Bir Eksiklik Var

...

Tarsusta bir ev tutmuşlar annem ve babam.. Durumları pekde iyi değilmiş doğrusu. Babam çalışmıyormuş ve askere gitmiş. Anneannem anneme öğretmenler evinde iş bulmuş ve bana o bakmış.. (Beni anneannem büyüttüğünden hep ona anne dedim hatta onu annem sanırdım. Anneme Serpil abla derdim teyzemler abla diyor diye..)

Herşey yolunda gibi görünsede beni babaannem kabul etmemiş ve annemi suçlamış 'bu çocuk Musa'dan değil diyerek..'
(Canım annem nelere katlanmış.)

Babam askerdeyken hep annem para göndermiş.
Eve eşyaların çoğunu annem almış..

Anneannem, teyzelerim bana bakmış annem işteyken.. (İlk torun el üzerinde tutuluyor sanırım..)

O günleri hatırlamam mümkün değil elbette anlatılanlar dan hatırladığım ufak tefek şeyler bunlar.. Zor günler atlatmış annem ve bende onunla birlikte bu hayatı yaşamışım. (Kesinlikle şikayetçi değilim aksine böyle bir annem olduğu için gurur duyuyorum onunla..)

Babamın askerliği bitmiş ve gelmiş. Ortada ben varım sonuçta bir iş bulup çalışması gerekirken çalışmamış annemin kazandığı parayı harcamışlar aylarca..

Ayların sonunda bir iş bulmuş bir muhasebecinin yanında. (Annem ve babam muhasebe bölümünden mezun.)
Bende hatırlıyorum o iş yerini gitmiştim. Babamın en uzun çalıştığı yer orasıydı çünkü..

Yıllar sonra annem babamın çekilmez bir insan olduğunu ve kıskançlıkların başladığını görünce ayrılmak istemiş..

Ben dört yaşındaydım o zamanlar..
Hayal meyal hatırladığım evden annem eşyalarını topluyordu ben ise hiç birşeyden habersiz onu bekliyordum..