The Nanny and the Manny ✔️

26.

Ik voel een stekende pijn door mijn pols gaan. Voorzichtig kijk ik om mij heen. Chelsea ligt voor mij en Brandon en Tyler achter mij.
Zo geluidloos mogelijk sta ik op en kijk ik op de wekker naast mij.

6:00

Met mijn goede hand wrijf ik in mijn ogen.
Zo vroeg?!

Ik slik snel twee paracetamol's in, zodat de pijn kan verminderen.
Van mijzelf weet ik dat ik nu niet zo makkelijk meer in slaap ga komen dus kleed ik mij alvast aan.

Laat ik dan maar alvast beginnen met de dag.

#

Ik draai het spetterende ei in de pan om. Ik ben net naar de bakker geweest en ik heb voor iedereen broodjes gehaald. Op dit moment ben ik alvast ei aan het bakken.

'Summer!'
Ik zie Chelsea en Brandon op mij afvliegen.
Chelsea knuffelt mijn been en Brandon slaat zijn armen om mijn middel heen.

Chelsea kijkt naar mij op.
'Summer! Je wang!'
Ik strijk met mijn hand langs de snee.
Ik lach zachtjes.

'Niets ernstigs.'
'En je hand!' Zegt Brandon.
'Nu moeten wij goed voor Summer zorgen.'

'Maak je maar geen zorgen. Ik zal goed voor Summer zorgen.' Zegt Tyler.
Ik rol met mijn ogen als ik Tyler binnen zie komen.

Hij slaat zijn armen om mijn middel.
'Goedemorgen.'
'Goedemorgen.'
Hij knuffelt mij vanachter en laat mij dan los.

Nee! Please blijf! Dat voelde zo... Comfortabel.
Natuurlijk heeft Tyler weer is door hoe ik mij voel en verschijnt er een rot grijns op zijn gezicht.

'Jij bent in een vrolijke bui.'
Normaal heeft hij altijd een ochtendhumeur.
Hij knipoogt naar mij en rijkt met zijn hand naar de salade die ik alvast voor vanavond had klaar gemaakt. Ik had zo veel tijd over.
Net voor dat zijn hand de sla bereikt wil ik er een tikje op geven.

Tyler geeft zachtjes een kus op mijn wang waardoor mijn hand abrupt stopt en hij gewoon een stukje sla pakt.
'Ik heb zo mijn redenen.'
Mijn wangen beginnen langzaam te gloeien.
Hij stop het stukje sla in zijn mond en zijn gezicht vertrekt.
'Wat is dit voor een vieze sla.'

'Don't judge.' Zeg ik.
Ik richt mijn focus weer op het eitje.
Als het eitje klaar is zie ik dat Tyler en de tweeling al aan tafel plaats hebben genomen.

Glimlachend leg ik het laatste eitje neer op het bord van Brandon.
Net als ik klaar zit om te gaan eten komt Jack de kamer binnen sloffen.

Hij wrijft in zijn ogen en neemt dan plaats aan tafel.
Je kan duidelijk zien dat hij last heeft van een kater.
Zijn outfit en manier van lopen zei al genoeg.

'Goodmorning sunshine.' Zeg ik opgewekt.
Jack grijpt gelijk naar zijn hoofd.
Jup hij heeft een kater.

'Niet zo hard please.' Bromt hij.
Met een verkrompen gezicht van de pijn pakt hij een broodje en begint er levenloos op te kauwen.

'Waar was je eigenlijk?'
'Ja gewoon chillen.' Zegt hij duidelijk geïrriteerd aangezien ik nog steeds tegen hem praat.

Maar ja ik ben ik, dus ik praat lekker uitgebreid verder.
'Ik dacht dat ik had gezegd dat je om 6 uur thuis moest zijn.'
Ik voel mij nu net een moeder.

'Ik was om 6 uur thuis.' Bijt hij terug.
Geez chill.
'Kan je nu je bek houden ik krijg koppijn van je stem.'

