Ayxan donub qalmışdı. Xəttin digər tərəfindəki insanın səsi olduqca gənc, hətda biraz sırtıq kimi idi. Dediyi sözlər isə... Ayxan başını qaldırıb Xədicəyə baxdı. O butun məsumiyyəti ilə maraqla Ayxana baxırdı sadəcə. Uzundə heç bir qorxu ve ya təlaş ifadəsi yox idi. Ayxan nə edəcəyini bilmədən baxışlarını ondan qaçırdı. Xəttin digər tərəfindəki isə danişmağa davam edirdi. Durmadan dediyi sevgi sözləri və xoş sözlər, ən əsasi da hər saniyə təkrarladığı "Xədicəm" sözu... Ayxan artıq əsəblərinə hakim ola bilmirdi. Yumrugunu sıxıb, xırıltılı bir səslə dedi:
- Kimdi?!
- Esil sən kimsən? Xədicəmin telefonu səndə neynir?
Ayxanin qəzəbi getdikcə artırdı, xususən də onun qiz kimi ciyiltili səsi daha cox əsəblərinə toxunurdu. Telefonu bərk sıxıb, ağzina gələni demək istəyirdi ki, birdən Xədicə qolundan tutub, maraqla soruşdu:
- Kimdi? Kimdi?
Ayxan telefon qulağında Xədicəyə baxıb qalmışdı. "Yəni o bu qədər uzsuzdu? Bəlkə sevgilisinin zəng etdiyini bilmir?"- deyə duşunub, sınayıcı baxışlarını Xədicəyə dikdi.Subhəli bir səs tonu ile dedi:
- Bir oğlan...
- Ha? Nə oğlan?
Yenə o ifadə... Xədicənin uzundə bu an sadəcə maraq vardı.
Ayxan hiss edilmədən telefonda zəngi sonlandırıb, uzundə suni bir təbəssum yerləştirərək:
- Buynuzlu oğlan. Bilmirəm, əlaqə kəsildi. Yəqin axmağin biridi.
Xədicə təəccublə ciynini cəkib:
- Hə. Normal insan olsa niye gizli nömrə ilə zəng etsinki?
Ayxan onun əlindən tutub irəlilərkən, qeyri-iradi olaraq pıcıldadı:
- Niyə gizli nömrədən zəng etsinki?...
Birdən qolunu Xədicənin boynuna atıb soruşdu:
- Səndən bir şey soruşmaq olar?
Xədicə onu itələyib:
- Olar, amma biraz uzaqda.
Ayxan gulumsəyib:
- Yaxşi.- deyərək, Xədicənin gozlərine baxıb, ciddiliklə dedi:
- Sən əvvəllər rol oynayırdın ha, bəs mən sənə hər yaxınlaşanda necə sakit qala bilirdin? Bu qədər yaxşi aktrisasan?
Xədicə başını aşagı salıb, utancaqliqla:
- Yox. Sadəcə bilmirəm niyə, amma urəyim sən mənə pis bir şey etməzsən deyirdi- deyib,Ayxana gulumsəyərək baxib davam etdi:
- Biraz səfehcəsinədi hə?
Ayxan gulumsəyərək:
- Yox, səfeh olan urəyindi. Məncə məndən çooox şey gozləməli idi.
Xədicə kinayə ilə:
- Elbət də səfehdi. Gor kime aşiq olub.
- Yəni məni sevirsən?
- Elə bir soz demədim.
Ayxan bu an gulsə də, beynindəki suallar bir saniyə olsun onu rahat buraxmırdı. O adam kim idi və Xədicə ilə nə əlaqəsi vardı...
Nur otağında var-gəl edib, telefon əlində zəng gozləyirdi. Birdən melodiyanı eşidib, cəld telefonu qulağına apardı:
- A alo.
- Alo, Elya?
- He, noldu?
- Istədiyin kimi gozəl, hell etdim məsələni.
- Necə?
- Oğlan ozu goturmuşdu telefonu.
- Nə dedi? Sən nə dedin?
- Mən oxudum "Xədicəm"ə eşqnamə- telefonda aramsiz guluşlər eşidildi- amma oğlan bircə kim olduğumu soruşdu, mən də oldum qısqanc sevgili-yenə guluşlər.
Nur artıq istədiyini aldığından,gulumsəyərək:
- Sağ olda Elik, bunu unutmayacam.
- Elya darıxmışam ee sənin uçun, bəlkə goruşək?
