The Nanny and the Manny ✔️

~1~

'Mevrouw? Hallo?'
Ik word uit mijn heerlijke slaap gehaald door een jonge kort harige vrouw in een stewardessen uniform. Zodra ik mij realiseer dat ik niet in mijn eigen bed lig maar in een vliegtuig stoel schieten mijn ogen wijd open. Wat? Heb ik iets fout gedaan? Praat ik in mijn slaap? Snel veeg ik een draadje kwijl weg uit mijn mondhoek. Oh nee! Ik was aan het kwijlen. 'Mevrouw het vliegtuig is al een tijdje terug geland. Iedereen is al van boord.' Vragend trek ik een wenkbrauw op terwijl ik half gapend om mij heen begin te kijken.

Leeg.
Het gehele vliegtuig is leeg.

Ik kijk weer terug in de heldere blauwe ogen van de stewardess. Ik kan zien aan de manier waarop ze haar lippen zachtjes naar binnen zuigt dat ze moeite heeft om haar lach in te houden. Ik snap het wel. Het gebeurt niet iedere dag dat iemand door de landing heen slaapt en ook nog eens door allemaal mensen die over haar heen klimmen en hun koffer pakken, wat iemand juist wakker zou moeten krijgen aangezien die iemand aan het gangpad zit.

'Hoe lang geleden is het vliegtuig geland?' De vrouw recht haar rug en kijkt op haar horloge. 'Ongeveer een half uur tot een kwartiertje terug.'
Shit!
Ik moet opschieten.

Zo snel mogelijk maak ik mijn gordel los en spring ik omhoog. Natuurlijks stoot ik mijn hoofd tegen de plek waar al het handbagage uitgestalt ligt. Een kort lachje verlaat de vrouw haar mond wat onderbroken word door haar hand die ze voor haar mond slaat. Great! Het kon ook niet beter. Voorzichtig pak ik mijn handtas. 'Heel erg bedankt voor het vliegen met airlines.' Zegt de stewardess. Ik glimlach kort en afwezig naar haar voordat ik via het trappetje het vliegtuig uit loop.

Zodra ik met een voet de grond raak hoor ik het personeel boven in het vliegtuig in lachen uit barsten. Het was nou ook weer niet zo grappig. Ik rol met mijn ogen, zet mijn zonnebril op en verdwijn al snel in de opkomende menigte.

#

'Kak!'
Met mijn starbucks in mijn rechterhand en mijn koffer in mijn linker loop ik gefrustreerd rondjes over het enorme vliegveld. Je zou denken dat het niet zou moeilijk zou moeten zijn om een bordje te vinden met de naam Evans erop geschreven in koeienletters.
Blijkbaar wel.

Zuchtend kom ik tot een stop en gooi ik mijn lege starbucks cup in de prullenbak naast mij. Ik draai nog een rondje opzoek naar dat verdomde bordje. Met mijn hand wrijf ik over mijn gezicht uit irritatie. Ik kan niet geloven dat ik waarschijnlijk meer dan te laat kom op mijn eerste werkdag! Eerst in slaap gevallen in dat stomme vliegtuig en dan nu dit!

'Summer Evans?'
Snel haal ik mijn hand van mijn gezicht vandaan bij het horen van mijn naam. 'Summer Evans?'
Zoekend kijk ik om mij heen om een gezicht te vinden bij de stem, maar ik zie echt niemand.

'Bent u Summer Evans?'
Door een tikje op mijn schouder draai ik mij om en kijk ik in twee groen/bruine ogen. De ogen van een vrouw met zwart lang haar wat naar achteren is gebonden in een strakke paardenstaart.

'Ja ik ben Summer Evans.'
Een opgelaten zucht verlaat de vrouw haar mond terwijl er zich een glimlach vormt op haar gezicht. 'Eindelijk! Ik stond daarzo bij die auto en Meneer Mc Call kwam aan lopen en ik dacht zo van huh maar waar is Mevrouw Evans dan? Dus ik zo zoeken en ja toen vond ik je.' Geschrokken slaat ze een hand voor haar mond. 'Oh sorry. U. Oh stom wat onbeleefd.' Ze rolt met haar ogen en steekt dan haar hand naar mij uit. Een beetje terug genomen van haar geratel schud ik twijfelend haar hand.
'Ik ben Mirte je chauffeuse.'
'Hi Mirte, ik ben-'

'Geen tijd om te praten. We zijn al laat en ik denk niet dat Mevrouw en Meneer Roden dat leuk vinden.' Mijn ogen worden groot bij het horen van die zin. Shit! Daar gaat mijn eerste indruk. 'Loop maar met mij mee naar de auto, de andere gast staat er al, als het goed is.'

