The Nanny and the Manny ✔️

28.

Ik open mijn portier en stap uit de auto.
Wij zijn alweer een maand verder en mijn pols zit dus al 3 weken in het gips. Door die extra val in het bos is i waarschijnlijk gebroken.
Tyler heeft mij de hele vakantie lang verzorgd alsof ik een soort klein kind was. Best schattig eigenlijk.

Op dit moment zijn wij alweer terug in London en gaan wij boodschappen doen.
Chelsea en Brandon rennen vrolijk naar de ingang, Tyler sluit de auto af en ik probeer met één hand een winkel wagentje te pakken.

Nadat ik het winkelwagentje een paar keer heb uitgescholden en er agressief tegen aan heb geschopt komt hij eindelijk los van alle andere winkelwagentjes.

'Wat heeft dat winkelwagentje jou ooit misdaan?'
Ik schrik van Tyler's aanwezigheid.
'Dingen.'
'Zoals?'
Geamuseerd kijkt hij mij aan.

'Zoals een winkelwagentje zijn.'
Tyler begint te lachen.
'Geef maar aan mij blondie.'
Hij trekt het karretje uit mijn handen en loopt ermee de winkel in.
Naja zeg!

In de winkel zijn Chelsea en Brandon al naar het snoep aan het wijzen.
Lachend pak ik het briefje uit mijn zak.

'Okay, Chelsea wil jij voor mij de boter zoeken samen met je broer.'
Chelsea knikt en pakt Brandon bij zijn hand.

'Klim erin.'
Ik draai mij om naar Tyler.
Klim erin?

'Klim in het wagentje.'
Ik zet een ben-je-serieus blik op.
'Kom op! Het wordt leuk!'

Met een raar gevoel in mijn maag klim ik in het wagentje.
Net als ik wil gaan zitten begint Tyler er al vrolijk mee rond te rennen.

Ik begin te gillen door deze onverwachte beweging.
'Wij willen u vragen om uw handen binnenboord te houden tijdens deze gevaarlijke rit alvast bedankt.' Zegt Tyler met een voice over stem.

Voor dat ik het weet scheurt het winkel wagentje door de winkel.
We slalommen tussen alle schappen door terwijl Tyler naar iedereen schreeuwt dat ze aan de kant moeten.

Ik schreeuw het uit van het lachen.
'AAN DE KANT!!'
Ik zie allemaal mensen voor mij net op tijd wegduiken.

Wij komen terecht bij de afdeling fruit waar aan het einde van het gangpad een medewerker staat van de winkel.
'NOODSTOP!' Schreeuwt Tyler.
Voor de man komen wij tot stilte.

De man kijkt ons pisnijdig aan.
'CODE ROOD!!'
Tyler zet het wagentje in zijn achteruit.
Net als de man het wagentje vast wil pakken gaan wij er weer vandoor.

CODE ROOD!!! IK HERHAAL CODE ROOD!!' Schreeuwt Tyler door de winkel.
Ik snak zowat naar adem door het lachen op dit moment.

Ik zie Chelsea en Brandon bij snoep staan waar Tyler tot stilstand komt.
Ik til Chelsea en Brandon in het wagentje.

De medewerker komt boos naar ons toe rennen maar weer rent Tyler net op tijd door.
'EN NU DE FINALEKNAPPER!'

Hij duwt ons hard naar voren. Het winkelwagentje draait allemaal rondjes en komt tot stilstand tegen een schap vol met boodschappen. Een paar spullen van de bovenste plank vallen in het wagentje.

'EINDPOSE.'
Tyler gaat in een rare pose staan en kijkt omhoog.
Ik gier het uit van het lachen.

De medewerker komt zwaar bezweet aangerend. Hijgend komt hij tot stilstand.
Dit beeld van die man zorgt er alleen maar voor dat ik geen adem meer krijg van het lachen.