GECEMİN GÜNEŞİ

25.BÖLÜM"BEYAZDAN SİYAHA KADAR HER RENK"

MEDYADA ALTERNATİF KAPAK VAR. BEN YAPTIM. NEYSE SİZ ŞİMDİ OKUYUN BEN AŞAĞIDA BİR AÇIKLAMA YAPICAĞIM.

"Sadece komik bir anı olmadı bence. Bana inanmanı sağladı. Sana bir çok kez söylemeye çalışmıştım. Öküzlüğümü kabul ettiğimi ama anlamadın. "

Utangaçça gülümsedim onum söylediklerine karşılık. Çünkü okulun başında olanlar aklıma gelmişti. Tokat atışım ona. Şimdi içim acıyordu.

Gülümsememe gülümsemeyle karşılık verdiği sırada Su'yun evine geldiğimizi fark ettim. Olduğumuz yerde durduk. Sarılmak için yaptığım hamlede telefon çalmaya başladı. Hay bin gereksiz telefon çalması.

" Pardon. " diyip. Çalan telefonu açmak için geri çekildim. Arayan kişiyi görünce yüzüm düşmüştü.

Ekranda "Güvendiğim Adam " yazıyordu. Ama en güvenmemem gereken kişiye güvenmiştim. İşte bu bir ironiydi. Benim için artık var olmayan bir ironi.

Bora yüzümün düştüğünü görünce ekrana bakma gereği duydu. Gördüğünde ilk bir tek kaşını kaldırsada sonradan anladı ve yüzü sinirli haline büründü.

Telefon ısrarla çalarken elim kaydı ve açılıverdi. " Efendim. " dedim olabildiğince soğuk bir şekilde.

" Ne oldu? " diye telaş yaptı bir anda. "Herşeyi öğrendim Emre numara yapmana gerek yok. Sana o kadar şey söylemişken beni güvenme konusında tekrar sarstığın için teşekkürler. Hani sana Bora hakkında demiştimya "Güzel sever dedim. Güzel mahvetti. " diye. Yanılmışım o değil sen mahvettin beni. Evet hala Bora'yı seviyodum ama sana güveniyodum. Güven benim herşeyimdi. Ama güvenimi yitirdin. Herşey bitti. Bir daha konuşma benimle. " dedikten sonra cevap vermesine fırsat vermeyip tam kapatıyordumki Bora aldı elimden telefonu.

" Duru artık oyununu öğrendi. Arkadaşlığımızı nasıl bozduysan bende senin oyununu o şekilde bozdum. Bir daha arama onu." Diyip yüzüne kapattı.

Telefonu geri uzattı ve dizinin üstüne çöktü. " Bazı şeyleri ilk defa benden duymanı isterdim. Yani o teklifi ondan değilde benden duymanı. Ama olsun ben sana daha güzelini buldum. " dedi ve yutkundu. Gözlerim adeta yuvalarından çıkıcak gibi açılıverdi. Bu halimi görür görmez yamuk bir gülümseme oluştu yüzünde. O an fark ettim onun bu gülüşünü ne kadar özlediğimi. Onu ne kadar özlediğimi.

" Ben beyazdan siyaha kadar gittim. Her rengi kendi içinde yaşadım. Ama artık sonsuza kadar siyah olma vakti geldi. Benim sonsuz siyahıma karışan beyazım olur musun?" dedi. Bu çocuk böyle sözleri nerden buluyordu ya? İnternette falan mı var?

O ana kadar gözümün dolduğunu fark etmemiştim. Gözümden süzülen yaşı sildi ve gözlerimin içine baktı. "Çok etkilendim. " dedim dürüstce. " Tabiki de ne sandın? " dedi yamuk gülümsemesi ve kendinden eminliğiyle. Ona bir kez daha şans verebilirmiydim?

Tam konuşmak için ağzımı açmıştım ama o telefon sesi geri tıkmıştı içeri kelimeleri. Hay bin gereksiz telefon çalması 2 .

Arayan kişi Su. "Efendim kuzu? " dedim bıkkınlıkla. " Sen bizim kapının önünde Bora ile napıyorsun. Yollasana şunu. " dedi motora bağlayıp.

" Kızım bir dur . Gelince anlatırım." Dedim ve yüzüne kapadım telefonu.
Bu sırada ayağa kalkmış olan Bora'ya baktım. Cevap verme gereği duymadan atladım boynuna.

Hay bin gereksiz telefon çalması 3. Şaka şaka . Telefon çalmadı. Ama bir kapı açıldı. Aldırmadan sarıldım öylece. Ayrılmamızla sağımdaki pijamalı Su'yu görmem bir oldu. Su kolumdan tutup " Yürü eve yürü" diye anne nidalarıyla çekiştirirken Bora " Eve dönersen mesaj at ben bırakıcağım SEVGİLİMİ" diye seslendi arkamdan. Su hızını dahada arttırdı tabi.