Μα έλα που σε ξέρω...

κεφάλαιο είκοσι έξι

Είχε περάσει ένα τέταρτο από την ώρα που η Ραφαήλια είχε φύγει και ο Στέλιος το είχε ήδη μετανιώσει. Ήθελε να της ζητήσει συγγνώμη, αλλά είπε να της δώσει τον χώρο της. Πέρασε μια ώρα, δύο, τρεις... τίποτα. Είχε αρχίσει να ανησυχεί.

Πήγαινε πάνω κάτω στο σπίτι, ξύπνησε τον Φλιν, του είπε ότι η Ραφαήλια δεν είχε γυρίσει ακόμα, άρχισαν να βηματιζουν και οι δύο ανήσυχοι πάνω κάτω, πήραν τηλέφωνο την πενυ μήπως ήταν εκεί, τον Γιουτζιν μήπως πέρασε από το αρχηγείο, την μοναδική φίλη που είχε εκεί, ο Φλιν πήγε σε όλα τα αγαπημένα της μέρη, τίποτα. Ώσπου, μετά από τέσσερις ώρες αναμονής, το τηλέφωνο χτύπησε από απόρρητο αριθμό.

Το σήκωσε ο Στέλιος. Από την άλλη άκρη της γραμμής ακούστηκε μια βαριά, αντρική φωνή που τον έκανε να ανατριχιασει. Πριν καν πει αυτή η φωνή τι ήθελε, ο Στέλιος ήξερε ότι αυτό που φοβόταν περισσότερο στον κόσμο είχε γίνει. "Η φίλη σου η Ραφαήλια είναι εδώ και μας κάνει παρέα. Αν θες να την ξαναδείς σύντομα, έλα στην πίσω πλευρά της όπερας αύριο , με μια σακούλα με 100.000 δολάρια. Χωρίς κόλπα. Για να την ξαναδείς σύντομα ζωντανή." Ο Στέλιος είχε παγώσει. Όμως, λίγο πριν κλείσει το τηλέφωνο η "φωνή", ξύπνησε.

-Να την ακούσω. Θέλω να την ακούσω. Αλλιώς δεν κάνω τίποτα.

-Πολύ καλά...

Η "φωνή" έφυγε από το ακουστικό και λίγα δευτερόλεπτα αργότερα η Ραφαήλια ακούστηκε από την άλλη γραμμή.

-Στέλιο? Στέλιο με ακούς? Πάρε τηλέφωνο τον Αλέξανδρο και πες του να ψάξει να δει τι έργο έχει και να κλείσει εισιτηριο. Θα σε ξαναπάρει για την ώρα. Μην φύγεις από το σπίτι. Εντάξει?

-Εντάξει.

Το τηλέφωνο έκλεισε. Ο Στέλιος κατάλαβε. Πήρε αμέσως το Αλέξανδρο, του είπε τι έγινε χαρτί και καλαμάρι, του εξήγησε τι σκέφτηκε η Ραφαήλια, και τρεις ώρες αργότερα ο Αλέξανδρος, η Αθηνά και καμιά δεκαριά άτομα από την ομάδα του Αλέξανδρου ήταν σπίτι του. Του πέρασαν σύστημα εντοπισμού κλήσης στο τηλέφωνο, μάλιστα αυτό που του έβαλαν μπορούσε να εντοπίσει ακόμα και το απόρρητο τηλέφωνο, ενώ τρεις τέσσερις, μέσα στους οποίους και ο ίδιος ο Λουπιν- Αλέξανδρος, ετοιμαστηκαν για να πάνε στην όπερα εκείνο το βράδυ. Όχι για να δουν το έργο, αλλά για να τους προστατευσουν και να ξεκαθαρίσουν τι θα έκαναν με τους απαγωγεις. Στο μεταξύ, γύρω στις 11 το πρωί, το τηλέφωνο χτύπησε με απόρρητο αριθμό.

-Μου ήρθε μήνυμα από τους Άγγλους πράκτορες μου και η φίλη μας από δω αξίζει πολλά παραπάνω από 100 ψωροχιλιαρικα. Έτσι, η τιμή αλλάζει. Θέλω 1.000.000 δολάρια για να την αφήσω στην ησυχία της, σε πακέτα των 100.000. Συνάντησε με ΜΌΝΟΣ σου πίσω από την όπερα στις 11 το βράδυ. Αν δεν είσαι μόνος σου... ας πούμε πως κάτι τέτοιο δεν το θέλει η μικρή από δω.