Etrafıma hızlıca göz gezdirdim. Heyecan bütün iliklerimi sarsıyordu. Ormandaydım. Başka hiçbir ev, baraka , veya küçücük bir insan belirtisi yoktu bu evdekilerden başka. Yada şato falan mı demeliyim. Evet evet, şato demeliyim, bir ev olamayacak kadar görkemli ve büyüktü çünkü. Hızlıca koşmaya başladım. Dedim ya, koşarsam beni kimse yakalayamazdı . Çok hızlı koşardım. Ama bu sefer pek emin olmamalıydım
Beni yakalamak üzerelerdi!
Daha da hızlı koşmalıydım Öyle de yaptım.
Görüş alanım bulanıklaştığında susuzluğumu iliklerime kadar hissettim.
Soğuk tenime tamamıyla işlerken ben düzgünce görebilmeye çalışıyordum.
Yavaş yavaş etraf kararmaya başladı.
Ve sadece bir bedenin yere düşüş sesini duydum
Sonrası karanlık...
°°°°°°°°°°°°
"Senin rüyana girmemeliydim ama bunu yapmak zorundayım . Evet, beni tanımıyorsun. Belki de ilk kez gördün. Benim adım-"
"Victoria, Victoria Morgan"
"Ah, sen nereden biliyorsun ?"
"Sen kaç kere rüyalarıma girdin, bana 'kızım' diye hitap ediyordun bana adını söyledin ve sana yardım etmem gerektiğini geveledin, ve en son beni KES SESİNİ diye bağırarak uyandırdın. Sen aklını mı yitirdin? Bunları nasıl hatırlamazsın?"
"Hayır, ben değildim. O , seni kandırmaya çalışan başka birisi. Şuan senin rüyalarına ilk girişim.
Şimdi sana bunun kim olduğunu söyleyemem, sen bulmalısın. Ve şunu söylemeliyim ki şuan güvendesin. "
Ardından kayboldu.
Ne ? Bu nasıl olurdu!
Rüyalarıma ilk kez mi giriyordu şimdi bu kaçık?
"Dur! Neden söyleyemezsin? Sen veya beni kandıran kişiyi nasıl ayırt edeceğim? Lütfen dur!"
Etrafta gözükmüyordu ama sesini duydum :
"Kendin,bulmalısın"
Birşeyin değişmeyeceğini bile bile tekrar umutluca bağırdım :
"Dur!"
Ve dehşetle gözlerimi açtım.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
KARANLIĞIN ŞARKISI
Teen Fiction"Bir roman var. Okuyorum, okuyorum. Ama bitmiyor. Kitap bitiyor, sayfalar tükeniyor. Zaman doluyor. Ama kitabın sonu yok." "Bir puzzle var. Parçalarını yavaş yavaş ekliyorum. Tane tane yerlerine diziyorum. Bir parça eksik. Dönüyorum,bakıyorum O par...
