Günler geçiyordu hızlıca, ben hala düşüncelerle boğuşuyordum. İnsanın anne, babasını seçme şansı olsa keşke..
"Annemin hem erkek, hem bayan versiyonundan almak istiyorum!" derdim kesin.
Babamla ara sıra konuşuyorduk. Halamlara gitmemi, ara sıra ziyaret etmemi söyledi. Zaten üç gün olmuştu geleli biraz kendimi toparlamak istedim ertelemiştim gitmeyi.
İçimde yine kötü bir his vardı nedense ne zaman bunu desem bir şeyler oluyordu. (Oldu elbette.)
Babam annemi aramış. (Konu benim elbette.) Benim hakkımda konuşuyor beni koruyor, düşünüyor yani onu belli edecek babam. Annemi sinirlendiren cümle kurunca annemde; 'o benim kızım karışamazsın!' demesin mi. Al işte şimdi ben kimin kızıyım? (Annemde haklı elbette, babam işte birazcık. Ne yapmam gerek şimdi benim kime ne demeliyim ki.)
Düşününce anneme hak verdim ve babamla konuşmama kararı aldım.
İyi mi bu kötü mü bakalım ilerleyen günlerde göreceğiz..
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Bir Eksiklik Var
Teen FictionKadere inananlardan olmadım hiç. Kendi kaderimizi biz belirleriz diyenlerdenim. Ama sizin kaderinizi anne ve babanız belirlese ne yapardınız?