The Once In A Lifetime Book One (Completed)

Chapter 23

Someone's pov:

"Sir,napuntahan na po namin yung address na binigay niyo..kaya lang po,umalis na daw po yung mga nakatira dun,dalawamg linggo na po ang nakakaraan..saka sabi pa po nung napagtanungan namin,sa manila na daw po lumipat,apat na dalaga daw po ang dating nakatira dun.."-balita sa akin nung taong inutasan ko para hanapin ang mag iina ko.

"Anung ibig mong sabihin?na wala na tayong lead para mahanap sila?hindi niyo ba tinanung kung saan sa manila sila lumipat?kahit address hindi niyo nalaman?"-pagtatanong ko sakanila.

Mukhang nawawalan na ako ng pag asa na makikita ko pa sila.

"Sir,sa ngayon po,hinihintay ko pa ang tawag nung taong inutusan ko para hanapin kung saan sila nakatira,pasensya na sir,napakalawak po ng pilipinas,lalo na wala na tayong address na paghahanapan sakanila."-sagot niya sa akin.

Nanlumo ako sa sinabi niya,bakit ganon?kung kelan naman malapit na sila nakita,saka sila parang bula na nawawala.

"Alam ko naman yun,kaso nga lang,sana tinanong nyo na rin kun saan sa manila sila lumipat,para mapadali sana ang paghahanap sakanila."-naiintindihan ko naman kung gaano kahirap ang maghanap,.lalo na walang lead o kun anuman na makakapagturo sakanila.

"Pasensya na po talaga sir,ginagawa po namin ang lahat ng paraan,para mabilis silang mahanap..konting tiis lang po sir.

Tumango nalang ako,at umalis na siya.

Kinuha ko ang cellphone ko..at tinawagan ang taong pinagkakatiwalaan ko.

Ilang ring lang sinagot niya na agad.

"Hello,pakibook mo naman ako ng flight papuntang pilipinas."-bungad ko sakanya.

"Kelan po ang araw na kukunin kong magiging flight niyo?"-tanong niya sa akin.

"Asap,gusto ko na makarating diyan agad..ayoko na umasa lang sa taong inutusan ko para hanapin ang mag iina ko,kailangan ko na kumilos,para mapabilis ang paghahanap sakanila."-sagot ko sakanya.

Mahirap na maghintay nalang ako dito sa korea,para akong mamamatay sa kakahintay kung ano man ang ibabalita sa akin.

"Ok po sir,tatawag po ako kung kelan at kung nakabook na po ang flight niyo."

"Sige salamat,maaasahan talaga kita."-pagtatapos ko sa usapan namin.

Pinatay ko na ang tawag,at inilapag ko na yung cellphone ko sa lamesa,.

Napabuntong hininga nalang ako,kailangan ko matapos lahat ng mga pipirmahan kong papeles,para pag alis ko wala na akong maiiwan na trabaho.

Bumalik na ako sa pagpirma ng sandamakmak na papeles sa lamesa ko.

===========================

Malapit na akong umuwe ng pilipinas,miss na miss ko na ang dalawang anak ko..

Sana naman pagdating ko,maging ok pa din ang lahat.

Alam ko,pinapahanap mo kami,pero,sisiguraduhin ko na hinding hindi mo kami makikita ng mga anak mo.

Akala mo siguro hindi ko alam?kaya nga pinalipat ko sila sa manila,para wala kang abutan sa address na alam kong unang una mong ibibigay sa taong inutusan mo para hanapin kami.

Hinding hindi kita mapapatawad sa ginawa mo sa akin..niloko mo ako,minahal kita pero ginawa mo akong tanga!

Galit na galit ako sayo,kaya bilang ganti,itatago ko ang mga anak mo sayo,hinding hindi mo sila makikita.