Μα έλα που σε ξέρω...

κεφάλαιο είκοσι δύο

Το άλλο πρωί, οι αιτήσεις για μεταγραφή είχαν σταλεί και, χάρη στις άκρες της Αθηνάς, είχαν εγκριθεί επίσης. Τα τρία μαθήματα που ήταν να δώσουν ακόμα κανονίστηκε "λόγω ανωτέρας βίας" να τα δώσουν στην σχολή στο Άμστερνταμ. Οι βαλίτσες τους ήταν ήδη έτοιμες, ενώ κανονίστηκε να ξενοικιαστει το σπίτι της Ραφαήλιας και να μείνει το σπίτι του Στέλιου στην αδερφή του. Από μακριά φώναζε γρήγορη απόδραση...

Τα εισιτήρια για Άμστερνταμ ήταν εκείνο το απόγευμα. Τρία εισιτήρια. Θα ταξίδευαν η Ραφαήλια, ο Στέλιος και η Αθήνα. Το ταξίδι δε διαρκούσε πολύ, ίσα ίσα. Σε λίγες ώρες θα ήταν στον προορισμό τους.

Βολευτηκαν σε μια τριάδα της οικονομικής θέσης. Η Αθηνά ήταν συνεχώς στο λαπτοπ, το ταμπλετ και το κινητό, αφήνοντας τους δύο τους να κοιμούνται αγκαλιά. Περίπου μισή ώρα αφού απογειώθηκαν, ένα "Ντλιν" του κινητού της Αθηνάς τους ξύπνησε. Και μόλις είδαν καταχλωμη την κοπέλα, κατάλαβαν ότι κάτι κακό είχε συμβεί.

Η Αθηνά τους κοίταξε και ψιθύρισε στον Στέλιο.

-Θες να κερδίσεις πολλά λεφτά?? Βάλε στοίχημα με την Ραφαήλια ότι μπλεξατε. Εσύ πόνταρε στο ναι...

Και του έδωσε το κινητό να διαβάσει το μήνυμα. Είχε έρθει από την πενυ. Η αδερφή του έγραφε:

Ο Τζωνυ έκανε την καταγγελία. Οι αρχές τους ψάχνουν. Εξαφανιστείτε γρήγορα. Έρχονται.

Ο Στέλιος χλωμιασε και αυτός με την σειρά του. Έδειξε το μήνυμα στην Ραφαήλια, που τον κοίταξε ανησυχη. Τι θα κάνανε?

Η Αθηνά ήταν παραδόξως ψύχραιμη, βλέποντας ότι κανένας στο αεροπλάνο δεν τους αναγνώριζε. Πήρε με την ησυχία της τηλέφωνο τον Λουπιν, και, σαν να μην τρέχει τίποτα, τον φώναξε να έρθει να τους πάρει:

-Έλα Αλέξανδρε, η αδερφή σου είμαι. Ναι ναι στο αεροπλάνο. Ναι και οι φίλοι μας μαζί είναι. Ωραία, λοιπόν άκου τι θα κάνεις. Επειδή τα παιδιά δεν έχουν αυτοκίνητο, θα έρθεις εσύ να μας πάρεις, ναι? Ωραία. Φέρε και τα παιδιά μαζί να τους γνωρίσουν, καλό θα τους κάνει. Αντε, φιλιά, τα λέμε.

Φαινόταν σαν μια απλή συζήτηση, αλλά είχε μελετηθεί πολύ το προηγούμενο βράδυ. Είχαν συμφωνήσει να έπαιρναν τηλέφωνο μόνο σε περίπτωση που κινδύνευε κάποιος. Αν κινδύνευε ο Λουπιν, θα του έλεγε στην αρχή "έλα αδερφέ μου", ενώ αν κινδύνευαν αυτοί "έλα Αλέξανδρε". Έτσι, μόλις άκουσε την αδερφή του ήξερε τι να κάνει...

