,biraz geri çekildim ama bir sis duvarının içinde kaldım.Sonra berraklaştı her yer karanlıktı ama belli bir noktada ışık vardı
