The Nanny and the Manny ✔️

24.

Opgelucht stap ik uit het vliegtuig. Wij zijn nu een week verder en dus op vakantie in Oostenrijk. De kou komt mij gelijk tegemoet. Tyler is ondertussen alweer beter geworden. Het was gewoon een griepje gelukkig. Hij is weer helemaal zijn arrogante zelf.  Voor een paar dagen was hij mij dankbaar. Maar meer ga ik ook niet krijgen denk ik.

Er staat een auto voor ons klaar bij het vliegveld. Uitgeput stap ik in de auto. Ik zit achterin met de tweeling terwijl Tyler voorin is gaan zitten.

De chauffeur start de auto en rijdt naar ons huisje. Aangekomen bij het huisje dump ik gelijk mijn spullen in het eerste 2 persoons bed dat ik zie. Ik help met de spullen van Chelsea die in de kamer naast mij ligt en Tyler helpt met Brandon. Gelukkig doet Jack zijn eigen spullen.

Als we alles hebben geïnstalleerd gaan wij gelijk naar buiten. Wij gaan allemaal snowboarden.

Chelsea en Brandon zien er super schattig uit met hun mini snowboard. Ik daar in tegen heb eigenlijk nog nooit op een snowboard gestaan. Niet dat zij dat weten. Maar ik hou gewoon van de sneeuw. Dus het boeit mij niet echt heel veel als ik val ofzo.

Terwijl ik Chelsea's haar goed doe, zie ik van uit mijn ooghoek Jack weg lopen.
'Jack! Wat ga je doen?'
Hij draait zich geïrriteerd om.

'Ik ga naar mijn vrienden.'
Hij wijst naar een groepje jongens verderop.
Heeft hij hier vrienden?
Waarschijnlijk zijn zij hier vaker geweest ofzo.

'Als je maar voor 6 uur thuis bent!' Hij wuift mijn zin weg met zijn hand en loopt door naar zijn vrienden.
'Jack!' Schreeuw ik hem nog na.
Hij negeert mij compleet en loopt zonder om te kijken weg.
De lul!

Ik voel mij ook echt een of andere olifant in deze ski-kleding.

Chelsea en Brandon staan met pret oogjes naar de piste te staren.
'Let's go!' Roept Tyler.
Chelsea en Brandon huppelen vrolijk achter hem aan.  Met de stoeltjes lift gaan wij naar de minst hoogste piste.

Boven aan de top krijg ik al knikkende knieën. Okay ik moet eerlijk toegeven. Snowboarden leek mij echt supergaaf! Maar als ik val ben ik de lul! Ik kan gewoon mijn knie breken. En aangezien ik een of ander kut trots heb en niet wil toegeven dat ik niet kan snowboarden gaat dat waarschijnlijk gebeuren ook.

Chelsea, Brandon en Tyler zetten hun bril op en springen de diepte in. Misschien overdrijf ik een beetje. Ik kan gewoon de finish zien, maar dat betekend niet dat het niet hoog is.

Zonder moeite komen ze alle drie beneden tot stilstand. Zo te zien hebben zij allemaal al ervaring.

Zuchtend zet ik met wat gefriemel mijn voeten vast in het snowboard. Ik doe mijn skibril over mijn ogen en haal diep adem.

Voor dat ik het weet voel ik de wind door mijn haren waaien. Voor een moment heb ik mijn evenwicht, niet kort daarna maak ik ene of andere rare koprol en rol ik van de berg af.
Met mijn achterhoofd kom ik beneden neer.

Ik kreun zachtjes en open mijn ogen.
Ik zie Tyler's hoofd boven die van mij hangen. Hij heeft zijn lippen ingezogen. Hij moet echt moeite doen om zijn lach in te houden.

'Au.'
Dat was blijkbaar het gene dat Tyler over de drempel bracht. Hij stapt bij mij vandaan en begint te huilen van het lachen. Hij laat zichzelf neervallen op de grond.
Chelsea en Brandon beginnen ook te giechelen.

Ik haal diep adem en staar naar de lucht. Dit gaat nog wel even duren.

En inderdaad een paar minuten later is Tyler weer op adem.
'Moet je zien.' Zegt hij terwijl hij nog aan het na lachen is.