Καθ όλη τη διάρκεια της πτήσης ο υπολογιστής της Αθηνάς δεν σταμάτησε λεπτό. Τα μηνύματα από την πενυ και την κυρά Ελένη έρχονταν σε δεκάδες. Οι Άγγλοι έψαξαν εκεί, ξεσηκωθηκε η τάδε εκκλησία, ο δείνα έδωσε στοιχεία για το που σας είδε τελευταία φορά. Το τελευταίο της κυρά Ελένης που ήρθε πριν κατέβουν από το αεροπλάνο έλεγε ότι μπήκαν στο γραφείο της Αθηνάς για έλεγχο. Φυσικά η Αθηνά παρέμενε ατάραχη. Ήταν αθώα μέχρι αποδείξεως του εναντιου. Είχε φύγει επαγγελματικο ταξίδι στο Άμστερνταμ.

Το κινητό της χτύπησε μια ακόμα φορά. Ήταν η πενυ. "Ερχόμαστε". Τίποτα άλλο.

Στο αεροδρόμιο, τους περίμενε ο αδερφός της Αθηνάς με όλη την ομάδα. Με γυμνό μάτι δεν ξεχώριζαν από τους κοινούς που ήταν μέσα στο αεροδρόμιο και περίμεναν τους δικούς τους. Μερικοί για κάλυψη αγκάλιασαν δύο τρεις αγνώστους. Ο ίδιος ο Αλέξανδρος πήγε και αγκάλιασε και φίλησε την Αθηνά. Έπειτα χαιρέτησε τους άλλους δύο και φώναξε την υπόλοιπη ομάδα. Ένας- ένας σιγά σιγά μαζεύονταν για να φύγουν. Τώρα πια τους ξεχώριζαν εύκολα. Φορούσαν όλοι μαύρο μακρύ σακάκι, γάντια, καπελάκι στο κεφάλι και κράταγαν χαρτοφύλακα. Η Ραφαήλια, αφού τους έπεισε ότι ήταν δικιά τους, ζήτησε να κρατήσει λίγο τον χαρτοφύλακα αλλά ήταν αδύνατον. Ο χαρτοφύλακας του καθενός ζύγιζε όσο και το όπλο που του είχαν βάλει μέσα, συν τις σφαίρες.

Έντεκα μέλη, και ο Αλέξανδρος- Λουπιν δώδεκα, μαζί με την Αθηνά, την Ραφαήλια και τον Στέλιο μπήκαν στα αμάξια. Τους οδήγησαν σε ένα δυάρι σε κάτι φτωχογειτονιες κοντά στο πανεπιστήμιο, για να μην τραβάνε τα βλέμματα πάνω τους. Τους έδωσαν και πλαστές ταυτότητες, "μόνο για τον πρώτο καιρό", και τα χαρτιά τους στην σχολή, μετά από παρέμβαση του Αλέξανδρου, πήραν το όνομα των πλαστών ταυτοτητων. Παράλληλα, είχαν οργανωθεί έτσι ώστε σε κάθε έξοδό τους να τους ακολουθούσε και ένας μπράβος του Αλέξανδρου.

Πρώτο μέλημα του Στέλιου ήταν να παντρευτούν. Το άλλο πρωί που έφτασαν πήρε την Ραφαήλια, την Αθηνά και τον Αλέξανδρο στο δημαρχείο και, με τις κανονικές τους ταυτότητες, πριν γίνουν παρελθόν, παντρεύτηκαν. Το γοργόν και χάρη έχειν, ήταν για αυτούς. Όσο πιο άγνωστοι μπορούσαν. Εξάλλου, η Αθηνά δεν τους εγγυηθηκε ότι κάνεις δεν θα τους κυνηγήσει εκεί. Απλά τους είπε ότι ήταν λίγο πιο ανεκτικοί.

Αφού παντρεύτηκαν σαν τους κλέφτες, έβγαλαν έξω για να το γιορτάσουν τα δύο αδέρφια που τους βοήθησαν. Μια ώρα αργότερα, γιατί τόσο τους επέτρεπαν να γυρίζουν συνεχόμενα έξω από το σπίτι, γύρισαν στο δυάρι τους.

Ανδρόγυνο πια.

*********************

Συγγνώμη που δεν έχω ανεβάσει τόσο καιρό, αλλά έχω ένα μικρό πρόβλημα. Από τον Αύγουστο που ξανάρχισα φροντιστήριο μου μένει σχεδόν ελάχιστος ελεύθερος χρόνος... θα προσπαθήσω φέτος πραγματικά να ανεβάζω όσο πιο συχνά μπορώ αλλά δεν υπόσχομαι και πολλά... Ευχαριστώ για την κατανόηση!!

Β. ♡