I Said Something Stupid Like ... I LOVE YOU [ FIN ]

CHAPTER FOURTEEN - THE DESICION

CHAPTER FOURTEEN - THE DESICION

PIERRE'S POV:

Nandito kami ngayon sa parking lot ng ospital at naglalakad papunta kung saan naka-park ang kotse niya. Kaka-discharge ko lang kasi sa ospital ngayong araw kinausap niya na din yung doctor na umaasikaso sakin at kung anu-ano pang pinagsasabi samin. 

Tss. Pero natuwa naman ako syempre lalo na pag pinagkakamalan nilang may relasyon kami pero syempre secret lang na natutuwa ako aba! Iba na pag nalaman niya oy! Natatawa naman siya pagka sinasabing may relasyon kami oh di ba?! At least di niya sinasabing wala o hindi man lang siya tumatanggi. 

Nang makarating kami sa destinasyon ng kotse niya agad siyang pumunta agad sa pintuan sa taat ng driver's seat pero bago siya makarating doon ay agad ko na siyang pinigilan. Hinawakan ko siya sa kaiwang braso niya kaya't napahinto siya paglalakad at napatingin sa akin.

"What?" she asked mukhang curious siya kung bakit ko siya pinigilan.

"I'll drive." sagot ko sakanya at tinaasan niya lang ako ng isang kilay at with her amused look stapled on her face. Tapos tinaggal niya ang pagkakahawak ko sa braso niya then she smirked na para bang may nakakatawa sa sinabi ko.

"You serious? Are you kidding me?" she asked still amused.

"Yea. I'm dead serios here. Not kidding you.' i said seriously.

"Ooooh! Hahahaha. I thinK Mr. Sungit is back! Goodness!" natatawa niyang sabi habang naka-cross arms at nakaharap sa akin.

"Fallon, stop laughing, will you? I'll drive." i said.

"I'm not laughing. Why would I?" pagdedeny niya. Sus! Nagmamaang maangan pa obvious naman na pinagtatawanan niya ko.

"You're not good in denying! Stop it! I'll drive and that's final." i said

"Okay, okay I'll stop. But why do you want to drive?" she said and raised both hands like she's saying 'i surrender' and you'll sense curiousity within her tone but still amused.

"Well I'm the guy here." i said.

"Oooh. That's why. Well if that's the case then--- so what?! I won't consider that and just so you know mister kaka-discharge mo lang po. So ... drop it! I'll drive." sabi niya para naman 'tong nanay ko. Hay! Bakit ba masyado siyang concern? Okay kunwari di ako kinikilig at natutuwa na concern siya sakin.

"Hindi naman ako baldado noh! Tingnan mo nga naglalakad pa ko tsaka isa pa, okay na ko. Don't worry I can handle this." sabi ko sakanya.

"No!" tipid na sbi niya at nagsimula na uling maglakad papunta sa driver's seat pero I have to make a move. 

Kaya tumakbo ko papalapit sakanya kaya halos magkasabay lang kami maglakad then in just a snap i snatched the car keys in her hand.

"What---" di na siya nakareact pinagbuksan ko na siya ng pinto sa passeger seat.

"Hop in." i command her

She just smiled at napailing habang nakatingin sakin nakatayo siya ilang metro lang ang layo mula sakin.

"You are sooooo stubborn mister." natatawang sabi niya bago siya naglakad na siya.

"Sige na, get in." sabi ko sakanya natatawa na rin ako sa ginagawa namin.

"Fine! As if i have a choice?" sabi niya nang makalapit siya at huminto sa harap ko.

"If know na ganyan ang magiging epekto sa'yo ng pagkakaroon ng allergy matagal na kitang sana kitang pinakain ng peaches." pabirong sabi niya habang tumataas baba ang dalwang kilay niya at obviously natatawa na naman siya saka niya ko marahang tinapik sa pisngi then she winked at me. Tapos tuluyan na siyang pumasok sa loob ng sasakyan kaya sinara ko na at naiiling at natatawa na rin ako sa ga sinabi niya at ginawa niya. Tapos umikot na ko at tumakbo papunta sa driver's seat.