Hij pakt zijn telefoon en speelt een filmpje af. Ik zie een of andere olifant boven aan de berg staan. Eerst gaat het goed. Maar een paar seconden later maakt ze een koprol en allemaal andere spastische dingen volgen. Tyler gaat weer helemaal stuk.

Wacht even dat ben ik!
Ik wil de telefoon uit zijn handen trekken maar hij is mij voor.
Dit ga je niet menen!
Tyler vergrendeld zijn telefoon en stopt het in zijn zak.

Hij pakt Brandon op en zet hem op zijn nek. Lachend lopen ze weer naar de stoeltjes lift. Ik pak Chelsea's hand en loop achter ze aan.

#

Helemaal kapot sta ik boven aan de piste al de hele dag rennen Tyler en de tweeling rond en gaan ze zo wat van elke piste af. Alles in mijn lichaam doet pijn. Ik ben wel 100 keer gevallen.

'Kom je ook Summer?' Tyler staat mij met een grijns aan te kijken. Hij weet dat ik dit niet kan!

Ik schenk hem een niet gemeende glimlach. Dacht het niet! Ik ben hier helemaal klaar mee!

'Ik pas'
Hij haalt zijn schouders op en gaat achter de tweeling aan.

Ik laat mijzelf neer zakken op de grond en pak mijn telefoon.
Tyler heeft het filmpje naar mij doorgestuurd. Gelijk verwijder ik het filmpje. Daar hoef ik niet aan herinnerd te worden.

Ik open mijn gesprek met Jessica. Binnen een seconde is zij online. Ik denk dat ik mijn middag ga besteden met het appe van deze meid.

#

'Summer!' Ik kijk op van mijn scherm. Tyler staat met een grote glimlach voor mijn neus.

'Het is al laat! De tweeling is al thuis met Jack. Kom je?'
Zuchtend berg ik mijn telefoon op. Dan bedenk ik mij dat ik ook nog naar beneden moet.

'I-ik moet n-naar beneden?'
'Ja blondie.'

Met grote ogen kijk van Tyler naar mijn snowboard naar de afgrond!
De freaking afgrond!! En dit keer kan ik het einde NIET zien!!

Waar heb ik mij zelf ingewerkt?
Tyler zucht diep en haalt mij omhoog.
'Je moet er niet zo veel over nadenken. Gewoon doen'

Chagrijnig kijk ik hem aan. Makkelijker gezegd dan gedaan. Maar ja! Ik heb geen andere keus.

Ik klik mijn voeten weer vast en zet mijn ski bril op. Gewoon doen!

Ik verplaats mijn evenwicht naar mijn rechter voet en voor dat ik het weet glij ik van de berg af.

Ik struggel een beetje maar al snel heb ik mijn evenwicht gevonden. Ik gooi mijn handen in de lucht van blijdschap.

'Boe!'
Verschrikt kijk ik om naar de eikel die opeens naast mij is gekomen.
Ik verlies weer even mijn evenwicht maar herstel mij al snel.

Ik kan het gewoon!
'Kijk!' Schreeuw ik.
Ik gooi nog een keer mijn handen in de lucht.

Niet een van mijn beste moves achteraf gezien.

Ik struikel over weet ik veel wat en eindig weer in een of andere rare koprol.
Op mijn buik glij ik verder.

Mijn ogen worden groot zodra ik de schans voor mij zie.
Dit ga je niet menen!

Met een enorme snelheid wordt ik de lucht in geschoten. Ik zwaai met mijn armen om een beetje normaal neer te kunnen komen.

Ik wil mijn val verzachten door mijzelf op te vangen met mijn hand. Zodra mijn hand in contact komt met de grond voel ik een enorme pijnscheut door mijn pols gaan. Vanaf dat moment werd alles zwart.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Hallo!!! Ik ben weer terug met een hoofdstukje. Ik had nauwelijks tot geen inspiratie meer voor dit boek vandaar dat het zo lang duurde. Gelukkig heeft gwnxik wat ideeën vertelt. Waardoor ik weer vooruit kan. Dus thank you!!! Ik wou trouwens ook even melden dat ik in de top 50 sta met dit boek in romantiek!! Ik ben zo blij met alle votes en comments.

Love you guys💖
X Noor.