''Buradan sola Mahmud''
''Tamam Anşa''
"Aman Mahmud. Oğlum çok dikkat et. Huvviyetleriniz yanınızda değil mi çocuklarım ?"
"Telaslanma Cavidan abla benim sürekli yanımda zaten o yüzden hiç bir sorunla karşılaşmamız olası bile değil."
"Ulan Mahmud. Güldürdün len. Amma velakin su anda latife yapılacak zaman değildir. Çabucak oğlumu görelim ben oğlumu görmek istiyorum."
"Tamam Cavidan abla. Anşa... Şimdi nereye dönüyoruz?"
"Bilmiyorum Mahmud. Herhangi bir insana sorsam söylemez mi? O kadar da kötü değildirler ya."
"Çok iyi söyledin. Fakat asker bize ne için? Kim için? Diye sormaz mi be Anşa."
"Sorar. Sorar da Mahmud'um. Sen ne takıyorsun kafana? Ben istedim tabi ki de ben söyleyeceğim olanları."
"Olmaz Anşa be anlatırım olan biteni."
"Iyi sen bilirsin. Sefer-görev emri kağıdın yanında mı bari? Askerlik yapmadın sanmasinlar."
"Evet Anşa. Evet. Zaten sizi eve bıraktıktan sonra askerlik şubesine gideceğim. Oradan da ihtilal askerliği için başvuru yapacağım. Herhalde ihtilal öncesinde Muhtar olarak çalıştığımı da söylersem alırlar."
"Inşallah canım inşallah."
ŞİMDİ OKUDUĞUN
BEN GELDIM #WATTYS2015
Fiksi SejarahAnadolu... İstanbul... Mahmud ve Anşa. Kara gecelerin, kara odaların ve kara düşüncelerin serbest mahkum kişileriydi. Zaman onları ya ayıracak ya da daha da kuvvetli birbirine bağlıyacaktı. Ama iş zamana kalmıştı artık. Zamanın ne başı belliydi ne d...
