What Do You Mean? » N.H.

Chapter 3

Ε-"Τι;" όσο που ακούστηκα
Ν-"Ναι Ελ, αυτό που άκουσες. Τα τελευταία χρόνια νιώθω κάτι παραπάνω για σένα από το 'κολλητή'"
Ε-"Μου κάνεις πλάκα τώρα έτσι;"
Ν-"Με βλέπεις να αστειεύομαι;"
E-"Niall..." λέω σιγανά
Ν-"Και... και καταλαβαίνω, ξέρω ότι εσύ δεν νιώθεις το ίδιο."
E-"Niall." λέω λίγο πιο δυνατά
Ν-"Από μικρά ήμασταν κολλητοί και είναι σίγουρο ότι δεν θα ένιωθες κάτι περισσότερο εκτός από την αγάπη για την φιλιά μας!" συνεχίζει χωρίς να ακούει τις παρεμβάσεις μου
Ε-"Niall!"
N-" Το ήξερα, γιαυτό δεν μιλούσα. Πάντα ήθελα να σου το πω Ελ! Ότι σε αγαπώ!
E-"Ρε Niall!!!" αρχίζω να εκνευρίζομαι
N-" Αλλά οπότε η ατμόσφαιρα γύρω μας γινόταν πιο σοβαρή και ήταν ευκαιρία να σου μιλήσω, να σου πω πως νιώθω κάτι γινόταν και όλα επέστρεφαν πίσω στην τρελή χαρά. Πάντα αυτό γινόταν και πίστεψα ότι ήταν γραφτό να μην το μάθεις ποτέ οπότε το κράτησα για τον εαυτό μου. Όμως να που το έμαθες! Το έμαθες και θα με εγκαταλείψεις επειδή δεν-" είμαι έτοιμη να εκραγώ! Αρχίζω να πηδάω χτυπώντας με δύναμη τα πόδια μου στο ξύλινο πάτωμα ενώ ταυτόχρονα φωνάζω το όνομα του. Η φλυαρία του σταματά και με κοιτάζει.
Ν-"Τι κάνεις παιδάκι μου;" σταματάω τις κινήσεις μου και τον κοιτάζω έξαλλη
Ε-"Εμ... συγγνώμη που σε διέκοψα από τον μονόλογο της τρέλας αλλά εδώ και δέκα λεπτά σου μιλάω και εσύ συνεχίζεις να μιλάς!
Ν-"Συγγνώμη" τρίβει το πίσω μέρος του λαιμού του με το ένα χέρι
Ε-"Δεν πειράζει" ξεφυσάω
Ν-"Τι ήθελες να μου πεις;"
E-"Ήθελα να σου πω ότι-"
Ν-"Όχι δεν θα το κάνεις! Δεν θα με αφήσεις επειδή δεν νιώθεις το ίδιο!"
Ε-"NIALL!!!!"
N-"Oops, sorry, συνέχισε..."
Ε-"Και εγώ σ' αγαπώ"

Ν-"Μου...μου λες αλήθεια;"
Ε-"Δεν έχω λόγο να σου πω ψέμα σωστά;"
Ν-"Ελ;"
Ε-"Ναι;"
Ν-"Θες να γίνεις το κορίτσι μου;"
Ε-"Ναι... ναι!" τα μάτια του φωτίζονται
Ν-" Σ' αγαπώ μικρή μου" με αγκαλιάζει
Ε-"Και εγώ σ' αγαπώ" χώνομαι περισσότερο μέσα στον στερνο του ενώ τα χέρια του είναι τυλιγμένα γύρω μου κάνοντάς με να νιώθω ασφάλεια.
Ν-"Θες να πάμε μια βόλτα;"
Ε-"Ναι... που;"
Ν-"Θα δεις, έλα!" με αρπάζει από το χέρι και με τραβάει έξω από το δωμάτιο και έξω από το σπίτι. Αφού κλειδώσει την πόρτα περνάει το χέρι του γύρω από την μέση μου και αρχίζουμε να περπατάμε προς μια άγνωστη για εμένα κατεύθυνση...
Ε-"Φτάσαμε;" ρωτάω όταν σταματάει μπροστά από ένα δάσος...
Ν-"Μμμ... σχεδόν"
Ε-"Ελπίζω να ξέρεις πού πάμε" λέω και ένα γελάκι ξεφεύγει από τα χείλη του
Ν-"Χαχα ναι ξέρω , πολύ καλά μάλιστα! Αλλά μην ανησυχείς και να χανόμασταν δεν θα είχε σημασία αφού είμαστε μαζί"
Ε-"Αωωω γλυκούλη μου" μου δίνει ένα φιλί στο μάγουλο πριν με σπρώξει ελαφρά και μπούμε μέσα στο καταπράσινο δάσος...
Περπατάμε για κάνα δεκάλεπτο μέχρι που ξανασταματάει.
Ε-"Τι έγινε;" μου έκλεισε τα μάτια με τα χέρια του και εγώ τα ακούμπησα με τα μικρά δικά μου.
Ν-"Απλά προχώρα, δεν θα πέσεις κάπου στο υπόσχομαι"
Ε-"Εντάξει...;" αρχίζω να περπαταώ ξανά ακούγοντας τον προσεκτικά για να μην σκοντάψω κάπου.
Ν-"Φτάσαμε!!!" σταματάω να περπατάω και τα χέρια του ελευθερώνουν τα μάτια μου και αγκαλιάζουν την μέση μου
Ν-"Πώς σου φαίνεται;"
Ε-"Είναι απίστευτο..." λέω Αφού έχω μείνει άφωνη