Bir Eksiklik Var

...

Ne hayatlar var..
İnsan kendi derdini dağ gibi gördüğünden geriye kalan milyarlarca insanın neler yaşadığını göremez hale gelmiş.
Bir evde babasından dayak yiyen anne ve kızı..
Bir evde yiyecek ekmek bulamayan bir çok çocuk ve anne baba..
Bir evde ise eve ekmek getirmeyen ama kendi içkisinden, kumarından vazgeçmeyen bir baba..
(Hep 'baba' temalı olaylara odaklanıyorum ben!)
Başka bir evde kızına yan gözle bakan bir baba belki de bir abi, kardeş..

Diceğim o ki; halime şükür etmek için nedenler aradım. Bunları okuyup, görüp bir kez daha sorguladım herşeyi. (Annem beni böyle yetiştirdi!!)

Kendi derdimi sıkıntı mı bir kenara atıp 'onların yerinde olsam ne yapardım?' sorusuna cevap aradım..

Sonra seni düşündüm baba..
Biz baba kız olup bu olanları nasıl konuşurduk?
Sen o babalar gibi olmazdın değil mi baba? (Benim hayalini kurduğum baba gibi olur muydun sahi?)

Şimdi ben ne düşünmeliyim baba?
Bu duyduğum şeyleri nasıl yorumlamalıyım?
'Ne babalar var be!' diyerek basit bir cümle mi kurmalıyım?
Yoksa; 'Ne hayatlar var, bu hayatı yaşayan bir evlat değilim, bu hayatı yaşatacak bir babam yok' mu demeliyim?

(Benimde aynı evin içinde yaşadığım bir adam var annemin eşi! İlla babam yok diye bu olaylar başıma gelemez diye bakmadım bu konuya.. Benimde yaşamak zorunda olduğum bir adam var dedim bu evde!)

"Kızın büyüdü baba..
Bu konuları konuşabileceğin bir kızın var burda.."

Hergün bıkmadan sana yazan bir kızın var.. (Her gününün nasıl geçtiğini anlatan bir kızın..)

"Düşün baba yanımda olsan nasıl bir baba olurdun?"