with you *2

3

Niall

Ik schrik wakker van een zachte stem die mijn naam probeert te roepen. Ik kijk vreemd om me heen. Waar ben ik?

'Niall!' Hoor ik een stem snikken. Ik kijk op en zie Serena liggen op een ziekenhuisbed. Ik ga staan en pak haar hand.

'Hey, rustig!' Ik sla mijn armen om haar heen en ze verstijft. 'Shh.' Ze probeert los te komen, maar ik houdt haar stevig vast. 'Het is oké, shh.'

Ze ontspant en laat zich in mijn armen zakken. 'Wat doe ik hier?'

'Ze hebben de kogel uit je buik gehaald. Hij zat gelukkig niet te diep, en had geen orgaan geraakt.' Ze zucht opgelucht.

'En nu?'

'Moeten we wachten tot de dokter je ontslaat.' Zeg ik met een klein glimlachje. Ze glimlacht zwak terug en sluit haar ogen. 'Ga maar even slapen. Ik ga naar de gang om te bellen, en dan kom ik terug.' Ze knikt en gaat goed liggen. Ik sta langzaam op en loop de gang op. Ik sluit de deur achter me en pak mijn mobiel.

Ik besluit Louis te bellen. Ik tik zijn nummer in en breng mijn mobiel naar mijn oor.

'Yo, Nialler! What's up?'

'Louis, ik ben in het ziekenhuis.'

'Wat?!'

'Kom hierheen, dan leg ik het uit. Bel meteen de andere jongens en Luke, alsjeblieft?'

'Komt voor elkaar, Nialler. Ik zie je straks.'

'Thanks, Louis! Zie je straks!' Ik hang op en loop zachtjes de kamer weer in. Jammer genoeg, ligt Robine op een andere kamer. Ze ligt nog steeds te slapen, met een zuurstofmasker op.

Ik ga zitten naast het bed van Serena en pak haar hand. Ik wrijf er langzaam met mijn duim overheen, en sluit dan mijn ogen.

-

'Niall, wake up.' Ik open langzaam mijn ogen en zie de jongens voor me staan.

'Hey, guys.' Ik rek me uit.

'Waarom houdt je de hand van dit meisje vast? Wie is dat?' Ik breng mijn vinger naar mijn mond, en gebaar dat ze naar de gang moeten gaan. Ze doen wat ik zeg en ik loop achter hun aan.

'Dit is Serena.' Harry's ogen worden groot.

'Het zusje van Robine?!' Ik knik langzaam.

'Ja, we gingen gisteren naar haar toe, en later stuurde ze Robine dat ze verkracht werd door haar adoptievader. We gingen naar haar toe, en hebben haar geredt van haar adoptievader. Maar helaas begon hij te schieten. Hij had Serena in haar buik geschoten, en Robine in haar been. Robine ligt aan de beademing.'

Luke raakt meteen in paniek. 'Waar is Robine?!' Roept hij uit. Ik leg mijn handen op zijn schouders, om hem zo te kalmeren.

'Rustig, Luke. De zuster kwam vandaag vertellen dat ze vandaag zou moeten ontwaken. Ze ligt in de kamer naast Serena.' Luke sprint meteen naar de kamer van Robine en dan hoor ik mijn naam uit de kamer van Serena komen.

'Niall?!' Snikt ze. Ik loop snel naar de kamer en zie haar huilend op bed zitten. 'Waar was je? En wie zijn hun?!' Ik sluit haar in mijn armen, en ze verstijft weer.

'Rustig maar, dit zijn vrienden van me. Ze doen je niks.' Ze kruipt dichter naar me toe als Louis zijn hand naar haar uitsteekt. 'Het is oké. Ze doen je echt niks. Dat beloof ik je.' Ze knikt en kijkt weer op.

Louis gaat op de stoel naast haar bed zitten en pakt voorzichtig haar hand. 'Ik ben Louis. Niall heeft al wat over je verteld, en ik snap dat je het moeilijk vindt, opeens zoveel jongens om je heen. Maar je kunt ons echt vertrouwen.' Serena glimlacht en ik zie dat ze zacht in de hand van Louis knijpt. Louis glimlacht terug en Liam gaat naast hem zitten.

'Ik ben Liam. De meest verantwoordelijke van ons vieren. Je kunt ons serieus vertrouwen. We doen je echt niks.' Serena knikt langzaam.

'En ik ben Harry. We zijn met z'n vieren de band: One Direction. Je kunt ons vertrouwen, dat beloof ik je!' Serena knikt weer en slaat dan haar armen om me heen.

'Ik heb honger.' Mompelt ze zacht.

'Het eten zal zo wel komen. Hoeveel kreeg je te eten?' Ze haalt haar schouders op.

'Soms een appel, of een cracker. Verder kreeg ik alleen water, en soms een aardappel.' Ik slik. Geen wonder dat ze zo dun is...