The Nanny and the Manny ✔️

25.

Tyler Mc Call

Geschrokken laat ik mijzelf neer vallen naast Summer, die val zag er niet echt comfortabel uit. Ik klik mijn schoenen los zodat ik er beter bij kan.

De sneeuw begint langzaam rood te kleuren. Oh shit!
Dit is weer mijn schuld!

Ik duw haar voorzichtig om. Heel haar wang zit vol met bloed.
Shit shit shit!!

Opeens haalt ze diep adem. Een soort krakend geluid komt uit haar keel. Met grote ogen kijkt zij mij aan.

Ze krijgt geen adem!
Ze grijpt met een hand naar haar keel. Met haar andere hand probeert ze de sneeuw vast te knijpen.

Voor een seconde krijgt ze weer adem, maar als snel genoeg komt er weer dat krakkende geluid uit haar keel.
Ik zet mijn handen in mijn haar.
What de fuck moet ik doen!!

Summer's blik is op mij gefocust. De paniek is duidelijk af te lezen.
'Help.' Krijgt ze er moeilijk door heen.

Shit!!!
Ik grijp zo snel mogelijk naar mijn telefoon.

112

'Hallo, met 112 wat is uw noodgeval.'

#

Pijnzend loop ik heen en weer.
Summer is weggebracht met de ambulance en ze zeiden dat ik niet mee kon.

Toen ik terug kwam was die klootzak van een Jack hem alweer gepeerd. Ik heb Chelsea en Brandon met moeite in bed gekregen, maar dat betekend niet dat ze slapen. Ik heb ze niets verteld, maar zij merkte vanzelf al dat er iets mis was.

Ik neem weer een hijs van mijn peuk terwijl ik ijsberend blijf rond lopen. Ja ik rook binnen. En ja ik weet dat het niet mag, maar ik heb geen zin om naar buiten te lopen.

Opeens gaat een of andere irritante sirene af.
Is dit serieus?!
Geïrriteerd gooi ik mijn hoofd omhoog.
Het brandalarm produceert een of andere irritant geluid terwijl een of andere rood lampje aan het knipperen is.

Ik gooi mijn peuk in de wasbak en spuug hem uit.
Ik trek een stoel onder de eettafel vandaan en schuif hem onder het piepende ding.

Ik druk het knopje in en al snel houdt het geluid op.
Ik heb nu een of ander knagend gevoel dat ik even moet checken bij Chelsea en Brandon.

Dus loop ik sloffend naar de kamer van de tweeling.
De kamer is donker.
Ik open voorzichtig de deur en kijk om het hoekje.
Chelsea en Brandon zitten allebei recht op in hun bed.
'Wat was dat?'
Brandon kijkt mij met grote ogen aan.

'Niets. Ga maar weer slapen.'
Ik loop voorzichtig naar de twee toe.
Ik geef ze allebei een aai over hun bol en plant er dan een zacht kusje op.

Ik had nooit verwacht dat ik zo iets zou doen bij kinderen. Ik laat de deur op een kiertje staan en loop naar de woonkamer.

Met een zucht laat ik mijzelf neer vallen.
Waar blijft Summer!

Precies op dat moment hoor ik de bel door het huis galmen.
Summer!

Ik spring op van de bank en loop naar de deur.
Wacht. Het kan ook Jack zijn en daar heb ik echt geen zin in.

Voorzichtig open ik de deur.
Summer staat in de deuropening met een broeder van de ambulance.

Voor dat ik het weet vliegt Summer in mijn armen. Eerst sta ik er een beetje verward bij, maar al snel knuffel ik haar terug. Deze reactie had ik niet verwacht.
Licht blozend kijkt zij mij aan.

'Er is niets ernstigs gebeurd. Haar pols is zwaar gekneusd en door de klap had ze last van haar ademhaling. Ze heeft een kleine snee op haar wang. Niets ernstigs. Ze kan er nu gewoon weer tegen aan. Alleen raden wij aan om wel rustig aan te doen met de pols en het steunverband er minstens een week om heen te laten.' Zegt de broeder.

Ik knik en zet een stapje opzij zodat Summer naar binnen kan. Mijn blik glijd even af naar haar pols verwikkeld in verband.

