with you *2

17

Robine

Ik zit bij Luke op schoot en hij wiegt me heen en weer. Langzaamaan ontspan ik weer ietsjes en leg mijn hoofd tegen zijn borst.

'Ik wil helemaal geen ruzie, Luke', mompel ik na een tijdje.

'Ik ook niet', mompelt hij terug in mijn haren. 'Ik weet dat ik stom bezig was, maar kun je me het alsjeblieft vergeven, Robine?' Ik kijk op en zie hem me smekend aankijken.

Ik glimlach zwak. 'Het is je vergeven, Luke.' Hij glimlacht blij en drukt een kusje op mijn mondhoek.

'Waarom ben je eigenlijk bij de jongens en niet in je eigen huis?' Luke haalt zijn schouders op.

'Ze wilden niet dat ik helemaal alleen huilend thuis zou zitten.' Ik grinnik zacht.

'Weet je? Dit is fijn. Zo stil samenzitten. Eerder vanavond was het ongemakkelijk.' Luke grinnikt ook.

'Ja, klopt. Ik ben blij dat het goed is tussen ons. Nu maar hopen dat de rest van de jongens niet boos is op me.' Luke zucht diep.

'Geen zorgen. Ze zullen vast niet erg boos zijn.' Luke haalt zijn schouders op.

Een klopje op de deur laat ons opschrikken en we kijken naar de deuropening, waar Louis in staat.

'Ben je klaar, Robine? Het is al half 10.' Ik knik en geef Luke nog een stevige knuffel. 'Hey, Luke.' Luke glimlacht zwak terug naar Louis.

'Hey, Louis.' Louis grinnikt en loopt op Luke af. Luke duikt in elkaar, maar al snel komt hij erachter dat Louis hem alleen een knuffel wilt geven.

'Don't worry, bro. Ik ben niet langer boos op je.' Luke zucht opgelucht en Louis laat hem weer los. Louis kijkt me vragend aan en ik knik.

'Ja, ik ben klaar. Ik zie je morgen wel weer, Luke.' Luke glimlacht en Louis en ik lopen samen zijn kamer uit.

'En?' vragen Calum, Michael en Ashton meteen als we beneden zijn aangekomen.

'Het is weer goed tussen ons', zeg ik blij. De jongens juichen en beginnen in het rond te springen.

'Wow, what the fuck is er hier aan de hand?' Luke komt de trap afgelopen en wordt meteen in een groepsknuffel getrokken door de jongens.

'We hebben je gemist, Lukie!' Louis en ik grinniken en wensen de jongens weltrusten.

'Ik ben blij dat alles weer goed is tussen jullie', zegt Louis als we in de auto zitten. Ik knik instemmend.

'Vind ik ook.' Ik kijk uit het raam en zie dat we alweer bijna thuis zijn. 'Bedankt dat je mee bent gegaan.' Louis glimlacht naar me en parkeert de auto.

'Geen probleem.' We stappen de auto uit en lopen richting het huis. Ik open de deur en we lopen naar binnen.

'En?' vragen de jongens meteen als we de woonkamer inlopen.

'We hebben het weer goed gemaakt. Ik ga morgen naar Luke. En ik ga nu slapen. Slaaplekker!' De jongens wensen me slaaplekker en ik loop naar boven.

Ik app nog even met de meiden en deel mee dat het goed is tussen mij en Luke en val dan in slaap.