Sabah o kadar zor olmuştu ki zaman durmuş gibiydi. Herkesin moreli alt üst olmuş, suratlar beş karıştı. (Sanırım yolculuk var diye)
Bir an önce saat geçsin istiyordum. Hemen çantamı hazırlamaya başladım. Rabi'ayla vakit geçirmem gerekti o hiç gitmemi istemiyordu. Resim çizmiş bide bana bunuda al! demişti. Babam şiir yazdığı defteri bide resmini vermişti çerçeveli..
Akşam olmak üzereydi gidip giyindim hemen.(O heyecağını ifade edemem herhalde hiç)
Babam, Meral abla, Aysun abla, Aysun ablanın oğlu, Rabia çıktık yollara!
Yine yürüyerek gidiyorduk yetişememe korkusu vardı içimde. Babam yol boyunca konuşmadı benimle. Rabia ise elimi sıkı sıkı tutuyordu. Sanki suçluymuşum gibi herkes tavırlıydı bana.
Otogara gelmiştik sonunda!..
Babam saatini ileri almış otobüsü kaçırdık dedi (ne müthiş fikir ama) orada yığılıp düşecektim zor ayakta durdum. Şaka olduğunu söyleyince öyle bir mutlu oldum ki mutlu olmama sinirlenmişti babam. (Ne yapmam gerekti bilemedim..)
Otobüs geldi ve cebimde beş kuruş para yoktu yinede para istemedim. Son dakika babam; Aysun ablaya 'Gizeme harçlık verde ben sana veririm' dedi oda hiç düşünmeden çıkarıp otuz lira vermişti hiç unutmam.. (Babamdan değilde bir başka birinden harçlık aldım, bunuda yaşattı bana)
Çantamı yerleştirdi babam.
Şimdi sıra vedalaşmaya geldi!. (O an kalbim hızlı hızlı atmaya başlamıştı nedenini bilmiyorum, adlandıramıyorum..)
Önce Aysun ablayı öptüm, Sonra Meral ablayı, daha sonra babamı. (Tam sarılacaktım ağlamaya başladım salak gibi.) En son Rabiayı öptüm onun kokusunu çektim içime o koku kalsın içimde istedim..
Bırakmak istemedim hiç öptüm kokladım bir yandan da hıçkıra hıçkıra ağlıyordum. Otobüse bindim. Babam oturana kadar durdu otobüste. Hareket zamanı gelmişti!..
Dakikalarca Rabiaya baktım bana bakmıyordu bile. (Bide annesinin bacağına sarılmış ağlıyordu..)
Sadece onun için üzüldüm, onuda götürmek istedim yanımda kalsın istedim. Ama olmuyor işte..
Öylece baktım onlara otobüs uzaklaşana kadar. (Yanımda da kimse yok ki sarılayım ağlayayım.)
Bitmişti artık Eskişehir macerası!..
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Bir Eksiklik Var
Teen FictionKadere inananlardan olmadım hiç. Kendi kaderimizi biz belirleriz diyenlerdenim. Ama sizin kaderinizi anne ve babanız belirlese ne yapardınız?