Uyandığımda bir ağacın altındaydım ve gerçekten koşmaktan bayılacak çok güzel bir yer seçmişti bedenim .Çalılıkların arasında öyle saklıydı ki bedenimin düştüğü yer , ben bile kendimi bulamazdım doğrusu. Tek sorun, dikenlerin üstüne düşmem olmuştu.
Ne ?
Ah...her yerim,gerçekten çok kötüydü.
Ben kaçırılmıştım. Şimdi bunları düşünemezdim.
Kaçırılmıştım!
Hızlıca koşmaya devam ettim. Susuzluğumu umursamayarak, acılarımı umursamayarak, heryerimi istila eden dikenleri ve açlığımı umursamayarak.
Neredeydim?
Issız bir ormanın içinde mi?
Ah...hayır.
Tom'dan
Saklandığım odadan yavaşça çıktım.Etrafı kolaçan ettim. Bizim ekibin gelmesini bekleyemeyecektim.
Nix tehlikedeydi.
Nix, TEHLİKEDEYDİ !
Elimdeki telefo la kısa ve öz bir not yazdım bizimkilere :
"Gelmeyin, kaçmayı başardım ve güvendeyim. "
Tabi ki de yalan söylüyordum. Ama yalan söylemek zorundaydım da . Yoksa kesinlikle beni bulmaya geleceklerinden emindim.
Hızlıca koşmaya başladım. Saklanarak , tetikte . Elimde sopa, silah,bıçak...hiçbir şey yoktu. Hayır...gücüm vardı. Yedi senelik savunma sporu deneyimim vardı.
Karşıma iki koruma çıktı. Silahlarına davranamadan ikisinin de kafasını yumruklayarak kafaların birbirine çarpışmasını sağladım. Hemen birinin belindeki silahı ve susturucuyu alıp susturucuyu silaha taktım. Ve hiç düşünmeden ilk önce belinde silahı olan adamı olmak üzere ikisini de vurdum. Tabii ki onları öldürmüyordum. Sadece bayıltacak kadar yaralıyordum, o kadar. İkinci adamın da belindeki silahı kaptım ve elbiselerini aramaya başladım.
İkisinin de ceplerinden birer çakmak, birkaç tanesi içilmiş birer sigara kutusu,bir bıçak ve birer telefon buldum. Sigaraları ceplerinde bıraktım. Sigara ve alkolle işim olmazdı. Geri kalan herşeyi aldım. Ve koşarak koridor boyu ilerledim. Ônüme geçen her korumayı teker teker alt ediyordum ve işime yarayan herşeyi alıp hızla uzaklaşıyordum
Aşağı, kaçış noktasına ilerliyordum.
Çok susamıştım. Neyse ki bayılttığım adamların birkaçının elinde su şişeleri vardı ve ben onları almıştım. Neyse ki almışım. Şinenin birisini kafama diktim ve bir dikişte bitirdim. Fazka çıtırtı çıkarmamaya özen göstererek şişeyi bir yere fırlattım. Arka çıkış kapısına gelmiştim. Tahmin,ettiğim gibi hiç koruma yoktu. Çünkü bu kapıyı herkes bilmezdi.Koşmaya başladım. Ve anında aklıma gelen şeyle durdum .
Ben bir delil bırakmıştım. Kaçan kişi sigaraların hiçbirini almadığına göre...sigara içmiyor.
Kahretsin...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
KARANLIĞIN ŞARKISI
Teen Fiction"Bir roman var. Okuyorum, okuyorum. Ama bitmiyor. Kitap bitiyor, sayfalar tükeniyor. Zaman doluyor. Ama kitabın sonu yok." "Bir puzzle var. Parçalarını yavaş yavaş ekliyorum. Tane tane yerlerine diziyorum. Bir parça eksik. Dönüyorum,bakıyorum O par...
