BAŞIMIN TATLI BELASI //BWSF

0.4

Başka bir kafeye gidip kahvaltımızı tamamladık. Ama gerçekten iyi rol kesmiştim gerçi rol değildi ama daha önce kimse beni bu kadar sinirli görmediği için öyle sandı.

Her neyse ama artık bu karşılaşmaların son bulmasını istiyorum yada tesadüflerin son bulmasını istiyorum. Çıktı geldi şu Ağustos vakti karşıma. Daha önce hiç böyle aksiyonik anlar yaşamamıştım yani uzun zaman oldu. En son babamın beni 10 yıl önce terk ettği zaman böyle öfkelenmiştim. Ama sanki hala yıldızlar benim için parlıyor, güneş benim için doğuyordu. Ya da ben öyle kabul etmişstim. Bunları düşünürken kahvaltımı yapıyor aynı zamanda ise Gemma' nın baş döndürücü, kafa bunaltıcı sorularını cevaplıyordum.

Gemma:
Sen orada ne dedin gerçekten merak ediyorum. Sinirli gibi rol kesip ne söylediklerin benim için önemli.

Ben:
Emin ol söylemem gereken şeyler söyledim.

Gemma:
Bir arkadaşım oyuncu sana da bir rol bulsun bari sen bu işi iyi kıvırdın ;)

Ben:
Yok daha neler Gemma.

Sonra Gemma' yı işe bırakıp eve geçtim. Telefonum çaldı arayan annemdi. Konuşmak istemiyordum ama merak etmemesi için açtım.

Annem;
Alo.

Ben;
Nasılsın?

Annem;
Bu aralar sana ulaşmakta güçlük çekiyorum.

Ben;
Zaten bana bu aralar kimse ulaşamıyor.

Annem;
Ahhh, tatlım seni daha sonra arasam olur mu ?

Ben;
Peki -_-

Nedenini bile sormadım sanırım bu aralar ilgisizlikten ölücem yahu. Kimse benimle ilgilenmiyor. Gemma' yı saymazsak, o benim minik kuşum. Bana sahip çıkan bir anne, baba, kardeş, abla bazen de yaşlı ton ton nine. Hepsinden öte AİLE.

Gemma' yı aldıktan sonra eve gittik. Evde yemekleri hep ben yaparım Gemma' da yapar ama o yemek yapmak için fazla tembel hatta aşırı tembel. Mesela Gemma' ya " karnımız acıktı bir şeyler mi yapsak" dediğimde favorisi hep çif kaşarlı tost. O yüzden bu akşam yemek işi bende. Pek iyi ve gösterişli olmayan yemeklerim için markete gidip kola aldım. Gemma ise bugün bulaşıkları yıkayacaktı. Ee tabi her şey sırayla. Yemek yedikten sonra Gemma bulaşıklara el attı. Gece geç saatlerden sonra bir zil çaldı. İkimizde telaşlandık. Birbirimize bakan şaşkın bakışmalarda buldum kendimi. Gemma' dan 7 ay büyük olduğum için kapıya benim bakmam gerekti. Önce delikten baktım. Kim olduğunu tahmin etmemek imkansız.

Gemma;
Kim o ?

Ben;
Sabah ki çocuk.

Gemma suratıyla aptal aptal ifadeler verirken kapıyı açtım.

Ben;
Gecenin bir vakti insanları rahatsız etmeye utanmıyormusun ?

Brad;
Sabah olanlar için üzgünüm tamamen tesadüftü. Daha doğrusu tüm olanlar için üzgünüm.

Ben;
Eminim ki hepsi tesadüftür. Bunları söylemek için mi geldiniz ?

Brad;
Biraz dışarı gelebilirseniz size söylemek istediğim şeyler var.

Gemma ile birbirimize uzunca bir bakış attık. Tabi Gemma her zaman ki uyuz düşünceler peşinde piç piç gülüyordu.

Ben;
Peki konuşalım.

Biraz uzaklaşıp evin yanındaki arsa konuşmak için iyiydi.

Brad;
Aslında...

Ben;
Aaaggggg fare allahım.

Sonra kendimi yatagımda buldum. Brad ve Gemma başımda. Benim farelere hem korkum hem de alerjim var. Çocukluğumdan kalma bir paniklik. Fare gördügüm an "hop" bayılıyorum. Odunca lafa girdim.

Ben;
Sen bana bir şey söyleyecektin.

Brad;
Evet, aslında her şeyin suçlusu ben olduğum için bu bir özür. Ben sizin kaçırdığınız iş için sizin adınıza görüştüm. Sizinle çalışabileceklerini söyledi. Adresinizi de ordan aldım.

Ben;
Ama... ben çok şaşkınım bu durum için gerek yoktu.

Brad;
Sizi işinizden eden benim bunu yapmam lazımdı. Daha fazla rahatsızlık vermeden gideyim.

Ben;
Peki, zahmet oldu.

Brad;
Bu arada geçmiş olsun. Bir de iş başı yapmak için yarın konuşabilirsin.

Ben;
Teşekkürler iyi akşamlar.

Bu bölümler kısa ama yavaş yavaş uzayacak