Bir Eksiklik Var

...

Epey olmuştu konuşalı aylarca konuşmuştuk babamla. Bir sabah anneannem ile yaylaya gitmiştim yazları hep yaylaya giderdik o mis gibi havayı içime çeker mutlu olurdum. Uzunca bir tatildi planladığım.

Sabahları hiç uyanmak istemezdim orada. Anneannem gilde uyandırmaya kıyamazdı beni. Sabahın erken saatlerinde telefonum çaldı gözlerimi açıp bakmak istemedim o an 'Çalsın çalsın dursun!' dedim. Arayan babammış. Saat on civarıydı hatırladığım kadarıyla.
Anneannem; 'Gizem!' diye sesleniyordu duyuyordum ama uyuyordum sanki. Sonra yanıma geldi, 'amcan geldi' dedi. Şaşırdım ilk önce ama yıllardır bu anı bekliyor gibi fırladım yataktan. Hemen aşağıya indim koşarak. Doğru amcam gelmiş ama kiminle gelmiş, kimi getirmiş? Babamdı o.. Gördüm onu. Adımlarım uzadı sanki, bir dakikalığına zaman durmuş gibiydi. Ne yapmam gerekti bilmiyordum. Sarıldı babam bana..

'Hazırlan gidiyoruz!' dedi. Yıllarca benim yanımda olan, bana bakan kişileri bıraktım ve gideceğime çok sevindim.. Anneannem ağlıyordu. Yukarı çıktım hemen giyindip aşağı indim. Amcamın arabasına bindik babam gilin köyüne gittik. Halamlar, amcamlar herkes ordaydı. Yemek yedik, sohbet ettik. Akşamda halama gittik orda kalacaktık. Halam, babamla bana uyuyacağımız yer hazırladı. Odaya girdim ve aynı yatakta babam ve benim için bir yer hazırlanmış! Babam yatağa geçmişti bile hemen bende bütün şaşkınlığımla birlikte babamın ardından yatağa geçtim..

'Bana sarılarak uyudu' babam. Yıllar sonra bana sarıldığını hissettim..

Sabah olmuştu çoktan bizide halam uyandırdı. Uyandığımızda hemen kalkmadık yataktan. Babam; bana 'sende benimle gel, biraz bizde kal' dedi. (Babam evliydi ve bir kızı vardı..)

Köyden çıkmak için hazırlandık. Ben kararımı vermiştim gidecektim ama anneme 'gidebilir miyim' diye sormamıştım bile. Annemin iş yerine gittim tam girişte, merdivenlerin ilk basamağında duruyordu annem ben ise bir alt basamakta. Gözleri kıpkırmızı olmuş ağlamamak için kendini tuttuğunu hissedebiliyordum. Sadece bana, 'sana git veya gitme demiyorum, karar senin!' dedi. Ben ise bir sevinçle hızlı hızlı merdivenlerden koşarak çıktım iş yerinden..

Tercihim babam olmuştu..

Yıllarca beni arayıp, sormayan babam önemli olmuştu annemin yanında..

(Şimdi düşününce tercihim annem olurdu. Belkide bu tercihten dolayı her şeyi anlamıştım. İtler gibi pişmanlık ne demek bunu gayet iyi öğrenmiştim..)