Ik draai met mijn ogen en neem een hap van mijn croissantje.
'Dus wat is de planning.' Vraagt Tyler.

Ik zie Jack zijn gezicht weer verkrampen.
'Niets.' Bromt hij.
Ik grijp naar de laptop naast mij, om ff te kijken wat er allemaal te doen is. Zonder dat ik erbij na denk grijp ik het met mijn verkeerde hand.

Een steek gaat door mijn hand waardoor ik de laptop zachtjes laat vallen.
Gelukkig zit het nog in de laptoptas.
Geschrokken kijkt iedereen mij aan.
'Het gaat.' Zeg ik met een kleine glimlach.

Met mijn andere hand pak ik de laptop vast en leg het naast mijn bord neer.
'Wat is er met jou gebeurd?'
Ik kijk op naar Jack die met zijn handen in zijn haren zit.
'Gevallen.' Zeg ik droog.
Ik wend mijn blik af en richt mijn focus op het beeldscherm voor mij.

'We kunnen gaan wandelen naar een restaurant ergens op een berg en daar dan gaan eten.'
'Jaaa!!' Gillen Brandon en Chelsea in koor.
Jack grijpt weer naar zijn hoofd.

Tyler knikt instemmend.
'Okay geregeld.'
'Ik ben klaar hier.' Zegt Jack chagrijnig.
Mopperend staat Jack op en loopt strompelend de kamer uit.

Naja dan gaat hij toch niet mee.

Dan schiet mij opeens te binnen dat ik al sla had gemaakt voor vanavond.
'Maar mijn sla.' Zeg ik zachtjes.
'Die is verschrikkelijk!'
Boos kijk ik Tyler aan.

'Hij is heerlijk.' Verdedig ik mijn overheerlijke sla.
Tyler trekt een wenkbrauw op.
'Heb je t al geproefd.'
Aangezien ik geen reactie heb weet Tyler het antwoord al.

'Proef het!'
'Fijn' ik loop naar de sla kom toe met mijn vork en neem een grote hap sla.
Het is... het is uuh...
Verschrikkelijk!
Mijn gezicht vertrekt.

Tyler barst in lachen uit.
'En dat gaat in de kliko.' Ik pak de bak met sla en gooi het in de prullenbak.

I know zonde enzo.
Maar even serieus dit is niet te eten! Niemand kan deze verschrikkelijke sla meer redden.

#

Ik bekijk mijzelf nog een keer in de spiegel. Mijn haar heb ik in een staart gedaan en ik heb een zwart hemdje aan met een lichtblauwe broek en ik heb een houthakkers jasje om mijn middel gebonden.

'Ik heb geen zin.'
Via de spiegel kijk ik naar Tyler die nog steeds in zijn kleding van gisteren op het bed ligt.
Ik draai met mijn ogen.

'Blondie kom hier.'
Tyler waait met zijn armen in de lucht als teken dat ik naar hem toe moet komen.
'Tyler wij moeten echt gaan het is al bijna.'
Ik werp een blik op mijn telefoon.
'Half 4'

Tyler zucht.
'Kom heel even bij mijn liggen.'
Ik probeer Tyler om hoog te trekken maar faal hard.
Daarbij pakte ik hem weer is vast met mijn verkeerde hand.
'Shit! Ik moet echt stoppen met dat te doen.'

Ik buig voorover om de pijn te kunnen onderdrukken.
Binnen twee seconden staat Tyler achter mij.
'Gaat het?'
Verward kijk ik naar hem op.
En nu komt hij wel uit bed. Ik druk de pijn weg en doe alsof het allemaal gespeeld is.

Ik glimlach duivels.
'Het gaat prima, nu je toch bent opgestaan kleed je om wij gaan zo.'
Ik sla (dit keer met mijn goede hand) op Tyler zijn borst en loop de kamer uit.

Ik denk dat dit nog best een leuke dag kan worden, ondanks de enorme pijn die weer door mijn pols trekt.