What Do You Mean? » N.H.

Chapter 30

Ν-"Τι θες εσύ εδώ;"
Ε-"Αν θυμάσαι καλά εδώ είναι το σχολείο μου. Αλλά βέβαια, που να το θυμάσαι αφού με ξέχασες"
Ν-"Έλενα τι λες;"
Ε-"Την αλήθεια!"
Ν-"Δεν σε ξέχασα! Και που προσπαθώ να σε ξεχάσω είναι δύσκολο!"
Ε-"Ναι σε είδα χθες με το τσουλάκι σου!"
Ν-"Ήταν μια από τις προσπάθειες μου αλλά απέτυχε"
Ε-"Ασ' τα παραμύθια Niall"
Ν-"Δεν είναι παραμύθια! Είναι η αλήθεια και αν θες πιστεύεις!
Ε-"Άκου, θέλω να σε πιστέψω αλλά μου είναι δύσκολο"
Ν-"Γιατί;"
Ε-"Γιατί ο τρόπος που έφυγες όταν σου είπα τι είμαι, δεν μου φάνηκε ότι λυπήθηκες ή κάτι τέτοιο! Ήρθα και σε βρήκα, ήσουν ψυχρός μαζί μου"
Ν-"Ναι το ξέρω, όμως ότι έλεγα, κάθε λέξη, έσπαγε από την καρδιά μου και ένα κομμάτι"
Ε-"Τότε γιατί; Γιατί το έκανες όλο αυτό Niall; Θυμάσαι πως μου υποσχέθηκες ότι και αν γίνει; Δεν το έκανες όμως, με άφησες. Γιατί;"
Ν-"Γιατί σ' αγαπώ ρε Έλενα, γιαυτό"
Ε-"Αν με αγαπούσες δεν θα με άφηνες!"
Ν-"Ήθελα να ζήσεις τη ζωή σου με έναν βρικόλακα, που να σε αγαπάει. Αν είσαι μαζί μου, θα είσαι απόμακρη λόγωτου αίματος, δεν θα είμαστε όπως παλιά. Στην ουσία το μόνο που θα είμαι είναι εμπόδιο στην ζωή και στην ευτυχία σου"
Ε-"Τι- τι λες;"
Ν-"Αυτό πρόκειται να συμβεί. Τον λόγο που δεν σε αφήνω κοντά μου"
Ε-"Ναιαλλ δε με νοιάζουν όλα αυτά! Σ' αγαπώ και αυτό δεν αλλάζει"
Ν-"Όλα άλλαξαν Έλενα, και το κυριότερο, εσύ άλλαξες"
Ε-"Όχι, δεν άλλαξα! Ο χαρακτήρας μου είναι ίδιος, είμαι εγώ! Απλά... Έχω μια μικρή διαφορά"
Ν-"Αυτή η "μικρή διαφορά" παραλίγο να με σκοτώσει"
Ε-"Με είχες νευρίασει"
Ν-"Και; Δεν μπορούσες να ηρεμήσεις;"
Ε-"Δεν είναι εύκολο"
Ν-"Βλέπεις; Το λες και μόνη σου. Δηλαδή αν είμαστε μαζί, κάνω καμιά βλακία και τα πάρεις εγώ θα είμαι νεκρός"
Ε-"Για ποιο λόγο να κάνεις βλακία;"
Ν-"Όλοι κάνουν λάθη Έλενα"
Ε-"Ακριβώς" το κουδούνι χτυπάει
Ν-"Αντίο" γυρίζει για να φύγει
Ε-"Όχι! Έχουμε να πούμε πολλά ακόμη τουλάχιστον έτσι νομίζω
Ν-"Το κουδούνι χτύπησε"
Ε-"Το διάλειμμα, σε παρακαλώ"
Ν-"Εντάξει" φεύγει. Πηγαίνω στην τάξη μου...
Όλοι είναι στις θέσεις τους και όταν μπαίνω μέσα όλα τα βλέμματα πέφτουν πάνω μου...
Jas-"Κοιτάξτε ποια αποφάσισε να έρθει σχολείο" λέει ο Jasper 
Ε-"Σκάσε Jasper!"
Jas-"Κούλαρε μωρό"
Καθ-"Πώς μιλάς έτσι στη συμμαθήτρια σου;!"
Jas-"Σιγά κυρία τι είπα τώρα;"
Καθ-"Ότι και αν είπες να μην το ξαναπείς μην σου βάλω αποβολή!"
Jas-"Αμάν πια!"
Καθ-"Κάθισε παιδί μου" μου λέει και πηγαίνω στην μόνη άδεια θέση που υπάρχει. Στο διπλανό θρανίο είναι ο Jasper ο οποίος με κοιτάζει επίμονα. Του ρίχνω ένα θυμωμένο βλέμμα, τα μάτια του γουρλώνουν και μένει να με κοιτάει. Στρεφω το βλέμμα μου στον πίνακα και αρχίζω να γράφω τις σημειώσεις της καθηγήτριας...
Μα καλά τι έπαθε αυτός τώρα; Ακόμη με κοιτάζει. Και γιατί με κοιτάζει έτσι;