The Nanny and the Manny ✔️

31.

Wij zijn alweer 2 maanden verder en de aarde is inmiddels in London al aardig opgewarmd. De zon schijnt, de vogeltjes fluiten. Ik hou van de winter maar ik hou ook enorm veel van de zomer.

Ik adem de frisse lucht in op mijn balkon.
Opeens dringt die vieze tabak lucht mijn neusgaten in.
Ik hoest het uit en kijk boos naar Tyler die naast mij een sigaret heeft opgestoken.
'Wil je ook?' Vraagt hij met een serieus gezicht.

'Nee bedankt.'
Met een gezicht vol walging kijk ik toe hoe Tyler de sigaret weer aan zijn lippen zet.

Ik draai mij om en loop weer naar binnen.
Op een of andere manier is het langzaam aan standaard geworden dat Tyler en ik samen in een bed slapen.
Ergens schrikt dit mij af maar vanaf de andere kant vind ik het helemaal niet erg.

Ik gluur om het hoekje naar Tyler. Hij zit druk op zijn telefoon terwijl hij soms een hijs neemt van zijn sigaret.
Ik weet niet waarom maar een glimlach verschijnt op mijn gezicht.

Ik draai mij weer om en wrijf met mijn hand over mijn nek.
Opeens word ik vanachter vast gegrepen en op het bed neer gegooid.
'Tyler.' Zeg ik lachend.

Hij trekt mij in zijn armen.
'Tyler wij moeten ons klaar gaan maken voor d-'
Tyler gooit de deken over ons heen.
'Nog heel even.'
'Nee je stinkt naar rook.' Ik probeer mijzelf los te maken maar het lukt niet mijn gezicht zit zowat in zijn borstkas.

'Tyler.' Zeg ik serieus.
'Summer.'
Ik draai met mijn ogen.
'Alsjeblieft heel even. Gewoon even liggen.'

'Fijn.'
Tyler zijn greep wordt wat losser waardoor mijn hoofd niet in zijn borstkas ligt begraven.

Ik haal diep adem en sluit voor een moment mijn ogen.
Hierzo liggen in zijn armen voelt zo vertrouwd.

Zijn borst gaat langzaam op en neer.
Ik denk eerlijk gezegd dat ik Tyler ergens diep van binnen wel leuk vindt. Nu ik hem beter ken voelt het vertrouwd het voelt bijna normaal.

'Dit is fijn.' Zucht Tyler.
Ik glimlach.
Dit is zeker fijn!

#

Allemaal gillende kinderen rennen rond door het huis. Muziek staat aan en er is taart en cadeautjes.
Ik denk dat jullie al kunnen raden wat er aan de hand is.
De tweeling is jarig!
Ze worden 8 jaar!

Aangezien meneer en mevrouw Roden wel een tussenstop hadden gemaakt gisteren maar er toen gelijk weer vandoor zijn gegaan organiseren Tyler en ik de verjaardag van de tweeling.

Chelsea rent vrolijk rond en Brandon staat lachend te dansen met zijn vrienden.

Lachend kijk ik rond.
Een clown komt lachend door de deur lopen.
Eindelijk hij is een freaking uur te laat.
'Is dat-'
Tyler duikt achter mij ineen.
'Tyler?'

'Mevrouw Roden?'
De man in het clowns pak staat voor mij.
'Oh ik ben mevrouw Evans maar het moet inderdaad op mevrouw Roden's naam. In ieder geval waar was u?'

'Het spijt mij maar er was wat vertraging maar ik ben er nu.'
De man glimlacht. Niet dat het opvalt aangezien er een glimlach op zijn gezicht is geschminkt.

'Okay nou het feestje is grotendeels in de tuin. Veel succes.'
De man knikt en loopt weer verder.
Verward draai ik mij om.
'What the hell Tyler, wat ben je aan het doen.'

Tyler heeft zich verstopt achter het keukeneiland.
'Is hij weg?' Mompelt hij.
'Ja maa-'
Langzaam vallen alle puzzelstukjes op zijn plaats.
Tyler komt langzaam uit zijn schuilplaats.

'Ben jij bang voor clowns?'
Spottend kijk ik hem aan.
'Pff, wat??? Nee joh.'
Tyler probeert zichzelf een houding te geven door te leunen op het aanrecht maar dat mislukt grandioos.
'Tyler?'
'Okay misschien een beetje.'

Ik sla een hand voor mijn mond om mijn lach in te houden.
'Het is niet grappig okay? Heb je hun gezicht wel eens gezien? Die constante glimlach en dan die enge stem.'
'De horror.' Zeg ik lacherig.

Tyler draait zijn hoofd mijn kant op.
'Ik ben serieus het moet weg?'
'Het?'
'Je weet wel wat ik bedoel.'
Lachend schud ik met mijn hoofd.

'Tyler doe even normaal.'
'Normaal?!' Schreeuwt hij zowat.
'Hoe kan ik normaal functioneren als jij een monster binnen hebt gelaten. In het huis!'

Dit was echt de druppel.
Ik barst in lachen uit.
Tyler kijkt mij met een serieus gezicht aan.
'Al uitgelachen?'
'Nee.'

Ik grijp naar mijn buik van het lachen.
Owh god! De badboy is gewoon bang voor clowns. Voor freaking clowns!
Ik haal een paar tranen uit mijn zicht en hijs mijzelf omhoog.

'Whoe dit is zo grappig.'
'Ben je -'
Ik onderbreek Tyler door weer in lachen uit te barsten.
'Ben je eindelijk klaar.'

'Bijna wacht even.'
Ik haal diep adem door mijn neus en adem uit door mijn mond.
'Ja het gaat. Je kan je zegje doen.'

'Nou als je gewoon weer even normaal kan doen. De clown moet weg!'
Ik sla weer een hand voor mijn mond.

'Summer! Ik ben serieus! Het moet weg. Anders zijn wij niet veilig.'
'Jongen toch.'
Ik trek Tyler in een knuffel maar hij duwt mij van zich af.
Naja zeg! Ondankbaar.

'Summer haal. hem. weg.' Sist Tyler.
Dreigend zet Tyler een paar stappen dichterbij.
'Heel hem weg!!'
'Als jij hem weg wil mag je het lekker zelf gaan doen.'

Tyler zijn ogen worden langzaam groter.
'Betekend dat d-dat i-ik met het moet gaan praten?!'
'Tyler het is een persoon geen het en ja.'

'Nee! Dat kan jij mij echt niet aan doen.'
Onschuldig haal ik mijn schouders op.
'Nee Summer please! Ik doe alles! Echt alles!'
'Alles?' Zeg ik met een duivelse grijns op mijn gezicht geplakt.
'Alles.' Herhaalt Tyler wanhopig.

#

Dus de clown is weg en Tyler is happy. Naja een soort van happy.
Met een rood hoofd staat Tyler op het minnie podium dat ik met hem had gemaakt.

Hij steekt zijn toverstaf in de lucht.
Helemaal vergeten te melden! Tyler draagt een prinsessen jurk en hij gaat de meisjes vanavond entertainen als prinses.

Hocus pocus van k3 galmt door de boksen terwijl Tyler een raar dansje doet. Zijn gezicht staat op onweer, maar ja je moet toch iets over hebben om je grootste nachtmerrie te laten weghalen.