What Do You Mean? » N.H.

Chapter 29

Ζ-"Είσαι χαζή" λέω με γελώντας
Ε-"Όχι δεν είμαι"
Ζ-"Κι όμως είσαι"
Ε-"Τι σε κάνει να το πιστεύεις αυτό;"
Ζ-"Ζητάς συγγνώμη και λες ευχαριστώ χωρίς να κάνω τίποτα ή χωρίς να χρειάζεται"
Ε-"Συγγνώμη"
Ζ-"Βλέπεις;"
Ε-"Χευ!"
Ζ-"Χαχα καλά ήρεμα..."
Ε-"Δεν νευρίασα"
Ζ-"Καλά καλά" λέει γελώντας. Του χαμογελάω και την ώρα που πάω να κλείσω την πόρτα...
Ζ-"Χαζούλα!" βγάζω ένα μουγκρητό κοπανώντας την πόρτα κάνοντάς τον να ξεσπάσει σε γέλια.
Πηγαίνω κάτω στο σαλόνι και κάθομαι στον καναπέ. Ανοίγω και αφού αλλάξω διάφορα κανάλια μπας και βρω κάτι καλό, την κλείνω και πιάνω το κινητό μου.
Ξαφνικά η πόρτα ανοίγει, ο Harry μπαίνει στο σπίτι. Με πλησιάζει...
Η-"Τι έγινε; Που χαθήκατε;"
Ε-"Δεν ξέρω πως ήρθαμε εδώ... Απλά όταν φιλιθήκαμε το τοπίο άλλαξε και βρεθήκαμε στο δωμάτιο του Zayn..."
Η-"Κάτσε, τι; Φιλιθήκατε; Στο δωμάτιο του Zayn; Μην μου πεις ότι..." ο θυμός φαίνεται να τον κατακλύζει
Ε-"Όχι δεν έγινε τίποτα... τον απομακρύνα πριν να ήταν πολύ αργά..."
Η-"Φφφφ και που είναι αυτός τώρα;"
Ε-"Στο δωμάτιό του..."
Η-"Οκευ" λέει και ανεβαίνει Δρήγορα τις σκάλες...
Δεν ακούγονται ομιλίες και παραξενεύομαι...
Συγκεντρώνω το βλέμμα μου κάπου και προσπαθώ να ακούσω κάτι. Ούτε τις σκέψεις τους ακούω. Ανεβαίνω και εγώ πάνω και ανοίγω την πόρτα του δωματίου του Zayn. Το παράθυρο είναι ανοιχτό και το δωμάτιο άδειο... Που πήγαν; Πφφφ τέλος πάντων...
...
Επιτέλους! Ξημέρωσε! Βαρέθηκα τοοοοσο πολύ... Ανεβαίνω επάνω, κάνω ένα γρήγορο ντουζ, βγαίνω ντύνομαι και χτενίζω τα μαλλιά μου. Όταν τελειώσω με ότι έχω να κάνω παίρνω την τσάντα μου και κατεβαίνω στην κουζίνα. Μυρωδιά αίματος έχει κατακλύσει όλο τον κάτω όροφο. Μπαίνω στην κουζίνα, ο Harry και ο Zayn κάθονται στο τραπέζι και έχουν από ένα ποτήρι αίμα στα χέρια τους.
Ε-"Καλημέρα, ποτέ γυρίσατε;"
Η-"Πριν λίγο"
Ε-"Μα καλά που πήγατε;"
Ζ-"Για κυνήγι"
Ε-"Κυνήγι;"
Η-"Ναι, για αίμα..."
Ε-"Ααα... Μισό! Σκοτώσατε ανθρώπους;"
Ζ-"Όχι χαζή, ζώα σκοτώσαμε. Δεν κυνηγάμε ανθρώπους..."
Ε-"Χαίρομαι"
Η-"Έλα πάρε ένα ποτήρι... Θα το χρειαστείς εφόσον θα είσαι σε ένα σχολείο γεμάτο θνητούς..."
Ε-"Ναι έχεις δίκιο" λέω και παίρνω το ποτήρι.
Αφού τελειώσουμε το "πρωινό" μας ο Zayn και ο Harry παίρνουν μαζί τον δρόμο για το σχολείο τους και εγώ για το δικό μου.
...
Φτάνω στο προαύλιο που πάντα είναι γεμάτο μαθητές. Κοιτάζω τριγύρω. Το βλέμμα μου πέφτει εκεί που ήθελα. Στον Niall. Μιλάει με κάποια... Αρχίζω να περπατάω γρήγορα προς το μέρος του. Όταν τον φτάνω τον τραβάω από το μπράτσο κάνοντάς τον να με κοιτάξει...