The Nanny and the Manny ✔️

40.

Langzaam rek ik mijzelf uit.
'Goodmorning sunshine.'
Tyler drukt een zacht kusje op mijn wang.

'Goedemorgen' mompel ik.
Ik open mijn ogen en zie Tyler naast mij in bed liggen.
'Daar zijn die mooie ogen.'
Ik glimlach verlegen.
'Hoe laat is het?'
'Maak je maar geen zorgen Meneer en Mevrouw brengen vandaag de kinderen naar school. En het vliegtuig vertrekt vanavond.'

Kreunend rek ik mijzelf nog een keer uit.
'Ik ga douchen.' Mompel ik.
'Goed idee ik ga mee.'
Ik rol met mijn ogen.

'Ik ga alleen.'
Ik duw Tyler weer terug het bed in en pak de deken vast.
Ik trek de deken van hem af en bind het om mijn lichaam heen.
'Summer.'
'Sorry.'

Ik open de badkamer.
Eerst loop ik door naar mijn eigen kamer om wat kleding uit mijn koffer te halen.
Ik loop weer terug naar de badkamer nog steeds met de deken om mijn naakte lichaam heen gewikkeld.

Ik zet de douche aan, laat de deken vallen en stap onder de douche.
Gisteren was een van de beste avonden ooit.
Mijn eerste keer!

Ik laat de warme stralen over mijn lichaam glijden.
Ik was mijn haar en stap dan onder de douche vandaan.

Ik kleed mijzelf aan en doe mijn haar in een losse knot.
Ik open de badkamer deur en gooi de deken naar buiten.
Tyler zit bezorgd op een stoel.
'Blondie, misschien moet je even gaan zitten.'

Bezorgd kijk ik hem aan.
'Wat is er?'
'Ga maar even zitten.'
Twijfelend neem ik plaats op het bed.
Een onaangename spanning hangt in de lucht.

'Uhm ik weet niet hoe ik dit moet zeggen.'
'Hoe je wa-'
'Ik kan gaan zitten of staan... Nee ik ga staan.'

Ijs berend loopt Tyler door de kamer.
Wat is er aan de hand?
'Okay Summer.'
Tyler haalt diep adem en gaat voor mij op de grond zitten.
Hij neemt mijn gezicht in zijn handen.

'Okay, Summer, je weet toch die deal met mijn moeder?'
Ik knik langzaam.
'Nou de deal is wat uitgebreider geworden, de laatste tijd heeft mijn moeder mij geholpen om een studie beurs te krijgen van Het fisacollege en ik ben aangenomen. Ik ben gewoon aangenomen op de beste voetbal school aller tijden.'
'Dat is geweldig nieuws!'

Tyler kijkt mij medelevend aan.
Maar...
'Maar het ligt in America.'
Tyler laat zijn hoofd in zijn handen vallen.
Mijn hart breekt langzaam in duizend stukjes.
'America.' Herhaal ik droog.
'Ik weet het ik ben zo dom! En het spijt mij. En i-'
'Hoe lang?'
Tyler kijkt mij vragend aan.
'Hoe lang wist je dit al?'

Tyler pakt mijn handen vast.
'Summer het spi-'
'Hoe lang.' Herhaal ik dreigend.
'2 maanden'

Ik trek mijn handen uit de zijne en sta op.
Dit kan niet waar zijn.
Ik voel de tranen opwellen in mijn ogen.
Woest draai ik mij om.
Ik kijk recht in het gezicht van Tyler.
'En toen wij over onze toekomst praatte? Je wist dat je er niet in zou komen.'
Ik voel de tranen van mijn wangen rollen.

'Het spijt mij zo erg. Maar ik wou onze tijd hier niet verpesten. Sorry.'
Tyler trekt mij in een knuffel.
Ik kan niets anders dan mijn armen om hem heen slaan en tegen zijn borst aan snikken.
'Tyler.' zeg ik met een krakende stem.

Tyler maakt zijn grip wat losser.
'Het maakt allemaal niet uit. Wij kunnen skypen en appe soms afspreken, dan vlieg ik gewoon over.' Probeer ik.

Er verschijnt een kleine glimlach rond Tyler zijn lippen.
'Summer. Het spijt mij zo erg, maar ik moet gaan.'
Je moet gaan?

Tyler laat mij los en pakt zijn koffers van de grond.
'Tyler?'
'Het vliegtuig vertrekt in de middag.'
Wat?
Dus ik heb ook geen tijd om afscheid te nemen.
'En Chelsea en Brandon dan?'
'Ik heb al afscheid van ze genomen.'
Afscheid...

'Tyler please wacht.' smeek ik.
'Je kan mij niet zo achter laten.'
Tyler pakt zijn koffers beet en loopt de trap af.

'Tyler! Negeer mij niet!' Schreeuw ik vanaf boven aan de trap.
'Het is makkelijker als je gewoon niets meer zegt.'
'Tyler' gil ik.

Met volle vaart ren ik van de trap af achter Tyler aan.
Met een enorme kracht draai ik hem om.
'Summer! Ik heb geen andere keus. Ik bedoel als ik weer terug kom thuis, word ik uit het huis gezet. Mijn moeder hoeft mij niet. Mijn vader is dood. Ik heb geen geld. Ik heb niets meer over.'
'Je hebt mij.' Zeg ik door de tranen heen.

'Summer ik heb al ja gezegd. Alles is geregeld.'
'Please.' Smeek ik.
Ik voel mijn shirt langzaam doorweekt raken door de tranen.

'Please.' Smeek ik nog een laatste keer.
Tyler laat zijn hoofd zakken.
Zijn ogen zitten vol met tranen. En voor het eerst in mijn bijzijn begint hij te huilen.
Hij zegt niets meer, pakt zijn koffers op en loopt naar de deur.
'Tyler!' Gil ik.

Abrupt stopt hij met lopen.
'Als je nu door loopt dan is het uit! En hoef ik je nooit meer te zien!'
Tyler beweegt niet.
Voor een seconden heb ik een sprankje hoop.
Tyler legt zijn koffers neer, draait zich om en loopt met grote passen op mij af.
'Ik hou van je.' Zegt Tyler voordat hij zijn lippen op de mijne drukt. Ik proef de zoute tranen in mijn mond.
Hij blijft bij mij!

Tyler verbreekt de kus.
'Maar ik moet gaan.'
Tyler loopt weer terug naar zijn koffers en pakt ze op.
Zonder nog een woord te zeggen loopt hij door de grote deuren naar buiten.

Mijn gehuil slaat over in gejank en ik laat mijn lichaam neer vallen op de grond.
'Ik hou ook van jou.'
Dit was het dan. Dit was mij Nanny avontuur.
Ik begon vers en vrolijk en ik eindig met een gebroken hart op de grond.
Life is so unfair.

The end!