BEN GELDIM #WATTYS2015

Bayrampaşa Cezaevi Ziyaret. (Görüş günü)

Cavidan Bayhır.

"Oğlum buralarda rahat mısın? Her gece yapman gerekeni yapıyor musun?"

"Evet anne. Her gece ilaçlarımı tok karnına alabiliyorum. Peki sen? Sen rahat mısın? Anşa'nın tuttuğ dadı sana yardım ediyor mu?"

"Evet oğlum... Çok iyi bir kadın kendisi. Onun da adı Cavidan imiş. Ne güzel değil mi?"

"Evet anne. Ne güzel."
"Babam da sıhhatlidir umarım."
"Evet oğlum. Evet. Bak sana baklava getirdim. Koğuşta kimlerle yersin."
"Anne çok sağol ama onların verdikleri hariç yemek yasak."
"Tamam oğlum. O zaman baklavaları gardiyanlara vereyim. Oldu?
"Olur ana olur."
"Salim, ağabeyim nasılsın? Sıhhatli misin?"
"Evet Anşa bacım. Sen iyi misin?"
"Evde Salim. Sana bu notu yazdım. Okursunuz ama kimseye gösterme. Oldu?"
Dedi ve göğsünden bir tane mektup tarzı bir kağıt çıktı. Acaba ne yazıyordu? Çok merak ediyorum.
"Ne yazıyor içinde Anşa?
"Önemli bir not. Okuyunca inşa et kesinlikle."
"Tamam Anşa.
"Hee birde kimse görmesin."
"Tamam Anşa okuyunca okunmaz hale gelene kadar kararlarım."
"Tamam ağabey."
"Gidiyorlar hadi sende toparlanıp ayağa kalk."
"Tamam. Kalktım şimdi."
Al ışte yine kara geceler, yine kara odalar, kara düşünceler. Zaten hepimiz düşünce mahkûmu değil miyiz? Benim düşüncem bu şekilde.