Ik glimlach naar de broeder.
'Bedankt.'
Ik schud zijn hand en sluit dan de deur.

Summer Evans

Tyler sluit zachtjes de deur. Ik heb geen idee waarom ik net zo in zijn armen sprong. Het gebeurde gewoon.
Ik voel weer een steek door mijn pols trekken.

Ik zweer! Mijn pols doet zo veel pijn. En hij is alleen maar gekneusd. Ik denk dat als ik ooit een bot breek, dat ik dan eerder dood ga van de pijn dan van de breuk. Want als een bot breuk nog meer pijn doet dan dit dan trek ik het echt niet meer.

Tyler kijkt mij medelevend aan.
'Gaat het?'
'Ja het gaat.'

Ik loop door naar mijn eigen slaapkamer.
Met gemak trek ik mijn broek uit en doe ik een pyjama shirtje aan. Ik probeer mijn shirt uit te doen, maar een enorme steek in mijn pols weerhoudt mij hiervan.
Shit! Dit gaat mij niet lukken.

Ik geef nog een keer een ruk aan het shirt. De pijn wordt heftiger.
Geïrriteerd laat ik het shirt los.

Niet te geloven dat ik dit ga doen ook!
'Tyler?'
Binnen een paar seconden staat Tyler in mijn kamer.

'Hulp nodig, blondie?'
Ik rol met mijn ogen.
'Doe t nou maar gewoon'

Tyler grijnst en loopt naar mij toe.
Langzaam trekt hij het shirt uit. Bij mijn pols doet hij het extra langzaam zodat ik er geen last van heb.

Zodra mijn shirt uit is voel ik Tyler zijn blik op mij branden.
'Pak een ander shirt!'
'Ja meester.'
'Grappig' zeg ik sarcastisch.

Tyler loopt de kamer uit om een shirt te gaan halen.
Waar de hell gaat hij een shirt halen dan?

Een paar seconden later krijg ik een shirt naar mijn hoofd gesmeten.
Zonder er over na te denken trek ik het shirt voorzichtig aan.

Dit shirt is veel groter dus gaat het ook makkelijker.
Wacht?
Veel groter?

Op dat moment dringt de geur van Tyler mijn neus binnen.
Ik heb Tyler's shirt aan!

'Tyler?!'
'Blondie?'
'Waarom geef jij je shirt aan mij?'

Tyler gooit zichzelf neer op mijn bed en kijkt mij geamuseerd aan.
'Het staat je schattig.'
Dat is zijn reden?
Desondanks voel ik toch mijn wangen licht roze kleuren.

Ik laat het maar gewoon zitten voor vandaag.
Ik gooi mezelf neer in mijn bed.
Tyler kruipt ook onder de dekens.

Ik ben te moe om te schreeuwen dat hij nu uit mijn bed moet komen.
Ik voel zijn warme adem in mijn nek. Hij slaat voorzichtig een arm om mijn middel heen en trekt mij dichter tegen zich aan.

Mijn oogleden beginnen al zwaar aan te voelen.
Net op het moment dat ik bijna inslaap begin te vallen wordt de kamerdeur open gegooid.

Chelsea en Brandon staan in de deuropening met grote ogen.
'Summer!' Schreeuwen ze.

Van binnen begin ik te lachen. Al snel voel ik in Chelsea's lichaam tegen mijn buik aan liggen.

'Waar was je?'
Ik voel Brandon onder de deken. Zijn hoofd komt tussen mij en Tyler te voorschijn.
'Ja waar was je Summer?'

'Ik was gevallen, maar het komt allemaal goed.' Ik glimlach vermoeid naar de tweeling.
Chelsea slaat haar armpjes om mij heen en worstelt zich tegen mij aan.

'Welterusten.' Zegt Tyler.
'Welterusten.'

Heey guys! Sorry voor de late update, maar ik zit deze week en volgende week helemaal vol!! Ik doe mee aan een productie dus het is alleen maar repeteren deze weken. Ondanks heb ik wel dit hoofdstuk voor jullie geschreven. Dusss. Here it is. Ik zal mijn best doen om te blijven posten deze weken.
X noor