What Do You Mean? » N.H.

Chapter 40

?-"Η Victoria είμαι"
Ε-"Έλα τι έγινε;"
V-"Μας πήραν από το νοσοκομείο"
Ε-"Για τον Niall;"
V-"Ναι, πρέπει να πας, σε ζητάει"
Ε-"Ειδοποίησαν την μαμά του;"
V-"Δεν ξέρω, μάλλον όχι"
Ε-"Ωραία, πάω" το κλείνω και αρχίζω να τρέχω μέχρι το νοσοκομείο. Μα καλά που είναι όλοι; Όλες οι γειτονιές εδώ είναι άδειες. Τεσπα.
Φτάνω στο νοσοκομείο, μπαίνω γρήγορα μέσα, σταματάω την πρώτη νοσοκόμα που βρίσκω μπροστά μου.
Ε-"Ξέρετε σε ποιο δωμάτιο είναι ο Niall Horan;"
Νο-"Ναι, πρώτος όροφος, δωμάτιο 147"
Ε-"Ευχαριστώ" τρέχω στις σκάλες -με ανθρώπινη ταχύτητα βέβαια-
Ανεβαίνω και αρχίζω να ψάχνω το δωμάτιο με τον αριθμό εκείνο.
Να το! Πλησιάζω την πόρτα όμως κάνω πίσω όταν ανοίγει απότομα και ένας γιατρός βγαίνει και φωνάζει σε μια νοσοκόμα που περνάει τυχαία έξω από το δωμάτιο. Γιατροί αρχίζουν να μπαινοβγαίνουν χωρίς να με προσέξουν καν.
Τι γίνεται εδώ; Προσπαθώ να διαβάσω κάποιες από τις σκέψεις τους. Είναι μπερδεμένες όλες, απορώ πως βγάζουν νόημα. Πφφ δεν καταλαβαίνω Θεό από αυτά που λένε!
Κάτσε, τι;! Τον χάνουν; Όχι, όχι δεν τον χάνουν, δεν τον χάνουμε, δεν θέλω να τον χάσω!
Σταματάω ένα γιατρό που πάει να μπει μέσα στο δωμάτιο.
Ε-"Γιατρέ τι γίνεται;"
Γ-"Συγγνώμη αλλά δεν μπορώ να απαντήσω τώρα θα σας ενημερώσουμε μετά για την κατάσταση του" λέει και μπαίνει στο δωμάτιο...
Λίγα δευτερόλεπτα μετά η πόρτα ανοίγει διάπλατα, γιατροί περπατάνε βιαστικά προς το μεγάλο ασανσέρ και νοσοκόμες σέρνουν ένα κρεβάτι. Ο Niall! Όχι, ΌΧΙ! Αυτό είναι ένα κακόγουστο αστείο! Δεν μπορεί!
Δάκρυα κυλάνε από τα μάτια μου καθώς τον βλέπω να περνάει από μπροστά μου, διάφορα καλώδια είναι συνδεδεμένα σε διάφορα μέρη του σώματός του! Παίρνω τον Harry τηλέφωνο, δεν αργεί να το απαντήσει...
Η-"Έλα τι έγινε;"
Ε-"H- Harry το- ον παν- νε στο χειρουργείο!" λέω μέσα από τους λυγμούς μου
Η-"Μείνε εκεί ερχόμαστε" λέει και το κλείνει...
Ακουμπάω το σώμα μου στον τοίχο δίπλα από την πόρτα του δωματίου του, κοιτάζω κάτω και χάνομαι στις σκέψεις μου...
Πως θα είναι η ζωή μου χωρίς αυτόν; Θα το αντέξω; Θα αντέξω να ζήσω χωρίς εκείνον; "Αφού κάποτε θα πέθαινε ούτως ή άλλως" μου θυμίζει το υποσυνείδητο μου...
Και πάλι όμως, όταν θα τον έχανα και τότε όταν θα γερνούσε, δεν θα άντεχα να ζω χωρίς τον ξανθό μου άγγελο.
"Έλενα!" ακούω το όνομα μου και υψώνω το κεφάλι για να δω ποιος είναι...
Ε-"Harry!" λέω και πέφτω στην αγκαλιά του
Η-"Έλα ηρέμησε! Όλα θα πάνε καλά! Σ' το υπόσχομαι!" λέει και με σφίγγει περισσότερο...
Ζ-"Έλενα..." λέει ο Zayn και μου δείχνει έναν γιατρό που κατευθύνεται προς εμάς...