with you *2

2

Robine

Eenmaal thuis, typ ik het nummer van Serena in.

Ik:
Wat is er?

Een paar minuten later krijg ik bericht terug.

Serena:
Je moet me helpen. Ik wordt mishandeld door Chris. Ik ben bang. Bang voor hem, en voor zijn vrienden.

Robine:
Ik ga even naar Niall. Ben zo terug.

'Pap!' Roep ik in paniek en sprint de trap af. Niall rent verschrikt de gang in.

'Wat is er?!' Ik geef hem mijn mobiel.

'Hier. Lees.' Niall's ogen gaan over het scherm, en zijn ogen worden groot.

'Dat. Meen. Je. Niet!' Hij geeft mijn mobiel terug aan mij en pakt zijn eigen mobiel. Hij typt wat in en brengt hem dan naar zijn oor.

'Wie ga je bellen?' Vraag ik nieuwsgierig. Hij brengt zijn vinger naar zijn mond, om te gebaren dat ik stil moet zijn.

'Goedemiddag, met Niall Horan.'

...

'Ja, die ja.' Hij rolt met zijn ogen en ik grinnik. 'Ik heb politie nodig bij Bakersfield 283.'

...

'Er is daar een kind, dat wordt verkracht door de adoptie-vader. Het kind is het zusje van mijn geadopteerde dochter, en dat betekent veel voor ons.'

...

'Ja, wij komen eraan. Bedankt!'

Hij hangt op en grijpt mijn pols. Hij trekt me mee naar buiten en we rennen naar Bakersfield. 'De politie komt eraan.' Ik knik en Niall gaat achter een boom staan. 'Chris mag ons niet zien.'

Ik knik en hurk neer achter de boom. Ik pak mijn mobiel en stuur Serena weer een berichtje.

Ik:
We zijn er. Blijf kalm. De politie komt zo.

'Ze reageert niet.' Fluister ik in paniek naar Niall. Hij bijt op zijn lip en slikt.

Hij slaat zijn armen troostend om me heen. 'Het komt wel goed.' Ik glimlach naar hem en snuif zijn geur op.

In de verte hoor ik sirenes aankomen en even later rijdt de politie de straat in. Ze stoppen voor het huis en Niall en ik lopen achter de boom weg.

Een agente komt naar ons toe en geeft Niall een hand. 'Meneer Horan?' Hij knikt.

'Dat ben ik.' Hij wijst naar mij. 'Dit is mijn dochter, Robine.' Ik glimlach naar de vrouw.

'We gaan naar binnen, halen de man weg uit het huis, en als hij wordt afgevoerd, halen we het meisje.' We knikken en de vrouw loopt weer van ons weg.

Niall slaat een arm om me heen en drukt een kus op mijn voorhoofd. 'Het komt allemaal goed.' Ik knik. De politie loopt naar de deur en ramt op de deur.

'Meneer Adams! Doe open en kom met uw handen in de lucht naar buiten!' Roept de vrouw.

Opeens hoor ik allemaal schoten en zak van pijn ineen. Ik gil en Niall knielt naast me neer. 'Robine, waar ben je geraakt?'

'Mijn. Been.' Mompel ik met moeite. Niall pakt mijn hand en knijpt er bemoedigend in.

'Blijf bij me. Oke?'

Ik begin zacht te snikken. 'Niall...'

Hij maakt sussende geluiden.

'Het. Doet. Zo'n...' Ik voel me langzaam wegzakken, en voel nog geschudt aan mijn schouders.

Niall

Ik probeer Robine weer bij westen te krijgen, wat niet lukt.

'Meneer? Gaat het met haar? De ambulance is gebeld.' Ik knik naar de agent, die naast me is komen knielen.

'Zijn ze naar binnen?' De man knikt.

'Ze zullen zo wel komen.' Met dat hij dat zegt, komt Chris met veel lawaai naar buiten. Zijn handen zijn geboeid.

De vrouw van net komt naar me toe. 'Ze wil niet mee...' Ik knik. 'Wilt u mee? Ze kent u al beter.' Ik knik weer en loop achter de vrouw naar binnen.

'Maakt u zich geen zorgen, uw dochter is in goede handen buiten.' Ik knik en glimlach zwak.

'Waar is ze?' Ze wijst naar boven en ik sprint de trap op. Ik loop een kamertje in, en zie Serena snikkend in de hoek van de kamer zitten, in alleen haar ondergoed.

'Serena?' Ze kijkt op. Ik trek mijn sweater uit, en geef het aan haar. Ze slikt en kruipt verder weg, voor hoever dat kan dan. 'Rustig maar, ik doe je niks.' Ik gooi haar mijn sweater toe en ze trekt het snel aan.

'Ik til je op, goed?' Ze knikt langzaam. Ik loop naar haar toe en til haar voorzichtig op. Ze kermt van de pijn.

'Waar heb je pijn?' Vraag ik haar zacht.

'Mijn buik.' Ze begint weer zacht te snikken en stopt haar gezicht in mijn shirt. 'Hij heeft me beschoten, toen hij sirenes hoorde.'

'Shh, het komt goed. Maar eerst moeten we naar het ziekenhuis.' Ze knikt langzaam.

'Moet ik nu weer naar het weeshuis?' Ik schudt mijn hoofd.

'Nee, je mag bij ons wonen. Tenminste, als je wilt.' Ze glimlacht zwak.

'Graag.' Ze sluit haar ogen en ik loop snel naar buiten, waar 2 ambulance's staan. Robine wordt net in eentje gelegd, en ik slik.

Nu moet ik een keuze maken. Ik besluit bij Serena in te gaan, omdat ze nog niemand vertrouwt, maar mij nu een beetje.

'Niall.' Mompelt ze zacht. 'Blijf bij me.' Ik leg haar op de brancard in de ambulance en pak haar hand.

'Rustig maar, ik blijf bij je.'

Oei, zal het goedkomen?

Ik weet het, jullie nog niet. :)

Tot in het volgende hoofdstuk!

Love you all xxx wondergirl101