Nur uz-gozunu buruşdurub, telefonu sondurərək çarpayının ustunə atdı. Ozudə əyləşərək, piçildadi:- Axmaq! Gorəsən Ayxan nə edəcək? Hələ o Xədicə? Bu axmaqdan təzə qurtulmuşdum, amma o qızdan qurtulmaq uçun buna dəyərdi.
Uzunde yaranan qalib gulumsəməsi ilə ayağa qalxdı. Tikiş boxçasını əlinə alıb, uzunə gulumsəmə yerləşdirərək qonaq otağına keçdi. Divanda oturan Asim babanın yaninda oturub, nə isə tikirmiş kimi davrandi. Asim baba gulumsəyərək ona baxıb, dedi:
- Qızım necəsən?
- Yaxşıyam baba.
- Sıxılmırsan burda?
- Yox.
Asim baba mənali bir tərzdə:
- Bəs Ayxan necə? Yəni aranız yaxşıdı?
Nur başını aşagı salıb, zəif səslə:
- Yaxşıdı...
- InşALLAH yaxında toyunuzu edərik.
Nur cavab verməsə də, gizlicə gulumsəyirdi.( muəllif: Cəmilə Məmmədli) Utanmiş kimi ayaga qalxdı. Zəif səslə:
- Mənim kursumun vaxtıdı Asim baba, hələlik- deyib qapiya getdi. çantasını goturub qapıdan çıxdığı anda isə, yerində donub qaldı. Ayxan və Xədicə azca uzaqdan əl-ələ gəlirdilər. Nur çantasının qulpunu qəzəblə sıxıb, pıçıldadı:
- Bunu siz istədiz...
2 GUN SONRA:
Nur qonaq otağına keçib,sufrə başında oturanlara nəzər salaraq, zəif bir səslə dedi:
- Asim baba, atam bu gun sizi çağırıb sohbətləşmeyə.
- Yaxşı gedərəm qızım, xeyir ola InşALLAH.
Nur 2 saniyəlik Ayxana baxıb, başını aşağı salaraq:
- Səni də çağırıb...
Ayxan fikirli olduğundan, bunu eşitməyib yeməyinə davam edirdiki, yanında oturan Xədicə qoluna toxunub pıçıldadı:
- Sən də getməlisən.
Ayxan:
- Hə, yaxşı- desə də, ağlı hələ o zəng də idi. Zəng bir daha təkrar olmasa da, Ayxanın urəyinə şubhə duşmuşdu artıq. Xədicənin oyununu xatırladıqca, nədənsə xəyanətinə inanmaq gəlirdi içindən...
Artıq gunorta olmuşdu. Nur və Xədicə Ayxangil getdikdən sonra bazar gunu olduğundan evdə oturmuşdular. Bir-birləri ilə heç danışmadıqlarından, Xədicə otağına kecdi. Bunu fursət bilən Nur,tez telefonunu çıxararaq, kimə isə zəng etdi. Sadəcə bir cumlə dedi:
- Vaxtdı, gəl...
30 DEQIQE SONRA:
Ayxan artıq bu məclisdən sıxılmağa başlayirdi. Eli ilə başıni tutub, oz-ozunə pıçıldadı:
- Mənim nə işim var bu qocaların arasında? Gərək gəlməzdim.
Birdən telefonuna gələn zəngə diksindi. Ekranda bir ad yazılmışdı: Nur.
Cəld otaqdan çıxıb, telefonu açdiqda aramsız hıçqırıqlar eşitdi sadəcə. Nə olduğunu anlamadığından, təlaşla soruşdu:
- Alo? Nur? Nə olub?
- Aa alo... Ayxan nolar gəl...mən artıq dozə bilmirəm..bu..bu dinsiz bu evdə...gozumun qabağında..çox qorxuram.
- Nə olub axi? Açıq danış?
- Birini gətirib...hər gecə danışır, dinmedim. Amma bu gun birini gətirib..qorxuram. Komək et...
Elaqə kəsilsədə Ayxan anlamışdı. Nur Xədicədən danışırdı. Ayxan birdən urəyinin sıxışdıgını hiss etdi, əlini divara soykəyib pıçıldadı:
- Bu ola bilməz.. O eləməz. O elə bir qız deyil.
Bu sozləri nə qədər təkrar etsə də, ən pis ssenari canlanırdı gozundə. Ozunu yorğun hiss edib,divarin dibine çokdu. Belə şubhə içində qala bilməzdi. Cəld ayağa qalxıb, evdən cıxdı. Butun gucu ilə qaçarkən urəyində durmadan bunların yalan olduğunu deyirdi. Amma evə çatdıqda qapının ağzına çokub, ağlayan Nuru gordu... Umidləri...