Ik loop achter Mirte aan die maar door blijft ratelen over hoe druk ze t wel niet heeft en over haar verleden terwijl zij met een best wel snel tempo door de menigte loopt. Om eerlijk te zijn is het best wel lastig om haar bij te houden, aangezien ze relatief klein is en overal tussendoor past. Uiteindelijk na een lang verhaal over hoe Mirte chauffeuse is geworden komen we aan bij de auto.

Het eerste wat mij opvalt is de extreem knappe jongen die tegen de auto aanleunt. Hij heeft bruin warrig haar en een perfecte kaaklijn. Ondanks dat hij de meest normale outfit ooit aanheeft zit hij er onweerstaanbaar uit. Zijn bruine ogen glijden over mijn lichaam voordat hij zichzelf van de auto afduwt.

Okay waarom heeft niemand mij vertelt dat ik met een super hotte jongen in één taxi moet zitten. Daar moet ik mij mentaal en fysiek op voorbereiden!

'Stap maar in, ik breng jullie naar jullie bestemming.' Ik trek mijn blik los van die van de jongen en overhandig Mirte mijn koffer voordat ik plaats neem in de auto. Ik hoor de deur aan de andere kant ook opengaan en voel de jongen naast mij plaats nemen in de auto.

'Ow...'
'Wat is er?'
'Het past niet.' Ik hoor Mirte zuchten.
'Wat niet?'
'Je koffer du uh.'
'Ow...' breng ik uit.
'Ja dat zei ik net ook al.'
'En nu?' Ik draai mijn hoofd om om naar Mirte te kijken maar kijk recht in de jongen zijn bruine ogen.

'Wacht ik heb een idee.' Ik hoor hoe de kofferbak deur wordt dichtgeslagen en hoe even later mijn auto deur open wordt gedaan. Zonder een of andere aankondiging duwt Mirte mijn koffer naar binnen waardoor ik tegen de knappe jongen aan word geduwd.
En bedankt Mirte!

Ik glimlach nerveus naar de jongen voordat ik mijn riem vastpak en probeer vast te klikken, wat nog al lastig gaat aangezien ik niet de jongen zijn kont wil aanraken terwijl ik nog nul woorden met hem heb gewisseld.

Ik maak allemaal spastische bewegingen en heb dus niet door dat het opeens verdacht stil is. Ik word uit mijn spasme bewegingen gehaald door het gekuch van de jongen naast mij. Langzaam blaas ik een paar verdwaalde plukken uit mijn zicht en kijk ik naar Mirte en de jongen naast mij, die mij allebeibals twee domme olifanten zitten aan te staren.

'Wat? Ik ben gewoon zo aardig om niet gelijk deze onbekende jongen zijn kont te betasten.'

Mirte rolt met haar ogen en start de auto. Wat? Ik doe toch niet zo raar?
'Deze onbekende jongen heet trouwens Tyler.' Ik draai mij om naar Tyler die mij grijnzend aankijkt. Zijn hand glijdt naar de mijn en neemt mijn gordel over. 'Ik doe het wel blondie.'

Blondie?
Voor een korte seconden staar ik naar mijn haar. Jup ik ben zeker weten blond.

Tyler klikt de riem vast en gaat recht zitten.
Ik schenk hem een kleine glimlach als bedankje. Tyler kucht overdreven en kijkt mij aan alsof ik iets moet doen of zeggen.

Niet begrijpend staar ik hem aan. Zijn intense blik houdt de mijne gevangen. 'Dan zeg je 'Dankje hotte jongen die ik pas net ken.'' Zegt hij in een hoog stemmetje.
'Wat?'
Een lach ontsnapt uit Mirte haar keel terwijl ik nog steeds verbaasd staar naar Tyler.

'Of je geeft mij een kusje.' Hij schenkt mij een knipoog en Mirte verslikt zich in haar eigen speeksel. 'Pardon?'
'Je hoorde me wel.' Met een scheve grijns spelend rond zijn lippen kijkt Tyler mij uitdagend aan. 'Never nooit niet dat ik een van die twee opties ga doen.'
'Dan doe ik t wel voor je'

Voordat ik überhaupt een reactie kan geven heeft Tyler mijn wangen vast en begint hij erin te knijpen zodat mijn mond mee beweegt met zijn bewegingen. 'Dank je hotte jongen die ik pas net ken.' Zegt hij met een hoge meiden stem.

'Nou dat was niet zo moeilijk toch?' Ik trek mijn gezicht los uit zijn handen en staar hem nijdig aan. 'Idioot.'
'Wat zei je?'

'Niets.' Mompel ik terwijl ik mijn armen over elkaar vouw. Tyler pakt abrupt mijn wangen weer vast en trekt mijn gezicht dichter naar hem toe. 'Niemand noemt mij een idioot.' Ik rol met mijn ogen.

Eindelijk laat Tyler mijn wangen los en schuif ik zo ver mogelijk van hem vandaan. Ik heb geen idee wie dit is, maar ik haat hem nu al.