Kendimi senin yerine koyarak baktım hayata bugün..
Kendime, olanlara, sonuçlara baktım baba.
Şimdi sen bütün suçu bende buluyorsun. O aramalı sormalı beni diyorsun biliyorum. Bana o ışığı göstermedin hiç baba. Beni merak eden, sadece para için değil parayla yapılamayan ihtiyaçları hiç görmedin baba. Bir kızın olduğunu hatırlayamadın nedense hep geride kaldım ben. Ama tek suçlu sen değilsin, gözümde büyüttüğüm hayal ettiğim baba olamadığın için ben suçluyum.Seni ilk gördüğüm günleri belli belirsiz hatırlıyorum.
Baba diyemediğimi hatırlıyorum.
Bunun suçlusu kim peki?Zamansızca beni üzen bu acıdan beni nasıl kurtarabilirsin?
Herşeyi başa sarıp bazı şeyleri toparlayabilecek misin?Aklım birçok şeyi algıladığında, herşeyin farkına vardığımda başladı bu sorular..
"Ben cevaplarını bulmak için yıllarımı verirken sen oturup bir kaç dakikanı ayırır mısın?"
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Bir Eksiklik Var
Teen FictionKadere inananlardan olmadım hiç. Kendi kaderimizi biz belirleriz diyenlerdenim. Ama sizin kaderinizi anne ve babanız belirlese ne yapardınız?