with you *2

5

Niall

Diezelfde dag zitten we in de auto naar huis. Nou ja, we zitten in de auto van Louis, omdat ik natuurlijk mee was gereden met de ambulance.

'Alweer zin om naar huis te gaan?' Vraagt Louis via de spiegel aan Robine. Ze knikt vrolijk.

'Ja, natuurlijk! Het eten in het ziekenhuis is zo ranzig.' Louis schiet in de lach, net zoals Robine. Serena kijkt stilletjes naar buiten, en lijkt volledig in haar eigen wereld te zitten.

'Serena, alles oke?' vraag ik haar. Ze reageert niet op mijn vraag, maar in haar blik zie ik dat ze ergens van geschrokken is.

'Niall!' begint ze te snikken. Ik draai me naar haar om, en kijk dan uit het raam.

Haar oude huis...

Fuck.

Louis bijt op zijn lip, waarschijnlijk denkend dat hij beter een andere weg had kunnen uitkiezen.

Robine slaat haar armen om Serena heen, en Serena stopt haar gezicht in het shirt van Robine.

Robine probeert haar te kalmeren door sussende woordjes in Serena's oor te fluisteren. Na een paar minuten is Serena weer rustig.

'We zijn er bijna, we zijn er bijna, maar nog niet helemaal!' begint Louis te zingen, waardoor we allemaal in de lach schieten.

Louis draait de straat in en ik zie ons huis al verschijnen. Louis rijdt door de poort, en de auto komt langzaam tot stilstand.

We stappen uit en lopen naar de voordeur, die ik open maak. We lopen naar de woonkamer.

Nou ja, we... Louis en Robine lopen naar de woonkamer. Ik wacht op Serena, die met grote ogen naar het huis kijkt. Ik grinnik.

'Kom je?' Serena schrikt op uit haar gedachten en knikt dan. Ik laat haar voor gaan, en sluit de deur achter me.

'Wow', zegt Serena als ze de woonkamer in loopt. Ik grinnik weer en loop langs haar de woonkamer in.

'Vind je het mooi?' vraag ik haar. Ze knikt beduusd en loopt dan naar de lounge-bank, waar Louis en Robine liggen.

Ze gaat langzaam op de bank zitten, naast Louis. Louis kruipt overeind en geeft haar een knuffel. Ik zie haar verstijven, en Louis laat haar langzaam los.

'Sorry', mompeld Louis zacht, terwijl Serena een stuk van hem weg kruipt.

'Wil je je kamer zien?' vraag ik als het een tijdje ongemakkelijk stil is geweest. Serena knikt en staat op. Ik loop naar boven, en loop de kamer naast Robine in. Ik kijk om, en zie haar met grote ogen om zich heen kijken.

Lachend ga ik op haar bed zitten, en kijk toe hoe ze de inloopkast inloopt. Ze slaakt een blij kreetje, en ik grinnik.

'Omg! Een inloopkast én een badkamer?!' roept ze uit wanneer ze de deur naar de badkamer opent.

Blij geeft ze me een knuffel, en ik sla mijn armen ook om haar heen. 'Vind je het mooi?' Ze knikt vrolijk.

'Het is prachtig!'

Update. Niet zo'n lang hoofdstuk. Maar ja, last van mn rug. Lezers van adopted by 1D zullen dat wel weten.

Ik heb sinds anderhalve week geleden (met de bivak in Duitsland van school) last van mijn rug. Gisteren ben ik naar de dokter geweest, omdat de pijn zondag echt te erg werd.

Nu in een herstelperiode. Het blijkt dat mijn spieren in mijn rug gespannen zijn, en dat doet pijn.

Ach ja, life goes on.

Love you all xxx wondergirl101